Milleniumdoelen maand 3

Maandag 7 juli heb ik de hele dag geen tussendoortjes gegeten, alleen de drie hoofdmaaltijden. Ik heb nu zomervakantie en maandag hoefde ik ook niet te werken dus ik zat de hele dag thuis. Dan is de verleiding toch wel groot om niet iets te gaan eten. Maar, omdat ik de hele dag niks doe, heb ik ook niet zo veel energie nodig, dus ook niet veel voedsel. Dit is maar een kleine beweging, maar toch besef je dan wel hoe goed wij het in Nederland hebben. De 'honger' die wij op één dag ervaren door alleen drie grote hoofdmaaltijden te eten, lijkt níks op wat mensen voornamelijk in Afrika ervaren. Dát is echte armoede en honger. In Uganda aten wij bijna elke dag en elke maaltijd op de school waar wij werkten. Het eten dat op tafel kwam; heerlijk, geweldig, met veel liefde gemaakt en in overvloed. Allemaal voor ons. Ik vond het erg lastig, dat al die vrouwen voor ons kookten en de tafel dekten en afruimden, alles voor ons. Wij hebben dan ook vanaf de eerste maaltijd geholpen met afruimen. Het was geen luxe vakantie voor ons, en zo moest het ook niet lijken. Ik vond het fijn om die vrouwen op deze manier te helpen en te laten blijken dat we hun werk zeker waarderen. De beelden wat je op televisie ziet met zielige kinderen met vliegen op hoofd, tanden die eruit zien, troebele of ontstoken ogen, eiwitbuikjes....: dat is ook echt zo. We hebben ook huizen bezocht met een lokale man die voor een organisatie werkt, die mensen proberen te helpen die in armoede leven. Ik heb samen met een andere reisgenoot een huis bezocht wat eigenlijk geen huis was. Het was een klein hutje van wat stenen maar verder stond er weinig in. Een steen als stoel, twee dunne matjes als bed en wat plastic servies en bestek. Het was echt arm. We gingen vragen stellen over hun werk, met hoeveel mensen ze samenleven, hoever ze moeten lopen voor water en meer van dat soort vragen. Deze mensen wonen met z'n zevenen in het hutje, de vader werkt in de landbouw, maar als de oogst mislukt, heeft hij niks. De kinderen gaan wel naar school, gelukkig. Maar de omstandigheden waar ze in moeten leven zijn echt erbarmelijk. De lokale man die het formulier invulde en af en toe Engelse woorden moest vertalen naar het lokale taaltje, die noemde deze mensen ook 'poor'. Het was ook echt poor. Gelukkig waren wij de enige die zo'n gezin hebben ontmoet. De andere reisgenoten hebben gezinnen ontmoet die 'average' waren. Voor ons Nederlanders is dat ook echt armoede, maar in Uganda is het al erg verbeterd. Daar ben ik blij om, dat het de afgelopen jaren verbeterd is. Hopelijk verbetert de rest van de wereld ook.

 

