Gelukkig heb ik het bonnetje nog

Lieve Jan,

Zonder verwachtingen ben ik naar Vietnam toe gegaan. Ik heb inmiddels geleerd dat wanneer je juist wél bepaalde verwachtingen hebt, het kan leiden tot teleurstellingen. De mensen die mij persoonlijk kennen, zullen het niet ontkennen wanneer ik toegeef een 'control freak' te zijn. Ik ben van de planning en wil het liefst zo georganiseerd mogelijk te werk gaan. Maar wat heb je daar aan in een land zoals Vietnam? Helemaal niks! Mijn flexibiliteit heb ik deels weten in te schakelen en zonder gestructureerde planning of ook maar één enkele verwachting ben ik het vliegtuig ingestapt. En wat blijkt? Alles komt onverwachts op je pad terecht. Alsof het een cadeautje is. Van sommige cadeautjes hoop je nog dat het bonnetje bewaard is, maar als een klein kind open ik ze met vol enthousiasme. Zo werd ik afgelopen weekend overladen met cadeaus. Ik ben samen met mijn vriendin naar Phu Quoc gereisd. Een eiland ergens onderaan het zuiden van Vietnam. Geen enkele verwachting, zelfs geen hotel geboekt. Maar wat was het fantastisch! Het ene cadeau nog mooier en leuker dan de ander. We zijn met een scooter over het hele eiland gereden, zo terecht gekomen op de mooiste stranden. Witte zandstranden en kristalhelder water. Palmbomen in overvloed en natuurlijk, zonder billen bloot, melk uit een kokosnoot, terwijl ik lui in een hangmat lag. Ik heb de zon zien ondergaan in de zee en we hebben aan dit alles drie geweldige Vietnamese vrienden overgehouden. Zo zie je maar (spreek ik voornamelijk tegen mezelf uit) dat ook zonder vastigheid of iets wat lijkt op een schematische indeling, alles uiteindelijk goed komt. Als je er maar genoeg vertrouwen in hebt. En het belangrijkste: geloof in jezelf dat je het kan.

Jan, ik heb nog één klein vraagje:

'Wat is jouw mooiste (onverwachtse) cadeautje?'

Liefs, Marjolein