Mijn eerste blog

Na enige tijd me te hebben georiënteerd op de mogelijkheden om vrijwilligerswerk te doen, heb ik mijn keuze gemaakt. Boeken heb ik gelezen, het internet afgespeurd naar informatie over de landen en de projecten, en misschien net zo belangrijk voor mij als arme student zijn de kosten. Tientallen organisaties ben ik langs geweest, en de twee die voor mij het best aanvoelden heb ik eruit gehaald. Van beide organisaties heb ik een overzicht gemaakt. Wat moet ik regelen? Wat kan ik daar doen? Hoe kom ik er? Wat zijn de totale kosten? De reis compleet uitgestippeld om een beeld te krijgen van de reistijd, het aantal overstappen, en de prijzen. Wat moet ik doen ter voorbereiding? Wat moet ik meenemen? Heb ik vaccinaties nodig?

De keuze was erg moeilijk. Het was Peru of Guatemala. Peru trok mij aan omdat ik daar aan het werk kon met peuters en kleuters, iets wat ik enorm leuk vind en waar ik veel ervaring in heb. Daarnaast sprak de locatie hoog in de Andes en het prachtige dorp waarin ik zou verblijven me erg aan. Peru is een relatief rustig en veilig land vergeleken met het (volgens mijn boeken) gevaarlijke Guatemala. En toch trok al mijn aandacht naar Guatemala. Een land wat me al lange tijd trekt. Al lange tijd kan ik het niet laten om steeds op Youtube filmpjes te kijken uit Guatemala, foto's te bekijken, boeken over Guatemala te lezen, etc. De Maya-cultuur die daar nog heel erg aanwezig is, interesseert mij erg. Maar dat is niet het enige. Het klimaat, het landschap, de taal, de steden... Guatemala is een land waar ik al lange tijd naartoe wil, die kans kan ik nu toch niet laten schieten? Dat de kinderen waarmee ik daar zal werken wat ouder zijn dan waar ik tot nu toe veel mee heb gewerkt, maakt toch helemaal niets uit? Als student in het basisonderwijs met Montessori-specialisatie heb ik die kinderen echt iets te bieden, en ik wil niets liever dan me volledig voor hen inzetten. Ik wil de kinderen helpen beter te leren aan de hand van Montessori-materialen. Guatemala gevaarlijk? Vast, maar ik ben niet alleen daar. Mijn gezond verstand moet op actief staan, ik moet me van te voren goed inlezen... Maar als er niemand naartoe zal gaan omdat iedereen bang is, verandert er nooit iets in dat land. En juist in een land als Guatemala zijn vrijwilligers zo hard nodig. Kinderen zijn de toekomst van een land. Zolang zij geen goede scholing krijgen, is er geen goede toekomst. Ik wil iets veranderen, en dat wil ik doen in Guatemala. In dat prachtige land wat verschuild gaat achter criminaliteit en armoede. Ik wil deel uitmaken van het verschuiven van dat gordijn waardoor de pracht die het land te bieden heeft weer zichtbaar zal worden voor iedereen.

Nu ik een concreet idee heb, is de voorbereiding begonnen. Het contact met Tess Unlimited loopt, de aanvraag naar materialen is verstuurd naar verschillende instanties en scholen, ik heb zelfs al een plan gemaakt voor een sponsorloop om geld om te halen voor het project. Ik ga het doen. Dit is wat ik wil, en ik zal er de komende maanden alles aan doen om dit te realiseren.

Mijn weg ernaartoe zal ik bijhouden in blogs, en natuurlijk zal ik tijdens mijn verblijf ik Guatemala en na terugkomst in natuurlijk ook blijven bloggen.