Ontbrekende arresten

Deze samenvatting is gebaseerd op het studiejaar 2013-2014.

EHRM 16 oktober 2012 Schilder t. Nederland, appl. nummer 2158/12

De heer H.C.W. Schilder heeft de Nederlandse nationaliteit. Hij is de pastoor en voorzitter van het bestuur van de katholieke Heilige Margarita Maria Alacoque in Tilburg. De parochie heeft een kerk met kerkklok. Sinds 1924 is de kerkklok gebruikt om parochianen op te roepen. De heer Schilder luidde dagelijks de kerkklok om 7.15 uur gedurende drie minuten. Omwonenden hebben aan de hand daarvan klachten ingediend voor het verstoren van hun nachtrust. Door de klachten heeft de heer Schilder het luiden van de kerkklok verminderd tot een periode van een minuut in plaats van drie minuten. Maar de omwonenden bleven ontevreden en hebben klachten ingediend bij de gemeente Tilburg. Aan de hand van alle klachten over de geluidsoverlast heeft het Tilburgse college van burgemeester en wethouders aan de parochie een verbod opgelegd voor de geluidsoverlast. Indien de parochie alsnog geluidsoverlast zou veroorzaken zal een dwangsom van 5.000 euro per overtreding worden opgelegd, met een maximum van 50.000 euro. Het bestuur van de parochie hield geen rekening met het opgelegde verbod. Volgens het Tilburgse college van B&W werd het recht op vrijheid van godsdienst op een juiste manier afgewogen tegen de belangen van anderen in de gemeenschap. De parochie was het daar niet mee eens en heeft bezwaar ingediend bij de gemeente Tilburg. Dat bezwaar werd afgewezen, waarop de parochie beroep heeft ingesteld bij de rechtbank. Nadat de parochie niet in het gelijk werd gesteld, is die in hoger beroep gegaan bij het gerechtshof. Het Hof stelde dat het luiden van de kerkklokken wel binnen de werkingssfeer viel van het recht op vrijheid van godsdienst.

Later besloot de gemeente Tilburg om de APV te wijzigen om regels vast te stellen voor beltoon (a) kerkklok (s) en andere vormen van oproepen tot aanbidding. Een nieuwe bepaling in de APV luidt:
“Tussen 11:00 en 07:30 is het verboden om een ​​oproep tot bidden in de zin van artikel 10 van de Wet Openbare Manifestaties door een belsignaal (a) kerkklok (s) of op een andere manier uit te geven wanneer het volume groter is dan de vastgestelde normen in de Environmental management (algemene regels voor inrichtingen) besluit (besluit Algemene Regels voor Inrichtingen milieubeheer ; ' milieubeheer besluit ' ) met meer dan 10 dB (A) [ 1 ] en de referentiewaarde volume van de omgeving met meer dan 10 dB (A).”

Aan de hand van de nieuwe bepaling in de APV hebben burgemeester en wethouders de parochie opnieuw waarschuwingen gegeven met betrekking tot strijd met de APV en het door de parochie veroorzaakte geluidsniveau. Toen begon de strijd tussen de parochie en de gemeente weer van voor af aan. Vervolgens is de parochie naar het EHRM gestapt om een klacht in te dienen op basis van het schenden van het recht om vrij een godsdienst te belijden, op grond van art. 9 van het Verdrag.

Conclusie
Het EHRM verklaart het beroep niet ontvankelijk. Het EHRM heeft gesteld dat in casu een juiste afweging van belangen is gemaakt door de gemeente Tilburg.
 

EHRM 9 februari 2012, Vejdeland t. Zweden, appl. nummer 1813/07

In december 2004 hebben de vier verzoeksters, samen met drie andere personen, ongeveer honderd folders verspreid in het gebouw van het hoger middelbaar onderwijs, door ze op of in kluisjes van de leerlingen te stoppen. Het schoolhoofd maakte een einde aan de verspreiding van de folders en heeft de daders verzocht het pand te verlaten. De maker van de folders is lid van de organisatie ‘National Youth’. Deze organisatie is sterk tegen homoseksuelen. Dat blijkt o.a. uit uitlatingen als ‘HIV en aids horen bij de promiscue levensstijl van homo’s’ en ‘homoseksualiteit is een plaag’. De daders betwisten dat de tekst in de folders uitgesproken minachting jegens homoseksuelen bevatten.

In juli 2005 heeft de rechtbank van Bollnäs gesteld dat de verklaringen in de folders duidelijk waren bedoeld als uiting van minachting jegens homoseksuelen. Zodoende veroordeelde de rechtbank de eerste en de tweede verzoekster tot twee maanden gevangenisstraf, de derde om een voorwaardelijke straf in combinatie met een boete en de vierde tot een proeftijd gecombineerd met 40 uur taakstraf . De veroordeelden gingen in hoger beroep en uiteindelijk in cassatie, maar ze werden niet in het gelijk gesteld. Toen hebben ze een klacht ingediend bij het EHRM met betrekking tot schending van het recht op vrijheid van meningsuiting, op basis van art. 10 van het Verdrag. Voorts stelden ze dat ze in strijd met art. 7 van het Verdrag zijn gestraft.

Conclusie
Het EHRM is van oordeel dat de opgelegde straffen niet in verhouding staan tot het nagestreefde doel. Inmengingdoor de regering in de uitoefening van het recht op vrijheid van meningsuiting indien er een zekere noodzaak is, in een democratische samenleving – en ter bescherming van de goede naam en de rechten van anderen.