Het is lastig om iets te schrijven wat jullie nog niet van me gelezen hebben, daarom wil ik in deze blog even tot jullie door laten dringen, wat ook tot mij door is gedrongen.
Heel veel dingen weten we namelijk wel, maar of we ons er echt bewust van zijn is een heel apart geval en dit is veel minder vaak het geval.
Alle algemene zaken kennen we wel; als wij een lekker tussendoortje aan het eten zijn, zijn er duizenden, dan niet miljoenen kinderen op de wereld die honger hebben. Maar wat zijn nou de precieze aantallen? En wat gebeurt er op elk moment van de dag?
Om te beginnen 'gewoon' wat feiten:
1 jong kind sterft elke 6 seconden aan ondervoeding
11 kinderen elke minuut...
600 kinderen elk uur...
15.000 kinderen elke dag...
5.6 miljoen kinderen elk jaar...
Deze getallen zijn voor ons onvoorstelbaar en de meeste mensen willen hier dan ook liever niet aan denken. Het enige wat ze denken is; daar kan ik toch niks aan veranderen.
Gedeeltelijk klopt dat natuurlijk; in je eentje kunnen je de 5.6 miljoen stervende kinderen per jaar echt niet voorkomen, maar om dan maar helemaal niks te doen, is ook geen optie.
'Alle beetjes helpen' is een uitspraak die we vaak horen, en iedereen weet dat het waar is. Men zegt dat hij best bereid is om hieraan bij te dragen, maar waarom loopt iedereen dan altijd snel door als iemand van zo'n organisatie je op straat probeert aan te spreken voor dat kleine beetje? 'We hebben geen tijd' zeggen we dan. Natuurlijk ga ik ook niet op iedereen in die me aanspreekt, maar geen tijd is absoluut geen excuus. We hebben inderdaad geen tijd, geen tijd te verliezen om deze 15.000 kinderen die morgen hun dood tegemoet zullen zien te redden. De 6 seconden dat jij je bedenkt hoe je onder het praatje van zo'n persoon uit zal komen, sterft er een kind. Waarom denken we daar dan niet bij na?
We kunnen best een paar euro per maand missen, waardoor we toch ons steentje bijdragen. Zo is er bij ons op school bijvoorbeeld elke week een collecte, dit is om de (ongeveer) 3 weken een ander doel, de opbrengsten zijn niet heel hoog, maar bedragen toch zo'n €500 per week. Als je dit drie weken doet heb je al €1500. Dit hebben wij ook een week gedaan toen we naar Ghana gingen, en daardoor hebben wij bijvoorbeeld elektriciteit aan kunnen leggen (wat hopelijk snel gaat werken). Zo kan iedereen een handje helpen!

Ik denk nu altijd als ik zo'n reclame langs zie komen aan de kinderen in ons weeshuis in Ghana. Zij zullen niet ondervoed raken en daardoor overlijden, maar ook zij zouden een van die 11 kinderen kunnen zijn die elke minuut sterven. Deze kinderen zijn mijn vrienden, ze voelen bijna als familie en ik krijg spontaan een glimlach op mijn gezicht en tranen in mijn ogen als ik hun stem hoor wanneer ik ze heel even aan de telefoon heb. Alleen al de geruststelling dat ze er nog zijn. Het gevoel dat je nog in contact kan staan met mensen van wie je zoveel houdt.

Je kan geen restjes eten opsturen naar deze kinderen, je kan ze vanaf deze afstand niks geven, maar een gevoel dat er aan ze gedacht wordt en dat er nog steeds mensen zijn die om ze geven, doet ze goed en geeft ze hoop. Hoop dat er een andere wereld is waarin ze succesvol kunnen worden.

Gelukkig zetten steeds meer mensen en bedrijven zich in. Bijvoorbeeld bij de H&M wordt er nu aan klanten gevraagd of ze hun aankoopbedrag willen afronden naar boven, zodat het verschil direct naar Unicef kan gaan.
Het is moeilijk om zelf zo'n actie te bedenken en uit te voeren, maar door dit te doen en elke maand iets over te maken, kun je ook veel betekenen.
Om het toch maar even te vermelden; het giro nummer van Unicef is: 121.

Binnenkort zal ik snel weer een bericht plaatsen!

Hier nog even een foto voor het idee ;)
'Onze' kindjes aan een 9 meter lange kleurplaat!