Een bijzondere vrouw

Ik heb vrijwilligerswerk gedaan bij Lobi Pikien, een kindertehuis in Suriname. Dit is een klein kindertehuis waar kinderen met een hele zware rugzak zitten. Van de 10 kinderen die er op dat moment zaten was er geen een echt een wees, maar waren (de overgebleven ouder(s)) ook niet in staat om ze een goede jeugd en opvoeding te bieden. 

Wie dat zeker wel is, is de begeleidster van dat kindertehuis. Dit is vrouw van Surinaamse afkomst die 30 jaar in Nederland heeft gewoond, hier is getrouwd en 2 kinderen heeft. Na een tijdje is zij teruggekeerd naar Suriname om dit kinder tehuis ,wat mede ook het begin is van een groter project om jongeren op te vangen, te begeleiden. Zij doet dit nu ongeveer al een jaar of 5 en ik heb nog nooit meer bewondering voor iemand gekregen!!

Zij is de enige volwassenen in dit kindertehuis dat dagelijks kookt, wast, en zorgt voor 10 kinderen in de leeftijd van 2 tot 13 jaar. Van nog in de luiers tot al beginnend met puberen. Zij wordt eens in de week bijgestaan door een schoonmaakster maar staat er verder alleen voor. Ik heb diep respect voor haar gekregen in die 3 maanden dat ik met haar heb gewerkt. 

Wat is er bij mij veranderd nadat ik haar heb ontmoet? 
Nadat ik daar gewerkt heb ben ik mezelf steeds meer bewust van het goede wat zij doet voor deze kinderen. Ze cijfert zichzelf helemaal weg om deze kinderen een normale jeugd te geven. Zij heeft mij laten zien dat zorgen voor andere een van de mooiste dingen is, helemaal met de waardering die je daarvoor terug krijgt.