De andere kant van Zuid-Afrika

We hebben inmiddels al een paar keer de wat rijkere huisjes van Zuid-Afrika gezien als we met de auto naar een project reden. Voordat ik deze reis ging maken, zeiden veel mensen al “Waarom ga je naar Zuid-Afrika? Daar is geen armoede meer” maar geloof me, armoede is hier zeker nog.

Woensdag zijn we met de groep naar de township dicht bij Palm Tree geweest. We werden rondgeleid door een vrouw die daar woont, en we mochten zelfs haar eigen huisje zien. In dit huisje met alleen een bamboematje waarop we mochten zitten wonen ongeveer 12 mensen, jong en oud. De vrouw vertelde eerst wat over de Zulu cultuur en toen mochten we zelfs een typisch Zulu gerechtje proeven. Het zag er super vies uit, maar het smaakte best wel lekker.

Na de uitleg gingen we door net de rondleiding door haar buurt. Meteen kwamen er vanuit allerlei huisjes en wegen kinderen rennen. Kinderen gingen je knuffelen en wouden je hand vast houden tijdens de tour. Een klein meisje kwam heel voorzichtig naar me toe lopen en pakte mijn hand. Heel lang liepen we zonder iets te zeggen, ik vroeg me af of ze wel Engels kon spreken. Uiteindelijk probeerde ik het maar en vroeg wat haar naam was. Ze antwoorde met “My name is Amanda”. Ik vroeg hoe oud ze was, en ze zei “i’m 9″. De hele weg keek ze af en toe stiekem naar mij en lachte ze. We kwamen aan bij een groot open plein waar we een Zulu spel gingen doen, het was een soort van trefbal, maar dan 10x zo moeilijk. Na het spel liepen we terug naar het huisje van de vrouw. Amanda vond meteen naar het spel mijn hand weer, zo schattig. Opeens vroeg ze heel zacht en voorzichtig aan mij “What is your name?”, en ik antwoorde met mijn naam. Ze zei “That’s a beautiful name”.

Bij het huisje kregen we Zulu dans te zien, wat super leuk was! Na het dansen gingen we weg uit de township. Ik kreeg een knuffel van Amanda en zei dat ze me zou missen…

Amanda en ik hebben zo weinig gepraat, zo weinig woorden maar toch was het zo bijzonder.
Ze woont aan de andere arme kant van Zuid-Afrika, dat heb ik gezien. Maar wat was ze blij met de kleine dingen. Mijn hand vast houden, of een knuffel.
Net als de kinderen van Palm Tree zou ik haar nooit vergeten.