Dinsdag 8 juli was het thema dat alle kinderen naar school kunnen. In Uganda hebben wij op een basisschool lesgegeven. Op die basisschool gingen zowel jongens en meisjes naar school. Je zag het verschil alleen aan de kleding; de jongens droegen broeken en de meisjes jurkjes. De meisjes hadden namelijk net zulk kort haar als de jongens, dat is normaal in scholen in Uganda. Het aantal jongens en aantal meisjes dat naar school gaan in Uganda is wel fiftyfifty. Maar dat is lang niet in alle landen zo. In een land als Nederland is het vanzelfsprekend dat alle kinderen naar school gaan, zowel jongens en meisjes. Maar in landen als Somalië, India, Afghanistan, Marokko, Ethiopië en nog vele meer is dat niet het geval. Bijna alle meisjes worden ervan weerhouden om naar school te gaan. Meestal zijn het Islamitische landen. De cultuur is daar dat jongens naar school gaan en meisjes thuis blijven om te helpen in huis. Daardoor hebben de meisjes gen toekomst perspectief en zullen ze later, als ze echte vrouwen zijn, geen carrière kunnen hebben. Dan moeten ze hard werken voor een klein loontje of zijn ze afhankelijk van hun hard werkende mannen. Ik vind dat vreselijk, meisjes die niet naar school kunnen hebben geen dromen, geen toekomst. Als ze een opleiding hebben worden ze meer gewaardeerd in de wereld en kunnen ze ook helpen om andere meisjes naar school te laten gaan. School is zo ontzettend belangrijk, allerlei soorten vaardigheden leer je op school. Je leert spreken, rekenen, schrijven, lezen. Maar ook om samen te werken met leraren maar ook met leeftijdsgenoten, creativiteit te ontwikkelen, motoriek te ontwikkelen en meer. Ik heb mijn lesmateriaal aan de World Study Bank gedoneerd. Dat lesmateriaal heb ik in Uganda gebruikt, het zijn lessen om te creativiteit voor kinderen te verbeteren. Creativiteit is eigenlijk net zo belangrijk als taal- en rekenvaardigheden. Doordat de lessen nu gedoneerd zijn hoop ik andere reizigers daarmee te inspireren, die ook van plan zijn om (creatieve) lessen te geven in een ander land.

 

Gelijke kansen voor mannen en vrouwen. Dat was het thema van woensdag 9 juli. Gelijke kansen blijft een moeilijk, haast onhaalbaar streven. In Nederland zijn de kansen gelijk, beiden hebben stemrecht, beiden kunnen een beroep uitoefenen die zij zelf willen enzovoorts. Op de arbeidsmarkt krijgen mannen en vrouwen voor hetzelfde beroep evenveel loon. Maar ik veel landen is dat niet het geval. In sommige landen gaan de meeste meisjes niet eens naar school en kunnen ze dus geen carrière maken. Mannen zijn in die landen veel belangrijker, hebben een veel hogere status. Vrouwen baren kinderen, houden het huis schoon en koken. Verder worden vrouwen als nutteloos gezien die niets in de wereld te betekenen hebben. Áls vrouwen al werken zijn het baantjes die niemand anders wil hebben en zijn de lonen laag. Zo laag, dat vrouwen soms op zoek gaan naar verkeerde baantjes, zoals prostitutie of in de drugswereld. Dat loonstrookje is een stuk meer. Ik vind het vreselijk wat vrouwen moeten doorstaan in zulke landen. Ze zijn ondergewaardeerd, de mannen lopen over hun heen, behandelen ze als oud vuil. Hoe kan je dan als vrouw zijnde ook gelukkig zijn? En als man ook, hoe kun je gelukkig zijn als je vrouw eigenlijk niet eens echt van je houd? Vrouwen moeten net zo belangrijk zijn als mannen. Maar als dat nou eenmaal in een cultuur zo zit vastgeroest voor járen, kan dat niet zomaar opeens veranderen. Op de basisschool waar ik heb gewerkt was dat niet te merken. Jongens én meisjes gingen naar school, de school had leraren én leraressen. Maar als we door Uganda heen reden zag je veel meer mannen die echt aan het werk waren en de vrouwen die met kinderen aan de hand aan het lopen waren. Die vrouwen haalden water, kochten eten of waren thuis aan het schoonmaken. Maar ik had niet het idee dat het verschil tussen mannen en vrouwen zo groot was, in andere landen is dat soms veel erger. Dat moet echt veranderd worden. Mannen en vrouwen moeten gelijk worden, gelijke kansen kregen, hetzelfde werk kunnen doen voor hetzelfde loonstrookje.

