Laatste dagen Cusco

De laatste dagen van mijn verblijf in Cusco zijn bijna achter de rug. Er is te weinig tijd over om afscheid van iedereen te nemen dus mijn dagen waren vrij vol gepropt!

Donderdagochtend half 7: Tijd om op te staan! Gisterenavond vertelde Niko me dat ze deze ochtend met wat kinderen van het weeshuis naar een jeugdgevangenis zouden gaan om een rondleiding te krijgen. Hoewel ik heel erg toe was aan wat extra slaap besloot ik toch mee te gaan, zo´n kans krijg je immers niet iedere dag! De gevangenis kent 4 levels van groepen waarin de jongens zich bevinden, na goed gedrag heb je de kans om een level hoger te komen en zo een betere kans te hebben om weer op het rechte pad te komen. We hebben een rondleiding gekregen over het terrein dat vrij weinig van een gevangenis weg had. Het enige dat echt schokkend was was ´de kooi´: een kleine, donkere ruimte in een trappengat afgesloten met tralies waarin de jongens meerdere dagen opgesloten worden als ze zich slecht hebben gedragen. De jongens van het weeshuis waren in het begin erg verlegen, een beetje geintimideerd denk ik, maar later kwamen ze los en waren ze vooral erg geinteresseerd. Ik betwijfel echter of het echt een schok voor ze was en ze hierdoor een beetje beter gedrag gaan vertonen. De laatste weken is het namelijk nogal onrustig in het weeshuis.. Na de kids weer teruggebracht te hebben had ik opeens heel veel behoefte aan de Fluffy pancakes met vers fruit van Jacks Cafe waar ik al eerder mee kennis heb mogen maken. Dat was dus mijn volgende stop. Tijdens het naar binnen werken van het heerlijke eten sprak een medewerker me aan, in het Nederlands haha! Nou dat was verrassend en we raakten in gesprek. Hij vertelde dat hij vaak tours naar een opvangplek voor dieren een eindje van Cusco vandaag organiseerde, of ik zaterdag mee wilde. Nou dat wilde ik uiteraard, wat een goede kans om wat te zien wat de meeste toeristen niet zien!
Nadat ik met veel moeite alle pancackes naar binnen had gewerkt ben ik een taart gaan kopen (man, wat een gezonde dag;)) voor mijn gastgezin, waar ik ´Heel erg bedankt voor alles´ op heb laten zetten. Mijn gastgezin is de traditie begonnen om iedere vrijwilliger die bij hun verblijft een stukje in een schrift te laten schrijven over de tijd bij hen. De vrouw die in het internetcafe werkt waar ik de laatste tijd veel kom heeft me geholpen om het stuk in foutloos Spaans te vertalen. Toen ik naar huis liep begon het keihard te regenen, en aangezien ik geen paraplu ofzo bij had was ik doorweekt toen ik thuis kwam, wat tot grote hilariteit leidde toen ik de huiskamer binnenliep! Na het lachen, gieren en brullen zijn we aan de taart begonnen, man wat was die lekker! Een klein meisje als Antonella nam zelfs 3 stukken! Helaas was het daarna tijd om een begin te maken met het inpakken van mijn spullen aangezien vrijdag mijn laatste dag in het gastgezin zou zijn.

De vrijdag stond in het teken van afscheid nemen. Na het ontbijt met wederom taart ging ik naar Gina, mijn Spaanse docente, om doei te zeggen. Ik had ook taart voor haar meegenomen en tot mijn grote verrassing had ze een cadeautje voor mij, zodat ik haar niet zou vergeten. Het was een klein portemonneetje met 6 soles erin, ieder van hen was een collecters item met afbeeldingen die maar eenmalig uit worden gebracht! Ook complimenteerde ze me met mijn Spaans, ze kon merken dat ik had geoefend:). Hierna ben ik naar Belen gelopen, een wijk waar een hoop bloemisten te vinden zijn, om bloemen voor Laura te kopen, de bazin van het weeshuis. Ik wilde meteen de lokale kerk daar bezoeken, maar helaas, kerken en ik lijken geen goede combinatie, hij was wederom dicht.. Na met Sophie en Silvian een afspraak gemaakt te hebben voor die avond (een Frans koppel dat ik heb ontmoet tijdens de Colca Canion tour) was het tijd voor de lunch. Tijdens de lunch heb ik Gabriella eindelijk ontmoet, een ander meisje dat sinds deze week in het gastgezin verblijft. Tot die tijd was zij altijd thuis als ik weg was en andersom. Ze had een enorme kater en toen ik haar vroeg om die avond mee naar de pub te gaan moest ze eerst een paar keer slikken om vervolgens toch te besluiten om mee te gaan, wat gezellig! We hadden veel grappige gesprekken tijdens het eten met de moeder van Natali, over dat het weer van Cusco net zo wisselvallig is als de vrouwen hier en over friends with benefits haha!
Op het werk heb ik de bloemen gegeven, ze was er erg blij mee en bedankte me wel 100 keer voor mijn werk op het weeshuis. Daarna heb ik nog een laatste keer met de kids gespeeld, de nagels van de meiden gelakt, wat foto´s gemaakt en uiteindelijk afscheid genomen. Het is heel dubbel om dit te doen; aan de ene kant ben ik heel dankbaar voor mijn tijd in het weeshuis maar aan de andere kant is het triest om afscheid te nemen omdat je geen idee hebt hoe de kinderen terecht gaan komen... Weer thuis kwam Martha langs om te vragen hoe alles is bevallen op het werk, in het gastgezin en tijdens de Spaanse lessen, nou niets als lof natuurlijk!! We spraken af om nog een keer af te spreken als ik terug ben uit Bolivia. Hierna heb ik Gabriella een paar tips gegeven waar ze heel makkelijk mensen kan ontmoeten en ben ik gaan wachten totdat Natali thuis was om naar mijn hostel te gaan. Toen ze thuis was heb ik afscheid genomen en ook zij had een cadeautje voor me, wat lief! Met het oog op het koude Bolivia had ze een muts en handschoenen voor me gekocht! Ook met haar heb ik afgsproken om nog een keer af te spreken, vooral ook omdat Antonella en Lucho niet thuis waren toen ik weg ging. Ik moet heel eerlijk zeggen dat het afscheid niet zwaar was ofzo. Ook hier heb ik een toptijd gehad maar ik ben blij dat ik nu vrij ben om te gaan reizen, het is weer lang genoeg geweest in Cusco!
Na ingecheckt te hebben in mijn hostel, Pariwana, heb ik een heerlijk lange warme douche genomen, man dat voelt goed na 6 weken van douches van 3 minuten omdat dan het warme water op was! Hierna ben ik naar Paddys Pub gegaan om Sophie, Silvian, Johannes en Gabriella te ontmoeten. Er was ook nog een andere vriendin van de Fransen en later kwam Susan, een meisje dat ik heb leren kennen op kerstavond, met haar vriend langs. Het was een erg gezellige avond!

