Ghana eerste weekje!

Aangekomen in Tamale precies een week geleden, ik kan je vertellen, ik wist niet wat ik zag. Een busreis van 14 uur recht door heel Ghana, ik heb jungles, bosbranden, dode dieren en dansende groepen mensen gezien. Het landschap varieert erg, Het begint gewoon vrij normaal, zand met bomen zo hier en daar alleen halverwege rij je midden in de jungle. Hoe verder we van de jungle afreden hoe droger, kaler en heter het werd. Je ogen worden verwend met rijkdom en armoede. Kortom: de busreis was lang maar zeker de moeite waard. Toen we aankwamen in het busstation in Tamale stond daar Bash te wachten. Bash is al 7 jaar een regelmeneertje en die zorgt altijd dat alles goedkomt en iedereen een lach op zijn gezicht heeft. Hij is echt hilarisch. Bash bracht ons naar het kantoor waar we afgelopen week hebben geslapen tijdens de introductie. Dat is nu dus al weer een tijdje geleden. Alleen woensdag ging dus echt alles mis. Ik had iets verkeerds gegeten (salade, gewassen met kraanwater) en ik had veel te weinig gedronken. Ik lag op bed, geen energie, diaree, hoofdpijn, kotsen. Kobe en Ine,( andere twee vrijwilligers) waren ook ziek dus besloten we om naar het ziekenhuis te gaan. Wat amper ging want ik kon niet eens 5 seconden rechtopstaan. Mijn lichaam heb ik nog nooit zo slecht meegemaakt als ik er zo aan terugdenk. Aangekomen in het ziekenhuis, 20 mensen in de wachtruimte ik hield het niet meer en ik viel op de grond. Al die mensen She goes first!!! Godzijdank, werkte daar ook een vrijwilligster Sara van onze organisatie die me meteen heeft geholpen. Sara is een afgestudeerde verpleegkundige en ze is van goud. Ik werd meteen opgenomen en aan het infuus gelegt. Wat bleek, buiktyfus, bacteriele infectie. Dus ik heb daar een nacht gelegen en dus nog de dag erna. Sara is heel die tijd bij me gebleven, want in Ghanese ziekenhuizen gebeuren dingen.. mijn god. Ik lach daar dus met het gevoel van ik ga dood, en ik vind het allemaal goed. Als je daar doodgaat kan het gerust dat ze er pas 3 dagen later achterkomen en zeggen: It is Gods will. 1 arts in heel het ziekenhuis, niemand die wat om je geeft je ligt daar alleen om geld aan te verdienen. En dit was nog een van de beste ziekenhuizen. Kabstad Hospital. Nu neem ik gewoon mijn antibiotica en gaat alles prima, Het zijn wel 7 pillen per dag met de grote van je vingertop maar dan voel je je ook wel een stuk beter. Genoeg over dat ziekenhuis. Gastgezin, daar zit ik nu dus al 2 nachten in, behoorlijk luxe we hebben een wc en een douche met ijskoud water. Ik deel mijn kamer met Floor (woont in Breda, kapper, age 21) en dat is gezellig. Ze koken echt prima, we aten noodles gisteren en de dag ervoor een soort rijstbal. Alleen je krijgt altijd teveel, ik ben een enorme kleine eter dus het is nogal moeilijk om te zeggen dat je genoeg op hebt. Als je over hebt geef je het aan de kinderen en die eten het dan op. Eten gooien ze hier echt niet weg, eten is hier heilig. En als de kinderen het niet hoeven dat eten ze dat de dag erna, en als het bedorven is geven ze het aan de dieren. Niks gooien ze hier weg. Moet je nagaan dat we in Nederland alles weggooien.

Mensen zijn hier arm. Basisschool is hier gratis (wordt gezegt want ze moeten nogsteeds zelf uniform en boeken kopen) Middelbare school kost 1 cedi per maand. 40 eurocent per maand. En bijna de helft van de bevolking kan dat niet betalen en dus zitten de kinderen allemaal op straat water te verkopen. Dus voortaan als je iets koopt, denk je na hoeveel jaar je z'n kind niet op school kan zetten. Ongelofelijk.

Vandaag zou ik eigenlijk op mijn project gaan werken in het weeshuis, maar vanwege papieren die niet in orde zijn moet ik een tot twee weken wachten. Ik ga dus nu waarschijnlijk meehelpen als onderwijsassistent op de Kidz Active school, maar dat is nog even afwachten. Wel jammer, want iedereen heeft nu zn eerste dagje en ik zit hier in het internetcafe. Maar hier is airco en daar niet, moehahaa.

Voor de mensen die zich afvroegen hoe ik van A naar B ga. Ik ga dus met een krakkemikkige fiets en het is suuuuuper gevaarlijk. Sorry pap mam maar het is echt een gekkenhuis op de weg. Stoplichten staan er voor de sier blijkbaar.

Voor de mensen die zich afvroegen hoe het met de Ghanese boys zit, genoeg huwelijksaanzoeken gehad dus het zit wel goed.

Voor de mensen die zich afvragen wat ik met het weer is hier. HEET, en ik heb blaasjes over heel mijn lichaam van het verbrand zijn. Mijn handen zijn helemaal verbrand, typen doet zelfs pijn. Mijn gezicht is zo erg verbrand dat het lijkt of mijn huid een beetje heeft gekookt en daarna iemand er wax overheen heeft gedaan.

Gisteren hadden we namelijk gezwommen en dat was super tof, KOUD (vies) water is nog nooit zo goed, zo heilig en zo verkoelend geweest als gisteren. Het is karma dat ik nu verbrand ben, ik weet het zeker. Het zwembad was 5 cedi (5 maanden school voor kind) en er kwamen voornamelijk alleen rijkere Ghanezen voor zover ze bestaan in noord Ghana. Ze willen je toch aanraken, alleen dan sla ik terug hoor. Dan gaan ze zwemmen en dan pakken ze per ongeluk je kont, 'Woeps, I'm sorry Madam, I did not see you' '-.- Jaaaa oke. We waren trouwens met een groep van 10 ofzo, dus je was zeker niet de enige blanke.

anyway, ik ga nu mijn pilletjes innemen en dan fiets ik op mijn gemakje terug,

Grote warme knuffel uit Tamale, bedankt voor het lezen van mijn verhaaltje!