Een paar mensen van het project hebben een aantal foto’s van onze bruiloft gezien. Deze vonden ze erg mooi. Toen ze de taart zagen vonden ze deze prachtig. En toen we vertelden dat die zelf gemaakt was, werden ze helemaal gek. Ze wilden graag leren om een cake te bakken. Woensdag is Philemon jarig. De coördinator van het project. Mama Happy, de vrouw van Philemon, wil haar man graag verrassen met een cake. Ik heb op internet de ingrediënten opgezocht. Maar er is geen mixer en zelfs geen garde. En ook geen keukenweegschaal. Daarom zijn we op zoek gegaan in veel verschillende winkels, maar helaas zonder resultaat. Om duidelijk te maken wat we nodig hebben heb ik een plaatje opgezocht van een garde en deze laten zien. Mama Happy gaat ervoor zorgen dat die er komt.
Een keukenweegschaal is volgens haar niet nodig. Ze kan het wel uit haar hoofd. Maar zoals verwacht weet ze dit helemaal niet. In een bakje boter zit 250 gram. Om ongeveer 200 gram eruit te halen is dus niet zo moeilijk. Als we 200 gram suiker nodig hebben doet ze dit in hetzelfde bakje. Ook de 200 graag bloem wordt in hetzelfde bakje gedaan. Als ik probeer uit te leggen dat niet alles hetzelfde weegt, snapt ze dit niet. Op de gok doen we er nog maar wat bloem bij en mixen we alles met de eieren en wat bakpoeder. De oven hebben we ook alvast aangezet. Maar of hij goed staat? Geen idee! De tekentjes die de standen van de oven aangeven zijn helemaal vervaagd en de graden zijn ook niet helemaal duidelijk. De oven kan zelfs niet helemaal goed dicht. Dit gaat nooit goed komen. Na ongeveer 50 minuten halen we de cake uit de oven. We hebben er met een tandenstoker ingeprikt en die komt er droog uit. Maar ik geloof nooit dat hij gaar is. Ik vertel hen dat hij eerst minimaal een uur moet afkoelen en dat ik hem vanavond af zal maken. Ze gaan gelukkig naar huis. Zodra ze weg zijn haal ik de cake uit de vorm en zoals verwacht stort hij helemaal in elkaar. Ze waren zo blij met de cake, dus ik kan het niet over me hart verkrijgen om te zeggen dat de cake niet gelukt is. Gelukkig zijn er nog genoeg ingrediënten om een nieuwe poging te wagen. Ik zet de oven op een andere stand en gooi er flink wat meer bloem bij, zodat het deeg steviger is. Deze keer komt hij gelukkig heel uit de vorm. Hij is wel een beetje harder dan het hoort en een beetje droog. Maar ach, ze weten toch niet hoe een cake hoort te smaken. Ze wilden ook graag dat ik de cake zou decoreren, maar de winkels hier op Zanzibar zijn natuurlijk niet hetzelfde als in Nederland. Er is nergens iets te koop om cake of taarten te decoreren. Uiteindelijk vinden we in een supermarktje gekleurde spikkels. Van wat boter, suiker en vanille extract maak ik een soort botercrème. Deze smeer ik op de cake en strooi de spikkels erover. Een stukje folie eromheen en klaar.
De volgende ochtend zetten we hem op tafel, zodat ze hem op kunnen halen. Later op de dag horen we dat ze heel erg blij waren met de cake en dat ze hem super lekker vonden. Dus gelukkig al die moeite niet voor niets gedaan. Ze zijn er heel blij mee. En dat maakt ons ook weer blij!
Access:
Public
Add new contribution