Intervieuw met Partricia( Ugandees leeftijdgenotje)

Tijdens het eerste project Pelido raakten we aan de praat met een meisje genaamd Patricia. We vroegen of we haar mochten interviewen, dat vond ze goed! We vertelden dat we haar ketting erg mooi vonden,  ze gaf hem meteen aan ons! Dat zijn we in Nederland niet gewend, we zeiden dat ze e ketting zelf mocht houden, maar dat we het wel heel lief vonden van haar, maar ze stond er op. We hebben uiteindelijk een kettinkje met haar geruild.

We vroegen wat haar droom was, haar droom was een wereldreis maken, en het liefste ook even langs in Los Angeles! Ze zit op boarding school dat houdt in dat je drie maanden naar school gaat en dan één maand naar huis. Iedereen die moet een uniform dragen anders kan je naar huis gestuurd worden!  Zelf is ze protestant , ze heeft een paar vriendinnen( allemaal verschillende geloofsovertuigingen),  maar haar vriendinnen veranderen snel  de ene dag zijn ze je beste vriendin en de andere dag zien ze je niet meer staan .Een vriendje krijg je pas als je klaar bent met school.  We vroegen ook of eb wanneer zij kinderen wilde krijgen( Dit omdat in Uganda de meeste mensen veel kinderen hebben en er ook veel verwaarlozing voorkomt.) Zij vond dat je een kind moet nemen als je er geld voor hebt,  en er goed voor kan zorgen. Later wil ze graag kinderen, maar ze wil er maximaal drie omdat ze er dan een goed voor kan zorg

Haar hobby’s zijn lezen en slapen( beetje het zelfde als die van mij!) Ze houdt ook van internationale muziek zoals Beyonce, Justin Bieber en Bruno Mars( We gingen ook met haar de Lazy song zingen, dat was erg leuk!)

Het viel ons op dat alle meisjes kort haar droegen. Dat is omdat onze prestaties daar onder lijden,  doordat we dan teveel tijd kwijt zijn om ons haar te verzorgen.” Ook vroegen we ons af waarom alleen mannen auto rijden, dit is omdat het iedereen het zo gewend is en dat  is een beetje ingeburgerd. “Een vrouw op een motor dat is vies!” zei Patricia.

Ze wil later graag Journalist worden en wil daarom  graag in Kampala( de hoofdstad van Oeganda) journalistiek  studeren. 

Aan de hand van dit gesprek kwam ik er achter dat er best wat cultuurverschillen zijn. Maar tot mijn verbazing lijken we best op elkaar en komen veel dingen overeen op een paar dingen na zoals dat ik geen half uur hoef te lopen om water of een school uniform hoef te dragen. Mijn mogelijkheden en kansen zijn groter .Maar  zij is zo gelukkig met wat ze heeft, en als je ziet wat wij hebben snap ik niet dat sommige mensen nog klagen! Onze wereld is zo meer ontwikkeld,  het is nu tijd om daar een handje te gaan helpen,  en te  zorgen dat zij ook de kans krijgt om te gaan studeren, dezelfde kansen krijgen  die wij hebben!!!! Kom in actie!!!!!!