 

Het thema van donderdag 10 juli was 'minder kindersterfte'. Ik heb vanochtend een douche genomen van 5 minuten om water te besparen. Ik ben geen persoon die een uur onder de douche staat, maar 5 minuten zijn toch wel heel erg kort. Maar als het moet, dan kan het wel. In Uganda 'douchte' je met je buddy. Echt douchen was het eigenlijk niet. Je had een bak water en wat flesjes gevuld met water. Omstebeuren maakte je het flesje leeg boven het hoofd van je buddy. En het water was echt ijskoud. Overdag is dat wel lekker, aangezien het in Uganda echt warm is. Maar in de vroege ochtend of de late avond is dat echt verschrikkelijk, dus dan ben je met 5 minuten wel klaar met douchen. Als ik erop terugkijk besef ik pas echt hoe verwend en rijk wij Nederlanders zijn. Wij kunnen in feite zo lang douchen als we willen en de temperatuur ervan veranderen wanneer we dat willen. Maar bijvoorbeeld in Afrika is dat een heel anders verhaal. Je mag al blij zijn als je een bekertje koud water hebt om te drinken. Vrouwen lopen soms wel 2 uur naar een waterput om vervolgens weer 2 uur terug te lopen. En dat in de hete zon en het gewicht van het water. Water is echt noodzakelijk. In Afrika sterven erg veel kinderen aan diarree. Als wij een keer diarree hebben nemen we een pilletje, eten we wat fruit en drinken wat meer water en de volgende dag is het over. Water is het allerbelangrijkste geneesmiddel bij diarree en daarnaast is vers fruit ook ontzettend belangrijk. Maar in Afrika hebben ze niet altijd schoon drinkwater en ook niet altijd fruit, laat staan vers. Diarree is doodsoorzaak nummer 1 in Afrika. Gelukkig wordt daar nu meer naar omgekeken. Zoals het 3FM Serious Request in 2013, zij zamelden geld in voor kinderen die sterven aan diarree. De opbrengst was € 12.302.747, waarmee de gezondheidszorg voor kinderen verbeterd wordt. Kinderen in Afrika sterven ook voornamelijk aan AIDS en HIV, maar tot nu toe is daar nog geen geneesmiddel voor gevonden. Ook de malariamug die in Afrika leeft is levensgevaarlijk. Er zijn wel medicijnen voor, maar die zijn erg duur. Kindersterfte in Afrika is een groot probleem en ik denk echt dat daar iets aan gedaan moet worden. De kinderen zijn de toekomst voor Afrika.

 

Vrijdag 11 juli ging het thema over de gezondheid van moeders. Jaarlijks overlijden honderdduizenden vrouwen aan de gevolgen van hun zwangerschap. Bloedingen, verschillende infecties en een hoge bloeddruk zijn doodsoorzaken die veel voorkomen. Met medische kennis en kraamzorg kunnen die problemen worden voorkomen. In redelijk 'rijke' landen zijn die problemen maar klein omdat de medische zorg al ver ontwikkeld is. In wat armere landen is die kennis een stuk minder waardoor de, voor ons, kleinste problemen doodsoorzaken kunnen zijn. Moedersterfte is in sommige landen een erg groot probleem, vooral in de landen waar de gezondheidszorg minder ontwikkeld is dan wij Nederlanders gewend zijn. Ziekenhuizen zijn primitief, vrouwen bevallen zonder pijnstillers, er kunnen bloedingen ontstaan waar weinig aan gedaan kan worden. Als de gezondheidszorg primitief is, gebeurt het dat moeder sterven tijdens of na de bevalling vanwege bloedingen. Moedersterfte kan ook het gevolg zijn van abortussen. Illegale en goedkope abortussen, die dus niet betrouwbaar zijn. Abortussen komen vaak voor omdat vrouwen ongewenst zwanger worden. Omdat er dan niet veel aandacht wordt besteed aan voorbehoedsmiddelen, worden vrouwen sneller (ongewenst) zwanger. Toen ik in Uganda was zagen wij een busje rijden die mensen informeerden over seksualiteit en voorbehoedsmiddelen en deelden bijvoorbeeld ook condooms uit. Dat vind ik heel goed, er zou veel meer bekendheid moeten zijn over voorbehoedsmiddelen zodat de moedersterfte ook afneemt.

