Een wereldervaring

Ze is terug, in het basiskamp. Ze heeft gebeld en daarvan een kort verslagje. 
6 maart vertrokken. Trekking. Alles meenemen, pannen, tenten, eten, babydoekjes (dat is de douche voor 19 dagen) etc etc. Iedere dag tussen vijf en zes in de ochtend vertrekken voor een lange wandeling door Tanzania. Soms 20 km, soms wat langer, soms iets korter. Na de gezondheidssituatie had ze gedacht dat haar conditie haar wel eens in de steek zou kunnen laten, maar dat is haar erg meegevallen. En wat heeft ze veel gezien. Natuur, dieren, dorpen, niks en alles. Ten tijde van niks, een lange rode weg, kun je goed nadenken, over het leven, over jezelf over alles. Tijdens de andere ervaringen zie en ervaar je onvergetelijke, bijzondere situaties. Het is echt terug naar de natuur. In de ochtend beginnen met havermout. Moet met warm water, maar dan moet je vuur maken. Na paar dagen maar met koud water bereid. Best te eten.... 
Vandaag terug in het basiskamp en de eerste echte douche. Onderweg wel een keer kunnen zwemmen in natuurwater vanzelfsprekend, daar kun je je dan ook wassen. Twee setjes kleding dragen gedurende de expeditie en deze wassen onderweg. Een hechte band krijgen met een aantal expeditie leden, samen veel delen. Na zeven dagen plotseling veel regen, heel veel regen, doorweekt, alles nat voordat we bescherming konden pakken en zoeken. Tenten moesten die avond twee keer verplaatst worden vanwege het hoge water. In de tent toch nog wat gegeten. Noedels uit een zakje (ik denk een soort instant maaltijd onbereid dus..). Toen kwam de gedachte "wat doe ik hier? wil ik nu even naar huis". Maar dat gevoel was gelukkig snel weer weg. Even een dipje. Zoals gezegd is het een wereldervaring, ze ziet zoveel wat velen van ons nooit (gaan) zien. 
Bij een volksstam gelogeerd. Tenten twee dagen neergezet. Geweldig. Ze slachtten geiten voor ze en waren zeer vriendelijk en gastvrij. Wel opvallend veel vliegen. Er zaten er wel honderd in de tent. Zeer onhygiënisch. Ongeveer zes dagen geleden, de zwaarste tochten van de trekking werden een aantal expeditieleden ziek. Zo ook Anne. Maar zo ziek dat ze echt heeft gevraagd om vervoer. Anderen hadden last van buikloop, maar nee, Anne had weer verstopping en opgeblazen. Maar eens even een uitgebreid onderzoek in haar darmen als ze terug is. Voor nu heeft ze een antibiotica gekregen tegen parasieten. (ze is direct weer gecheckt op Malaria, de medische zorg is wel top bij deze organisatie). Toch even doorbijten en te voet verder, nu weer heel blij in het basiskamp en de gezondheid gaat alweer beter. Twee nachtjes basiskamp en dan naar alweer de laatste expeditie, project irrigatie. Daarna nog een paar dagen Zanzibar en dan 26 april aankomst in Amsterdam! Haar volgende bericht zal ze zelf weer schrijven want ik ga ervan uit dat ze vanaf het moment dat ze richting Zanzibar gaat weer "in de lucht" is. 

Ze doet het goed, ze geniet, ze is gelukkig en wij zijn trots!!!