Zaterdag moest ik redelijk optijd opstaan om met Enrique (van Jacks cafe) naar het dierenopvangcentrum te gaan, per motor haha!! Dat voelde behoorlijk cool, om op een Harley door de straten van Cusco te razen! Na een ritje van een half uur kwamen we aan bij het centrum. Hier worden dieren opgevangen die in de natuur zijn gevonden en hulp nodig hadden om te overleven. Na het opknappen worden ze weer los gelaten, of ze blijven daar als dat niet mogelijk is. Hier had ik de kans om met veel lieve dieren te knuffelen en ze eten te geven! Ik heb zelfs in een kooi met een grote Condor gezeten, wat gaaf! Het project draait volledig op giften van bezoekers en andere mensen, en dus heb ik natuurlijk ook wat achter gelaten.
Weer terug in Cusco heb ik mijn was weggebracht en ben ik samen met Johannes naar het busstation gegaan om een kaartje te kopen om naar Bolivia te gaan. Ik ga met hem 2 weken door Bolivia reizen om de culturele hotspots te verkennen, het is een hyperactieve ADHD´er Duitser dus het gaat misschien een tikkeltje vermoeiend worden haha! Toen het meisje van de busorganisatie erachter kwam dat ik Spaans sprak was ze meteen verkocht. Ze complimeteerde me met alles, mijn jas, mijn doopnamen op mijn paspoort en het hoesje om mijn paspoort (dankje Clo <3). Zo zie je maar weer dat het echt meer diepgang geeft als je Spaans spreekt in Zuid-Amerika! We kregen het voor elkaar om goede stoelen te krijgen voor de 10 uur durende reis naar Copacabana, Bolivia voor zondagavond.
Hierna keek ik wat de plannen van Gabriella waren voor die avond, maar aangezien zij liever een rustige avond wilde ben ik weer begonnen met het inpakken van mijn backpack. Hierna ben ik naar het hostel gegaan waar Johannes, Niko en Gianni verbleven om wat te drinken. Al snel kwamen er meer vrienden en hadden we een leuke groep om uit te gaan. Nou en de locatie was absoluut perfect voor mij, namelijk in Pariwana, het hostel waar ik verbleef. Na de nodige cocktails besloot ik dat het tijd was om mijn bed op te zoeken voor de laatste nacht in Cusco.

Nou, die cocktails voelde ik duidelijk toen ik wakker werd deze ochtend! Pff ook al heb je totaal niet veel gedronken, door de hoogte zijn de katers echt verschrikkelijk! Maar geen tijd om me slecht te voelen, om 11 uur moest ik namelijk uitgecheckt zijn! Na een uitgebreid ontbijt en een laatste lange, warme douche ben ik naar het internetcafe gegaan waar ik deze blog zit te schrijven. Vandaag staan het Coca en Chocolade museum nog op de planning en verder ga ik veel eten en drinken om te voorkomen dat ik last krijg van de hoogte in Bolivia. Om 10 uur ´s avonds is het zo ver; dan begint wederom een slopende busreis van 10 uur om vervolgens in Copacabana aan te komen! Nog 2 weken reizen, dan terugkeren in Cusco om mijn vliegtuig naar Nederland te halen. Man, wat gaat de tijd snel! Ik ga nog even genieten van mijn tijd hier en ik hou jullie uiteraard weer op de hoogte!!