Artikelsamenvatting bij A new solution to the recovered memory debate van McNally & Geraerts - 2009

Dit is een samenvatting van het artikel McNally, R. J., & Geraerts, E. (2009). A new solution to the recovered memory debate, voorgeschreven literatuur bij week 2 bij het vak Forensische Aspecten van Kindermishandeling aan de Universiteit Leiden.

Introductie

• De controverse over hervonden herinneringen aan seksueel misbruik in de kindertijd (CSA) wordt gekenmerkt door 2 perspectieven.
  • Onderdrukking interpretatie/perspectief = sommige mensen onderdrukken hun herinneringen aan misbruik omdat deze ervaringen zo emotioneel traumatisch zijn geweest, en ze kunnen zich de CSA alleen herinneren wanneer het psychologisch veilig is om dat vele jaren later te doen.
    • Een defensief, remmend mechanisme moet de toegang tot het geheugen hebben geblokkeerd gedurende jaren dat het niet in je opkwam.
  • Valse geheugeninterpretatie/perspectief = veel meldingen van herstelde herinneringen aan seksueel misbruik zijn valse herinneringen, vaak onbedoeld gekoesterd door therapeuten.
• Er zou bewijs kunnen zijn voor een derde interpretatie die van toepassing is op een subgroep van seksueel misbruik in de kindertijd (CSA) die mensen niet als traumatiserend hebben ervaren en zich spontaan hebben herinnerd nadat ze herinneringen buiten de psychotherapie tegenkwamen.
  • Sommige mensen hebben zich CSA herinnerd, maar zijn dat later weer vergeten.

Onderdrukking interpretatie/perspectief

• Onderdrukkingstheoretici: hervonden herinneringen zijn verdrongen herinneringen.
• Andere termen: traumatische amnesie, dissociatieve amnesie, traumatische dissociatieve amnesie, dissociatie.
• Een slachtoffer heeft een traumatische ervaring gecodeerd en omdat het zo emotioneel verwoestend was, kan het slachtoffer zich de ervaring pas herinneren als het psychologisch veilig is om dat te doen, vaak vele jaren later.
• Hoe traumatischer een gebeurtenis is, hoe moeilijker het kan zijn om die te onthouden.
• Als therapeuten vermoeden dat verdrongen herinneringen aan CSA de psychologische symptomen van de patiënt veroorzaken, moeten ze de patiënt helpen de geheugenverliesbarrière te overwinnen en de herinneringen onder de aandacht te brengen.

Valse geheugeninterpretatie/perspectief 

• Theoretici van valse herinneringen zijn van mening dat, omdat emotionele opwinding het geheugen versterkt, traumatische gebeurtenissen zoals SMK beter onthouden zouden moeten worden in plaats van minder goed.
• Ze staan sceptisch tegenover degenen die zich naar verluidt emotioneel traumatisch misbruik herinneren nadat ze er jarenlang totaal niet van op de hoogte waren.
  • Ze zijn vooral sceptisch als de herinnering is ontstaan tijdens hypnose of soortgelijke procedures.

Wetenschap

• Onderdrukkingsinterpretatie is niet bestand tegen empirisch onderzoek.
• Soms wordt het niet coderen verward met het onvermogen om het te herinneren.
• Sommige onderzoeken hebben aangetoond dat sommige herstelde herinneringen niet echt zijn:
  • Uitermate ongeloofwaardig als satanische rituelen
  • Hersteld via een specifieke procedure zoals hypnose)
  • Mensen hebben herstelde herinneringen ingetrokken
  • Implantatie van valse herinneringen door middel van terugroeppogingen
• Met behulp van het DRM-paradigma hebben we ook ontdekt dat mensen van wie de herstelde herinneringen vrijwel zeker vals zijn, eveneens een verhoogde neiging tot vals geheugen vertonen in dit paradigma.
• Ten slotte hebben proefpersonen met hersteld geheugen de neiging om tekorten in het monitoren van de realiteit te vertonen bij taken, waardoor ze moeten onderscheiden of ze een woord hebben gezien of zich alleen maar hebben voorgesteld het te hebben gezien.
  • Deze bevinding komt overeen met de mogelijkheid dat ze moeite hebben met het onderscheiden van herinneringen aan beelden (‘‘fantasie’’) en herinneringen aan waarnemingen (‘‘realiteit’’).

Derde interpretaties van herstelde herinneringen

• 2 soorten CSA-herinneringen:
  • Valse herinneringen
  • Authentieke herinneringen.

