Waar gaat het huidige artikel over?

Mensen bestaan uit bijna elke denkbare dimensie, en taal is niets anders dan uitzondering. Er bestaat systematische en betekenisvolle interindividuele variatie in zowel taalverwerving als taalverwerking door volwassenen. In dit artikel bekijken we de huidige stand van zaken met betrekking tot individuele verschillen (ID's; individual differences) in eerste-taalverwerving.

Hoe ziet het proces van eerste-taalverwerving eruit?

Pretheoretisch delen alle geleerden op het gebied van taalverwerving het gemeenschappelijke doel om taalverwerving uit te leggen, gegeven (a) de eigenschappen van de input en (b) de biologische leermechanismen die kinderen aan het probleem toevoegen.

• Een prominente dimensie waarop verwervingstheorieën traditioneel verdeeld zijn, is hun mate van toewijding aan de aanname van representatieve aangeborenheid. In navolging van Chomsky's argument van armoede aan prikkels, betogen nativistische benaderingen van ontwikkeling dat de input niet rijk genoeg is om het kind in staat te stellen taal op te wekken vanuit zijn directe ervaring; omdat verwerving ogenschijnlijk snel gaat, moet het kind significante, van nature gespecificeerde kennis inbrengen bij het probleem van het leren van talen. Deze nativistische verslagen doen specifieke voorspellingen over de aard en structuur van ID's bij taalverwerving.
• Theorieën die niet uitgaan van representatieve aangeborenheid zijn er in vele variaties en worden misschien wel het meest rechttoe rechtaan emergentistisch genoemd. Emergentistische benaderingen voorspellen dat ID's het taalsysteem zouden moeten doordringen en nauw verband zullen houden met meetbare verschillen in exogene variabelen, zoals invoerhoeveelheid en -kwaliteit, en endogene variabelen die verband houden met taal.

Hoe hebben omgevingsfactoren invloed op het proces van taalverwerving?

De taalkundige omgevingen van kinderen variëren sterk binnen en tussen culturen. De inbreng van kinderen varieert in kwantiteit en kwaliteit, maar deze variatie kan de verwerving op verschillende ontwikkelingsmomenten beïnvloeden. Het werk aan inputkwaliteit heeft verschillende belangrijke invloeden op de taal van kinderen geïdentificeerd, van inputdiversiteit tot variabelen die verband houden met sociale steigers, maar studies die al deze variabelen combineren zijn niet uitgevoerd. Input wordt aanzienlijk beïnvloed door demografische variabelen en thuisomgeving, zoals sociaal-economische status, thuisgeletterdheidsomgeving en geboortevolgorde. Variatie in de input is in verband gebracht met variatie in de verwerving van woordenschat en grammatica, hoewel er nog veel onbekend is.

Hoe ziet de vroege spraakontwikkeling eruit?

Lang voordat baby's beginnen te praten, zijn ze bezig met het vastleggen van taalspecifieke kennis en het verwerken van machines. In de eerste 6 maanden van het leven is de kennis perceptueel, maar zodra kinderen beginnen te brabbelen in de tweede helft van het eerste jaar, beginnen hun producties te lijken op hun oorspronkelijke doelwit. Over het algemeen geven studies van ID's in de vroege spraakontwikkeling aan dat deze verschillen bestaan en latere taal voorspellen. Een meta-analyse die de relatie tussen vroege spraakverwerking en taal onderzocht, rapporteerde een gemiddelde effectgrootte van r = 0,31, wat een robuust effect suggereert. De gegevens nodigen echter onvermijdelijk uit tot meerdere verklaringen en er is meer werk nodig.

Hoe de woordenschat ontwikkelen?

Gemiddeld produceren kinderen hun eerste woord rond de 12 maanden, maar zelfs in dit vroege ontwikkelingsstadium is er meetbare variatie in hun woordenschat. Gedragsgenetische studies suggereren dat 25-60% van de variatie in woordenschat te wijten is aan genetische factoren. Biologische seks beïnvloedt ook de ontwikkeling van de vroege woordenschat. Meisjes zijn doorgaans sneller dan jongens in de vroege ontwikkeling, hoewel de verschillen klein zijn en na 2 jaar verwaarloosbaar worden. Het vroege gebruik van symbolische gebaren door kinderen (bijvoorbeeld iconische gebaren zoals doen alsof ze uit een kopje drinken om drank aan te duiden) voorspelt ook hun woordenschatontwikkeling. Een andere variabele die verband houdt met de ontwikkeling van woordenschat is de efficiëntie van de lexicale verwerking, dat wil zeggen de snelheid en/of nauwkeurigheid waarmee baby's woorden in realtime verwerken. De gegevens over ID's bij de ontwikkeling van woordenschat suggereren dat een breed scala aan omgevingsfactoren, cognitieve en sociale factoren bijdragen aan variabiliteit, zelfs voordat kinderen hun eerste woorden beginnen te produceren.

