Dierentuin - Arrest

CBb 3 juni 2014 (CBB 2014:214)

Feiten

I.c. gaat het om een zaak tussen appellante (een B.V.) en de staatssecretaris van Economische Zaken, verweerder. Appellante exploiteert een themapark die o.a. bestaat uit een dierentuin met vogels en een aantal zoogdieren. Zij is sinds 2003 in het bezit van een dierentuinvergunning. In 2011 heeft appellant (beoogde) wijzigingen aan de dierentuin aan de verweerder doorgegeven. Dit betreft de toevoeging van enkele nieuwe diersoorten aan de collectie (purperkuif toerako’s en Fisher toerako’s, Chinese muntjaks en zwarte wouwen) en het integreren van 13 volières in de tropenhal. Verweerder heeft deze wijzigingen bij besluiten van 4 januari 2012 afgewezen en heeft zich daarbij gebaseerd op adviezen van de Visitatiecommissie dierentuinenbesluit. Het bezwaar van appellante is ongegrond verklaard.

In geschil is de vraag of verweerder in het bestreden besluit de afwijzing van de gevraagde wijzigingen heeft kunnen handhaven. Volgens de appellante heeft de verweerder in het besluit namelijk niet gereageerd op haar stelling dat niet duidelijk is op grond van welke beleidslijnen de visitatiecommissie haar taken moet uitvoeren teneinde willekeur te voorkomen. De adviezen waar verweerder naar verwijst zijn onduidelijk nu daarin veelal meer sprake is van een mening van de visitatiecommissie over hoe het in sommige situaties beter zou zijn dan dat sprake is van een afwijzing omdat de door appellante beoogde wijzigingen in strijd zouden zijn met het Dierentuinenbesluit.

CBb

De normen van het Dierentuinenbesluit zijn open geformuleerd en daarom worden hoge eisen gesteld aan de deskundigheid van de visitatiecommissie die de inspectie verricht en ook aan de motivering van de besluiten die op de adviezen van deze commissie gebaseerd zijn. Het advies van de visitatiecommissie moet inzichtelijk maken op grond waarvan een aanvraag of melding van een verandering van een dierentuin wordt afgewezen. Bij een melding van een verandering gaat het daarbij naast een toetsing aan de normen van het Dierentuinenbesluit om de beoordeling of de verandering voldoet aan de aan de vergunning verbonden beperkingen en voorschriften. Ook moet uit het advies blijken wie de leden van de visitatiecommissie zijn geweest die het advies hebben gegeven. Het College is van oordeel dat i.c. niet is voldaan aan deze eisen. Het is immers vastgesteld dat de adviezen uit niet meer bestaan dan twee e-mails. Ook is niet duidelijk uit welke personen de commissie heeft bestaan, of de commissie onderling heeft overlegd en evenmin blijkt hieruit op basis van welke informatie de commissie tot het negatieve advies is gekomen. Reeds hierom had verweerder deze e-mails niet als adviezen aan de bestreden beschikking ten grondslag kunnen leggen.

Verder stelt het College de inhoud van de adviezen ook niet voldoende inzichtelijk zijn. Zo is het niet duidelijk in hoeverre het advies daadwerkelijke strijdigheden constateert met bepalingen uit het Dierentuinenbesluit of met de aan de vergunning verbonden voorschriften, dan wel of het een (persoonlijke) mening over hoe één en ander beter zou kunnen betreft. Er is onvoldoende gemotiveerd en daarom acht het College dat niet kan worden vastgesteld dat niet aan de voorwaarden van het Dierentuinenbesluit wordt voldaan. Tijdens de hoorzitting naar aanleiding van het bezwaarschrift van appellante was van de zijde van verweerder geen lid van de visitatiecommissie of een andere deskundige aanwezig om met appellante in gesprek te gaan over de inhoudelijke afwijzingsgronden. Dit klemt te meer nu geen voorafgaande inspectie ter plaatse heeft plaatsgevonden en geen nader overleg met appellante is gevoerd wat eventueel had kunnen leiden tot vrijwillig uitgevoerde aanpassingen door appellante.

De conclusie is dat verweerder zich bij de heroverweging in bezwaar niet louter had kunnen baseren op de e-mails van de Commissie. Derhalve is het bestreden besluit in strijd met artikel 7:12 lid 1 Awb niet deugdelijk gemotiveerd.