FBBlog 22 maart Puerto Cabezas Nicaragua

Ola Facebook vrinden en vriendinnen!

Het is hier nu 8:45 en ik heb mezelf net verplaatst vanaf mijn matras op het balkon aan de achterzijde van het huis, naar mijn hangmat op het balkon aan de voorzijde van het huis. De zon was te warm, wat een ellende zeg... Gister weer een lekkere vrijmibo bij de Malecon gehad, een powernappie en vervolgens de kas van de Karribean Soll maar weer eens gespekt. Die foute toko met die dikke vrouwen op te hoge hakken voor de dansschoolspiegel. De lift er naar toe was ook wel weer fraai, gewoon een kerel met een pick-up aanspreken, de mensen die Spaans kunnen wat laten ouwehoeren en dan stap je zo achterin en brengt hij je naar de kroeg. Doet ie ff een sappie mee en na een uur is ie ineens weer pleite, fraai toch! Ook Felix was gister mee op stap, hij is wijkhoofd van El Caminante, dus van de wijk waar we de school bouwen. Felix had een aardig bakkie op en dacht ineens dat hij Engels kon en probeerde me duidelijk te maken dat we binnenkort even op de koffie gaan bij de jongens die mogelijk mijn iPhone gejat hebben. 'Me I Felix is important, me I talk to you, me talk to boys your phone, me Felix take care you phone'. Prima Felix.

Vorige weekend ben ik met Ruben, Nikki en Lieke naar de Miskito Kays geweest, twee kleine eilandjes ten noord-westen van Puerto. Mevrouw boottrip zei dat het best wel heftig zou zijn op zee, maar dat geloofden we allemaal niet zo, tot vorige week zaterdag ochtend. We moesten met onze spullen, waaronder maar een halve fles rum mocht zitten, door het water naar onze polyester boot van een meter of 7. Er hing een motor achter en er zaten twee polyester bankjes in, dat was het wel. Anton en ik zaten voorin en Nikki en Lieke achter in, omdat mevrouw boottrip zei dat het best heftig was voorin. Stiekem had ze wel een beetje gelijk, want bij de eerste golf knalde m'n ballen al door m'n keel naar buiten. Nog maar drie en een half uur te gaan! Het eerste uur was natuurlijk machtig mooi met dat giga blauwe water en een beetje over die golven rammen, daarna was de lol er wel vanaf. Na een hobbelige rit kwamen we aan bij het eiland, daar was wat mij betreft weinig eer aan te behalen, er stonden eigenlijk alleen 137321 dode bomen midden in zee, met wat struiken er omheen. Gelukkig voeren we om het eiland heen en zagen we onze slaapplaats, een klein houten hutje midden op zee. Vier houten palen in het water, drie houten wanden, een dak, een veranda en een soort schijthuisje. Echt mega vet was het! Het water was nog helderder dan een fles mineraalwater van de Appie. Lekker hobbyen met de GoPro dus! Dat is m'n camera met die fish eye lens waar alle foto's in m'n Nica album mee gemaakt zijn. Mevrouw boottrip wilde allerlei dingen laten zien van de dode bomen etc, maar wij wilden liever zonnen, muziek luisteren, zwemmen, de halve fles rum opdrinken en ouwehoeren. Gelukkig snapte ze na een keer of zes uitleggen hoe de spreekwoordelijk vork in de steel stak. Kortom, een prima weekendje om even bij te komen en niet wakker te worden van blaffende honden en toeterende taxi's. Stomtoevallig vonden we ook nog een tweede en derde fles rum in onze tassen. De terugreis ging een stuk sneller omdat we de golven mee hadden, alleen zat ik achterin en hapte ik dus bij iedere golf een vracht zout naar binnen. 's Avonds nog even lekker uiteten bij een nieuwe tent hier in Puerto, mocht je hier nog een keer heen gaan, dan moet je er zeker gaan eten.

Uiteraard moet er ook nog gewerkt worden, ook al voelt het niet zo. Van de week zijn de gordingen op de spanten gegaan, het dakbeschot erop, de panlatten en de zinken dakplaten van aula één t/m drie. Dat zijn de mooie klussen. Ook de vrijwilligers gaan als een raket met hun martillo over het dak om alles vast te 'clavaren'. De meeste vrijwilligers die nu op de bouw lopen, zijn er al een aantal weken, dus met sommige heb ik al een beetje band. Soms mogen de vrijwilligers ook zelf een officiale kiezen, dan roepen er steevast een aantal; grupo de Tom! Stiekem vind ik dat wel cool natuurlijk. Gisteren hebben we ook een cursus stuuken gehad van Carlos, een leraar van de plaatselijke bouwopleiding. Erg leuk om een keer te doen, want dat had ik nog nooit van m'n leven gedaan. Verder begint het dak van aula vier ook al aardig vorm te krijgen, het kost allemaal wel wat meer tijd omdat deze aan de bestaande drie aula's gebouwd wordt. Maar 'in het werk' timmeren, zagen en bijtellen is natuurlijk buitengewoon fraai! Aankomende week gaan we verder met stuuken en beginnen met het afhangen van de luiken in de kozijnen. Een beetje mijn baby'tje omdat ik daar in Nederland aan getekend heb. Het zal dus wel weer een mooi weekje worden!

Ik ga ook nog steeds één keer in de twee weken naar de kapper hier. Geen Kim die m'n haar knipt natuurlijk, maar ze kunnen best wel toveren met het tondeuse! Uitleggen wat ik precies wil was de eerste keer wat lastig, maar inmiddels snappen ze het. Laatst ook m'n baard laten doen, maar dat was iets te strak, beetje zo'n foute Italiaan zegmaar. Dus die laat ik weer lekker groeien! Dat kostte trouwens 10 Cordoba extra, ongeveer 30 eurocent dus. Het is overigens ook prima als je met je -plaatselijke- corona'tje binnen komt lopen en gaat zitten. Dan gaat de muziek altijd nog net een tandje harder, zodat alles begint te kraken en zijn al die gasten weer helemaal in hun element!

Vanavond gaan we weer lekker onze zelfgemaakte bbq aanjagen, dat is wel echt super in je eigen achtertuin. Om een uur of vijf vast een vuurtje steken voor de kolen, zon die langzaam onder gaat, muziekje erbij, ijskoud pilsje, gezellige mensen, heel best dus! Nu is kijken of ik wat moed bij elkaar kan sprokkelen om onder de ietwat koude douche te stappen. Als ik m'n ontbijt op bed op heb natuurlijk. Het is allemaal nog helemaal niet zo makkelijk hier hoor.

Aisabe en voor de mensen die dat willen een kus, Tom