 

Zaterdag 12 juli ging het over bestrijding van ziektes. In landen als Uganda zijn HIV en malaria veel aan de orde. Het zijn ook ernstige doodoorzaken in die landen daar. Voor malaria heb je wel medicijnen maar voor HIV en AIDS zijn er geen medicijnen om het te verhelpen. En al zou dat er wel zijn, over het algemeen is Afrika een arm land en zou er niet het nodige kapitaal en kennis ervoor zijn. Toen ik in Uganda was, heb ik ook malariapillen geslikt, als preventie. Ook sliepen wij vaak onder klamboes tegen de beestjes. Dit jaar moest ik voor school een presentatie houden in het Engels, ik was toen erg met mijn reis naar Uganda bezig dus heb ik dat in mijn presentatie gebruikt. Ik heb het over verschillende ziektes in Uganda gehad. Ziektes die in Nederland als ‘normaal’ en ‘onschuldig’ gezien worden, kunnen in Afrika dodelijk zijn. In de toekomst hoop ik dat ziektes beter bestreden kunnen worden en dat er meer kennis over gevaarlijke ziektes als HIV, AIDS en malaria.

 

Zondag 13 juli ging het over een duurzame leefomgeving. Vandaag heb ik geen auto, bus, trein of andere vorm van gemotoriseerd vervoer gebruikt. Maar dat is ook niet zo moeilijk, want het is zomervakantie. Ik ga op de fiets naar mijn werk, de stad en naar vriendin die in dezelfde stad wonen. Ik probeer zo veel mogelijk met de fiets te doen, dat is gezond en beter voor het milieu. Volgend jaar ga ik studeren in een andere stad en daar ga ik ook wonen. Dus dan ga ik elke dag met de fiets naar school i.p.v. een uur met de trein te reizen. Ik vind dat meer mensen moeten nadenken over het soort vervoer wat ze nemen om bij hun bestemming te komen. Als het regent en je moet even de stad in, betekent niet dat je maar de auto moet nemen. Het is sneller ja, en makkelijker, en droger... maar wel slechter voor het milieu. Ook probeer ik rekening te houden met stekkers uit het stopcontact als het apparaat niet gebruik, lichten uit als ik niet in die kamer ben en de wasmachine en vaatwasser pas draaien als het echt vol is. 

 

Meer eerdlijke handel, schulden verlichting en hulp was het thema van maandag 14 juli. We denken er niet bij na als we boodschappen doen. We gooien ons karretje vol met aantrekkelijke producten, het liefst ook zo goedkoop mogelijk. De goedkoopste producten zijn vaak ook niet Fair Trade. Wij Hollanders gaan voor goedkoop, maar eigenlijk moeten wij voor eerlijk gaan. Maar ik heb in de winkels vooral Fair Trade chocolade, thee en kookkruiden gezien, meer producten is mij niet opgevallen. En eigenlijk is dat niet een goed teken, want het ís belangrijk dat er eerlijk gehandeld wordt. Fair Trade producten zouden veel meer in de aandacht moeten zijn, zodat het voor consumenten aantrekkelijker is om dit soort producten te kopen. Als er meer Fair Trade producten worden verkocht, moeten er meer producten worden gemaakt. De boeren moeten dus meer werken om meer producten te kunnen verkopen waardoor de boeren meer verdienen. Doordat de boeren meer verdienen kunnen ze meer investeren in hun bedrijf, waardoor de zaken beter gaan en er weer meer producten worden verkocht en worden de boeren rijker. Dus Fair Trade producten kopen verbetert de economie en zorgt voor verbetering van de gelijkheid.

 

Om aantal dagen lang zo intensief bezig te zijn met de wereld vond ik wel lastig. De opdracht die je die dag heb zet je aan het begin van de al aan het denken en aan het einde van de dag schrijf je alles op. Ik vind dat iedereen een keer zo intensief bezig moet zijn. Pas als je al je gedachten opschrijft besef je pas hoe ernstig het is, hoe ernstig de problemen in  de wereld zijn. Dit was een goede les voor mij, om niet alleen op één onderwerp te concentreren maar of verschillende onderwerpen.