Zo, alweer een maandje terug in Nederland!
Echt heel apart hoe snel alles is gegaan, maar wat heb ik genoten!
Het was zo bijzonder hoe vriendelijk de mensen in Uganda met ons omgingen.
Ze wilden alles van me weten en stonden open voor de nieuwe ideeën die ik had voor de dove kinderen.

Mijn klasje voor de dove kinderen werd in Uganda een klasje voor alle dove mensen en hun vrienden en familie.
Zelfs op de laatste dag wist ik niet wie er nou precies doof waren en wie niet.
Maar het klasje bleef maar groeien!
Elke dag kwamen er weer meer mensen bij die mee wilden doen en het wilde leren.
Zo heb ik alle 3 de gebaren categorieën aan kunnen leren.

Als de horende kinderen pauze hadden kwamen ze vaak bij mijn lessen staan kijken.
Zo hebben ook veel horende kinderen toch de gebaren geleerd en op de laatste dag hebben een aantal nog mee gedaan in de les.
Hier in Nederland was ik van plan de dove en horende kinderen samen les te geven, maar doordat de dove kinderen altijd thuis waren gebleven, was dat helaas niet mogelijk.
De stap was simpelweg te groot en als ik ze in een klas met horende kinderen had gezet waren ze dichtgeklapt.
Toch hebben ze wel samen leren spelen, want na afloop van de lessen gingen alle kinderen samen spelen met de bal.
Het was echt een geweldige tijd en ik denk dat we veel hebben kunnen helpen!