Echte hervonden herinneringen aan CSA zonder verdringing, trauma of totaal vergeten zijn:

• Niet als trauma ervaren
  • Retrospectieve herwaardering van het misbruik als een trauma, nadat proefpersonen het zich tijdens de volwassenheid herinneren, kan de herinnering later in het leven pathogeen maken.
  • Het resultaat is dat in ieder geval sommige proefpersonen die hun geheugen hebben hersteld, hun misbruik vergeten, niet omdat het zo traumatisch was, maar omdat het niet traumatisch was.
  • Besefte pas later dat het misbruik was.
  • Daarom is een herstelde herinnering aan CSA niet noodzakelijkerwijs een herstelde herinnering aan een trauma.
• Afwezige herinneringen aan misbruik
  • Soms gebrek aan herinneringen (zoals buurt) waardoor mensen niet aan het misbruik denken.
  • Ook als sociaal gemedieerde herinneringen ontbreken (anderen weten niet van misbruik).
• Bewust niet aan misbruik denken
  • Onderzoeksgegevens impliceren dat mensen die aangeven hun CSA jarenlang te zijn vergeten, om zich deze vervolgens spontaan in het dagelijks leven te herinneren, bijzonder goed lijken te zijn in uitvoerende controle over de inhoud van het bewustzijn (uitzonderlijk bedreven lijken in het niet aan bepaalde dingen denken, vooral als de inhoud is angstgerelateerd)
  • Merk op dat deze bevinding het idee van repressie niet ondersteunt.
    • Vermijden om aan iets te denken is niet hetzelfde als het onderdrukken zodat men het zich niet meer kan herinneren.
• Eerdere herinnering vergeten
  • Dus een reden waarom mensen een herstelde geheugenervaring kunnen hebben, is dat ze gewoon hun eerdere herinneringen vergeten.
  • Ze kunnen eerdere gevallen van herinneren vergeten als bijvoorbeeld de mentale context van hun herstelde geheugenervaring dramatisch verschilt van de mentale context van eerdere herinneringen.

2 soorten herstelde geheugenervaring

• Herinneringen die spontaan werden hersteld, buiten de therapie om, werden bevestigd met een percentage (37%) dat statistisch niet te onderscheiden was van het bevestigingspercentage (45%) voor proefpersonen die hun misbruik nooit waren vergeten.1
  • Geen geheugen hersteld door suggestieve therapie kon worden bevestigd.
  • Hoewel dit 0%-bevestigingspercentage niet noodzakelijkerwijs betekent dat herinneringen die tijdens de therapie naar boven komen vals zijn, is voorzichtigheid geboden bij het interpreteren van herinneringen die zijn teruggevonden in suggestieve therapie.
  • Verschillende oorsprong herstelde geheugenervaringen
• Herinneringen die door suggestieve therapie worden opgeroepen, zijn waarschijnlijker het product van suggestie, een mogelijkheid die consistent is met (maar niet vereist door) het gebrek aan bevestiging.
  • Mensen die spontaan herinneringen ophalen, kunnen zich de gebeurtenis eerder hebben herinnerd, maar zijn misschien gewoon vergeten dat ze het eerder hadden herinnerd.

Conclusie en limitaties

• Er zijn verschillende factoren die de kans vergroten dat een herstelde herinnering aan CSA echt is:

1. Slachtoffer ervoer het misbruik als verwarrend, walgelijk of eng, maar niet als een angstaanjagend trauma.
2. Misbruik is slechts één keer of hooguit enkele keren voorgekomen.
3. Slachtoffer begreep de ervaring niet als seksueel of beledigend.
4. Het slachtoffer vermeed met succes na te denken over de ervaring.
5. Afwezige herinneringen bevorderden het vergeten.
6. Slachtoffer vergat eerdere herinneringen aan het misbruik, waardoor de illusie ontstond dat hij of zij het al die tijd was vergeten.
7. Wanneer de persoon zich het misbruik tijdens de volwassenheid herinnert, komt de herinnering plotseling voor en gaat gepaard met de schok dat de persoon de ervaring was vergeten.
8. Herinnering vindt spontaan plaats als reactie op herinneringen buiten suggestieve psychotherapie.
9. Herinneringen die spontaan opkomen buiten de psychotherapie om worden eerder bevestigd dan herinneringen die geleidelijk ontstaan tijdens bepaalde vormen van suggestieve psychotherapie.
10. Laboratoriumonderzoek geeft aan dat degenen die geleidelijk hun herinneringen herstellen in psychotherapie, een verhoogde neiging tot valse herinneringen vertonen bij de DRM-taak in vergelijking met degenen die hun herinneringen spontaan herstellen buiten psychotherapie.