This is the real Africa!

Sawubona!

Ik ben nu alweer halverwege mijn verblijf hier. Tijd vliegt hier voorbij! Deze week voelde voor mij heftiger dan de afgelopen drie weken. Emoties als blij, verdrietig, vermoeid, geiiriteerd en uiterst vrolijk wisselden elkaar af in een razend tempo!

Dag 21
Shwele mijn Zulu begeleidster hier kwam maandagochtend binnenlopen met een grote bos krullen! Heel veel vrouwen hebben hier nep haar. Het eerste wat ze zei is: 'kijk Loes, nu heb ik krullen net als jou, nu zijn we 'twin sisters'!' Zo'n ontzettende lieve vrouw dat het is. Ze noemt me altijd haar dochter en geeft me elke dag minstens een grote knuffel!
We waren deze maandagochtend helemaal klaar voor creche maar...oeps! Geen creche vandaag, de kinderen hebben nog vakantie! Dan maar naar een Gogo gaan om een hek om haar moestuintje te zetten. Het tuintje bleek achteraf meer een vuilnisbelt van 8 bij 5 meter. Het huisje van de Gogo was meer een tuinhuis dat overal lekte met alleen een bed, een koelkast en een klein kookpitje. Schock.
Bij het omspitten vond ik een klein supermanpoppetje waar ik haar kleinzoon erg blij mee kon maken en de tuin is heel erg mooi geworden, we hadden zelfs nog tijd wat mais te planten. De gogo was zo ontzettend dankbaar. Het is zo fijn om dit voor haar te kunnen doen, want zo kunnen ze zichzelf voorzien van (gezond) eten en misschien zelfs wat eten verkopen aan de buurt.
In de middag ben ik meegegaan naar Gogo Veronique om haar een bed te geven. Deze vrouw heeft kanker en had alleen een dun schuimen matje als bed. Verschrikkelijk om te zien. Haar huisje zelf was rond en had een diameter van max 4 meter. Zelf was ze naar het ziekenhuis, maar ik weet zeker dat ze het heel erg fijn gaat vinden! Eenmaal 'thuis' was het tijd om te plannen. Notering: soms is plannen met andere vrijwilligers erg frustrerend als ze meteen alles willen veranderen en niet naar je willen luisteren...Rustig Loes, rustig.

Dag 22
Dinsdagochtend dan eindelijk weer tijd om mijn batteraven op te zoeken op de creche! Ik had alleen tijd om wat liedjes te zingen en het ABC te oefenen want daarna ging ik samen met Paul naar de middelbare school op aldaar HIV les te geven aan 10-11 jarigen. Kinderen moeten op deze school persee de HIV cursus halen voor groep 7, anders mogen ze niet naar groep 8. Super! Dus lerares Loes gaat zich de komende 2 weken aan het lesgeven van tieners wagen!
Na een heerlijke lunch zijn we het tuintje van gogo af gaan maken. We zijn be Shwele thuis kippenmest gaan halen om de tuin te bemesten. Ik wist niet wat ik verwachtte van haar huis, maar had niet echt gedacht dat het zo klein zou zijn. Een klein schattig roze huisje in een prachtige omgeving, dat wel! Ik heb ook haar kinderen ontmoet. Zoontje van 7 en dochter van 12. De gogo was zo blij met haar tuintje dat ze me, in plaats van een wat formelere handdruk, die ik verwachtte, me naar voren trof en ze mij een flinke knuffel en kus op de wang gaf. Een super dag.

Dag 23
Woensdag eerst weer even naar de creche geweest om vervolgens op de middelbare school les te geven over de 4 vloeistoffen die HIV overdragen. Dit keer gingen we niet met de auto maar te voet (dik 20 minuten lopen). Ik liep daar met gemengde gevoelens door Khula village; Wat een aardige mensen (iedereen groet je), wat een prachtige natuur, wat een slechte, vervuilde wegen en wat een kleine huisjes.. De les zelf ging super en de kinderen komen steeds meer los en worden steeds zelfverzekerder!
In de middag hebben we lekker geknutseld op After school club. Een jochie had een ring voor mij gemaakt en wilde dat ik zijn vrouw werd. Toen hij zag dat ik al een 'man' had (ja, Lars!)door de ring om mijn ringvinger heeft hij echter zijn ring terug gevraagd, hihi!
Die avond kwamen Elliana en ik een Nijlpaard tegen op straat, ieh! Gelukkig stonden we veilig achter een hek. 'S avonds komen ze op zoek naar gras in St. Lucia. Wat een ervaring!

Dag 24
Ook donderdag moesten Shwele, Paul en ik waar lopen. Ik heb een fantastisch gesprek gehad met Shwele tijdens deze wandeling, een paar qoutes: 'back in the days, nature was the key. Nowadays, money is the key. Without money you're miserable.' Ze vertelde me dat haar zoon graag een fiets wilde, maar dat ze dat niet kon betalen. Een fiets. Shwele: 'Weather and seasons are changing because of 'you're' factories and cars. We are used to walk for kilometers, but you grab the car to drive to get 1 kilometer further. But it's ok, if I could afford it I would do the same thing. It's just what you're used to.' Mensen zijn hier gewend te weten wanneer ze iets moeten planten, maar ze kunnen het weer niet meer voorspellen - Global Warming! - Oogsten mislukken, mensen leven daar hier van. Dus minder eten = minder geld.
Deze dag was mijn laatste dag op Simunye creche. Om de maand gaan we naar een andere creche. Wat ga ik die kleine aapjes missen!
In de middag heb ik 2 gogo's Engels les gegeven. Ze werken op een creche en willen graag hun kinderen kunnen opleiden. Het was lachen gieren en brullen. Wat zijn die dames van rond de 70 toch ontzettend levendig!

Dag 25
Vrijdagochtend gaf ik weer HIV les. Dit keer over wat HIV in je lichaam doet en wanneer HIV overgaat in AIDS (als je CD4 cellen aantal onder de 350 zakt). Ook heel interresant voor mij om allemaal te weten. 80% van de mensen hier heeft HIV. Dit is voor mij erg moeilijk te bevatten. Maar soms merk ik het al bij de kleine kinderen. Sommige hebben grote witte vlekken op hun gezicht/lichaam, wat aan kan geven dat ze HIVpositief zijn.
In de middag was even tijd om te relaxen en met wat kindjes boeken lezen op reading club. Wat willen die kinderen toch graag leren!

Dag 26
Zaterdag was een van mijn beste dagen hier. Het weer was echt perfect. Zonnig, warm, geen wolk aan de lucht. Roadtrip! Let's go to the beach, beach! Hannah, een Australisch meisje hier, heeft een auto gehuurd (ze kan tenminste links rijden). We zijn naar Cape Vidal gereden en hebben daar heerlijk op het strand gelegen. Ik haat vanaf nu wel de vele apen hier: een aap heeft mijn brood dat ik aan het smeren was gewoonweg uit mijn handen gegrepen! En toen ik ze weg wilden jagen waren ze niet zo geimponeerd. De aap kwam zelf terug en hield een kleine wedstrijd wie het hardst aan mijn zak met broodjes kon trekken! Gelukkig had ik gewonnen en nog 2 van mijn 3 broodjes over. Hopelijk heeft hij genoten van mijn broodje met la vache qui rit en komkommer! Wij zijn op het einde van de dag naar het hoogste punt van iSimangolisho park gereden en van een prachtige zonsondergang genoten. Onbeschrijflijk mooi.
Zondag was een rustige dag en tijd om mijn blog te schrijven en jullie mijn foto's van deze week te showen. Enjoy!

Sala kahle,

Loes