Speed of processing in the human visual system - Thorpe, Fize & Marlot - 1996 - Artikel

Samenvatting bij het artikel: Speed of processing in the human visual system - Thorpe, Fize & Marlot - 1996

Neurofysiologische metingen van vertraagde of selectieve visuele reacties worden gebruikt om te bepalen hoe lang visuele processen duren. Met behulp van deze metingen zijn bepaalde hersendelen en hun functies ontdekt. Deze studies gaan voornamelijk over hersenprocessen. Het huidige artikel gaat over gezichtsherkenning.

Problemen met ERP’s

Gezichtsherkenning wordt gemeten met ERP’s. Er bestaan echter meerdere problemen bij het meten met ERP’s. Een probeem is bijvoorbeeld dat het herkennen van gezichten via zeer gespecialiseerde neuronale paden gebeurt. Er zijn nog geen studies bekend die de precieze neuronmetingen hebben verricht. Een tweede probleem is dat bij een gemeten reactie het proces van gezichtsherkenning nog niet compleet kan zijn. Een reactie kan ook voortkomen tijdens het proces, bijvoorbeeld tijdens structureel encoderen. Dit laatste probleem kan worden opgelost door de proefpersoon tegelijkertijd een andere taak te laten doen.

Methode en resultaten van de huidige studie: go/no-go taak

Deze studie lost dit laatste probleem op door een go/no-go taak te gebruiken waarbij de proefpersoon binnen 20ms moet bepalen of er een dier op het plaatje staat of niet. Voor het meten van de bijbehorende reacties zijn ERP’s gebruikt. Ieder plaatje wordt slechts één keer gebruikt zodat er geen herkenningsverschijnselen ontstaan. Uit analyses bleek dat de proefpersonen zeer accuraat konden beslissen of er een dier op het plaatje stond. 94% van de reacties was correct. De gemiddelde reactietijd op de go-taken was 445ms. De reactietijd geeft een goede indicatie voor het visuele proces, maar de ERP metingen zijn beter.

Uit nader onderzoek bleek dat er 150ms na de stimulus een actiepotentiaal was. Deze was voor de no-go taken een stuk negatiever dan voor de go taken. Er wordt vóór de reactie al gesignaleerd. Dit komt niet door verschil in wel/ geen dierenplaatjes omdat het beide een visuele stimulus is. Waarschijnlijk komt dit door een snelle beslissingstaak direct na het afronden van het visuele proces. De reactie bij go-taken zou dan sneller moeten gaan dan bij no-go taken. Het verschil komt dan vanaf de no-go taken, omdat je sneller reageert op iets wat je ziet(go) dan op iets wat je zoekt (no-go).

Uit dit onderzoek is gebleken dat binnen 150ms al een groot deel van de visuele informatie is verwerkt. Om echter te ontdekken welke hersendelen precies reageren zijn vervolgonderzoeken nodig. fMRI-onderzoeken worden hierbij aangeraden.