The impact of electronic media violence: scientific theory and research - Huesmann (2007) - Artikel

De sociale omgeving van de gemiddelde mens is enorm veranderd in vergelijking met een eeuw geleden. Onze sociale omgeving zit tegenwoordig vol met verschillende soorten media (radio, tv, films, videogames, telefoons en computers). Ook bij jonge kinderen is dit het geval. Deze massamedia heeft een groot effect op het dagelijkse leven, en het heeft ook een groot effect op kinderen en volwassenen zelf. Dit effect is echter niet altijd positief. Er wordt bijvoorbeeld vaak geweld afgebeeld in media zoals videogames en films.

Achtergrond

Over het algemeen wordt media geweld beschreven als ‘visuele handelingen van geweld door een mens of een mensachtig persoon tegen elkaar’. Agressief gedrag wordt weer gedefinieerd als ‘een handeling die gericht is op het verwonden of irriteren van een ander persoon’. Agressie kan zowel fysiek als verbaal zijn. Het verspreiden van geruchten is bijvoorbeeld een vorm van verbaal agressief gedrag. In het onderzoek dat hieronder besproken gaat worden, kijkt men naar gewelddadig gedrag. Hiermee worden serieuze vormen van fysieke agressie bedoeld. Men erkent dat agressieve of gewelddadige acties meestal geen één oorzaak hebben, maar er zal in dit artikel specifiek gekeken worden naar de invloed van geweld in de media op het agressieve gedrag van jongeren en kinderen. Agressief gedrag in de kindertijd is namelijk de beste voorspeller voor agressief gedrag bij volwassenen.

Theoretische verklaringen voor effect mediageweld

Er is sprake van zowel korte termijn als lange termijn gevolgen van het zien van mediageweld. De korte termijn effecten van mediageweld worden veroorzaakt door:

1. Priming: het proces waarbij een externe stimulus (zoals het spelen van een videospel) een cognitie, emotie of gedrag activeert.

2. Arousal: het opgewonden raken van het zien van mediageweld. Dit proces wordt weer veroorzaakt door ‘exictation transfer’ en door generale opwinding.

3. Mimicry: het observeren en imiteren van bepaald gedrag.

Lange termijn effecten worden veroorzaakt door:

1. Observational learning: het observeren van bepaald gedrag wat uiteindelijk wordt verwerkt in een cognitieve schema en uiteindelijk tot een script voor sociaal gedrag.

2. Desensitization: doordat men vaak gewelddadige beelden ziet, wordt men ongevoelig door de prikkels die er normaal ontstaan bij het zien van zulke beelden.

3. Enactive learning: kinderen worden (positief) bekrachtigd voor gewelddadige acties in bijvoorbeeld computerspelletjes.

Onderzoeken

In dit artikel worden verschillende soorten onderzoeken gebruikt om het verband tussen mediageweld en agressieve gedragingen aan te tonen. Als eerste blijkt uit verschillende soorten onderzoeken dat kinderen in de Verenigde Staten gemiddeld 3-4 uur per dag televisie kijken.

Van de series die te zien zijn op televisie, bevatten ongeveer 60% geweld. Kinderen besteden ook steeds meer tijd aan videogames, gemiddeld 65 minuten per dag voor 8-10 jarigen. Uit een meta-analyse is gebleken dat het kijken naar gewelddadige televisie series en films leidt tot negatieve gezondheidseffecten. Een andere meta-analyse heeft het spelen van gewelddadige videogames onderzocht.

Zij concludeerden dit het spelen van zulke games leidt tot een verhoging in agressieve gedragingen, agressieve cognities, fysieke opwinding en het is ook gerelateerd aan een daling in pro-sociale gedragingen. Verder blijkt uit verschillende experimenten dat de blootstelling aan gewelddadige gedragingen via de televisie zorgt voor een verhoogde kans op gewelddadige gedrag van de kijkers zelf (op korte termijn). Dit geldt extra voor kinderen en jongeren.

Hier bovenop blijkt uit cross-sectioneel onderzoek dat kinderen die vaak gewelddadige films en series kijken, zelf ook vaak gewelddadig gedrag vertonen.
Daarnaast is uit longitudinaal onderzoek gebleken dat dagelijkse blootstelling aan gewelddadige media een voorspeller is voor een verhoogde agressie, zelfs na 22 jaar. Tegelijkertijd is gewelddadig gedrag een slechte voorspeller voor het kijken/ van gewelddadige media.

Modererende en mediërende factoren

Er zijn natuurlijk modererende factoren die ervoor zorgen dat sommige kinderen een verhoogde kans hebben op gewelddadig gedrag als ze gewelddadige media bekijken of spelen. Een paar voorbeelden van zulke moderators zijn: persoonlijke kenmerken, situationele kenmerken, context waarin het geweld wordt laten zien, etc. Een mediërende factor is bijvoorbeeld het hebben van normatieve opvattingen die geweld acceptabel vinden.