Rechtbank 's-Gravenhage 7 juni 2013 - Arrest

Feiten

A is op 18 mei 1942 geboren in Pakistan en in 1978 is hij in Sahiwal (Pakistan) getrouwd met X

Aan beiden is in 1981 de Nederlandse nationaliteit verleend. A heeft zijn echtgenote op 11 juni 1993 in Pakistan verstoten door middel van een Talaq-akte. Op 11 februari 1994 is hij in Pakistan getrouwd met Y en dit huwelijk is door de gemeente Den Haag in de gemeentelijke basisadministratie ingeschreven. Uit dit huwelijk zijn 2 kinderen geboren in Pakistan.

Het huwelijk van A en X is op 20 augustus 1997 ontbonden en de echtscheiding is op 3 oktober 1997 ingeschreven. Op 30 maart 2005 zijn aan de twee kinderen door de Nederlandse ambassade te Islamabad Nederlandse paspoorten afgegeven. In september 2010 heeft de Minister van Buitenlandse Zaken gesteld dat zij echter niet in het bezit zijn van de Nederlandse nationaliteit en dat aan hen ten onrechte Nederlandse paspoorten zijn verstrekt.

De kinderen verzoeken de rechtbank vast te stellen dat zij sinds hun geboorte dan wel op enig tijdstip daarna het Nederlanderschap (van rechtswege) hebben verkregen. Zij voeren daartoe het volgende aan. Het huwelijk van A met Y in 1994 kon aanvankelijk niet in Nederland worden erkend omdat de ontbinding van zijn eerste huwelijk met X door verstoting in 1993 in strijd was met de Nederlandse openbare orde. Op 3 oktober 1997 is het eerste huwelijk naar Nederlands recht ontbonden, waardoor de strijd met de openbare orde is geëindigd.

Het tweede huwelijk van A is in de gemeente geregistreerd per 10 februari 1994, zodat de nadien geboren kinderen (alsnog) als wettige kinderen van A moeten worden beschouwd. A heeft de Nederlandse nationaliteit, en daarom menen zij dat zij ook de Nederlandse nationaliteit hebben verkregen. De IND stelt dat het verzoek moet worden afgewezen.

Rechtbank

Het huwelijk van A met Y (de moeder van de kinderen) kon aanvankelijk in Nederland niet worden erkend en geregistreerd, omdat de ontbinding in Pakistan van het eerste huwelijk van A en X door middel van verstoting niet voldeed aan de Nederlandse erkenningsvoorwaarden. De ontbinding door verstoting was hierdoor in strijd met de Nederlandse openbare orde.

Immers, op grond van artikel 10:31 lid 1 BW wordt een buiten Nederland gesloten huwelijk dat ingevolge het recht van de staat waar de huwelijksvoltrekking plaatsvond rechtsgeldig is of nadien rechtsgeldig is geworden, als zodanig in Nederland erkend. Dit impliceert echter niet dat het polygame huwelijk van A met Y zondermeer binnen de Nederlandse rechtsorde wordt erkend. Artikel 10:32 BW bepaalt immers dat - ongeacht artikel 10:31 BW - aan een buiten Nederland gesloten huwelijk erkenning wordt onthouden, indien deze erkenning kennelijk onverenigbaar is met de openbare orde.

In dit verband is van belang dat er voldoende betrokkenheid is met de Nederlandse rechtssfeer om erkenning aan het huwelijk van A met Y te onthouden zolang A niet naar Nederlands recht is gescheiden van zijn eerste echtgenote X. A is immers al geruime tijd vóór zijn huwelijk met Y in het bezit van de Nederlandse nationaliteit. Dit heeft tot gevolg dat een polygaam huwelijk van A de Nederlandse fundamentele rechtsbeginselen onaanvaardbaar schaadt.

Uit het vorenstaande volgt dat A niet kan worden aangemerkt als de juridische vader van de kinderen nu er ten tijde van hun geboorte nog geen sprake was van een huwelijk tussen A en Y dat naar Nederlands recht rechtsgeldig tot stand is gekomen. De omstandigheden dat het eerste huwelijk na de geboorte van de kinderen naar Nederlands recht is ontbonden en het huwelijk van A en Y daarna in de gemeentelijke basisadministratie staat ingeschreven met ingangsdatum 11 februari 1994, doen hieraan niet af. Ook als het huwelijk van A met Y met terugwerkende kracht tot 11 februari 1994 zou worden erkend, heeft dit niet tot gevolg dat thans moet worden vastgesteld dat de kinderen bij hun geboorte de Nederlandse nationaliteit hebben verkregen op grond van artikel 3 RWN, nu A ten tijde van hun geboorte niet hun juridische vader was.