Hoe grammatica ontwikkelen bij kinderen?

Over het algemeen onthult de literatuur over grammaticale ontwikkeling meerdere bronnen van variabiliteit. De input van kinderen varieert op zowel lexicaal als grammaticaal niveau, en beide lijken de grammaticale ontwikkeling te beïnvloeden. Deze exogene bron van variantie gaat gepaard met endogene variabiliteit in het vermogen om talen te leren, waarvan gedragsgenetisch onderzoek suggereert dat deze algemeen kan zijn voor meerdere taaldomeinen en is gekoppeld aan cognitieve mechanismen die in principe los staan van taal, maar de verwerving ervan kunnen ondersteunen. Er is meer werk aan de winkel.

Hoe kunnen individuele verschillen in taalontwikkeling worden gemeten?

De studie van ID's brengt methodologische en statistische uitdagingen met zich mee die verder gaan dan die van typisch experimenteel onderzoek. Decennia lang is waargenomen dat experimentele en correlationele tradities binnen de psychologie onafhankelijk hebben gefunctioneerd, verschillende vragen beantwoordden en verschillende methodologieën gebruikten. Een focus op ID's brengt ook veel statistische uitdagingen en kansen met zich mee. Het nauwkeurig meten van ID's vereist de constructie van psychometrische modellen die constructen koppelen aan geobserveerde variabelen.

Wat zijn de belangrijkste conclusies van het huidige artikel?

Meer dan 30 jaar geleden schreef Chomsky dat variatie "marginaal is en veilig kan worden genegeerd in een breed scala van taalkundig onderzoek." Het hier besproken onderzoek wijst op de tegenovergestelde conclusie: taalverwerving is een proces dat wordt gekenmerkt door stabiele en betekenisvolle ID's. Er is een complexe, systematische variabiliteit in de taalkundige en bredere sociaal-communicatieve omgeving van kinderen, en deze variabiliteit houdt significant verband met hun latere ontwikkeling in elk taalkundig domein dat we hebben overwogen. ID's worden niet alleen veroorzaakt door variatie in input: zelfs bij de geboorte zijn er verschillen tussen kinderen die endogene processen weerspiegelen. ID's binnen domeinen zijn doorgaans gerelateerd aan verschillen in latere ontwikkelingsprestaties. De vroege vaardigheid in het verwerken van spraak is dus gerelateerd aan de ontwikkeling van de woordenschat, die gerelateerd is aan de grammaticale ontwikkeling. Daarom is er een aanzienlijke doorlaatbaarheid in het systeem; met andere woorden, het taalsysteem is nauw verweven, en deze onderlinge verbondenheid wordt onthuld door een focus op ID's.

De ID's-gegevens die in ontwikkeling zijn, komen overeen met een groeiende hoeveelheid literatuur die ID's laat zien in de uiteindelijke verwezenlijking van volwassenen in domeinen waarin ID's doorgaans niet werden verwacht. Deze verschillen weerspiegelen de uitkomsten van de ontwikkeling en worden dus vrijwel zeker beïnvloed door het soort variabelen dat hier wordt besproken, naast andere variabelen die de latere taalontwikkeling beïnvloeden (bijvoorbeeld lezen). ID's in prestatie zijn gerelateerd aan, maar zijn niet hetzelfde als, ID's in online verwerking, die ook alomtegenwoordig zijn in het hele systeem maar niet goed worden begrepen. Het bouwen van een wetenschap van ID's over het hele scala van psycholinguïstiek is dus een belangrijke onderzoeksprioriteit.

Waarom is onderzoek naar individuele verschillen in taalontwikkeling belangrijk?

Om af te sluiten keren we terug naar de theorie. De brede observatie van systeembrede ID's en permeabiliteit door het hele taalsysteem is het meest consistent met de emergente benadering, maar we benadrukken dat de hypotheseruimte nog steeds groot is en dat er nog veel werk aan de winkel is. Het kaderen van de studie van verwerving door een focus op ID's dwingt tot een expliciete afbakening van zowel endogene als exogene beperkingen op ontwikkeling. De belangrijkste theoretische vraag is dus of endogene beperkingen representatief en taalspecifiek zijn, zoals vaak wordt beweerd, of dat het leermechanismen zijn (taalspecifiek of anderszins). De ID-gegevens beperken de hypotheseruimte en bieden een middel om theorie te testen. Bovendien stelt de studie van ID's ons in staat om de ontwikkelingsdynamiek van het acquisitieproces te volgen; door associatie- en dissociatiepatronen tijdens de ontwikkeling bloot te leggen, begrijpen we de complexiteit van het taalsysteem beter. In deze geest moet het werk van toekomstige ID's zich concentreren op het voorspellen en verklaren van variabiliteit, evenals het begrijpen van de gevolgen van variabiliteit voor ontwikkelingsprocessen en -uitkomsten.