Schemagerichte therapie Handboek voor therapeuten
Young, J. E., Klosko, J. S., & Weishaar, M. E..
H1, H2

Oude onaangepaste schema’s

De geschiedenis van het construct schema

Binnen de cognitieve ontwikkeling is een schema een patroon dat over de werkelijkheid of ervering heen wordt gelegd om het individu in staat te stellen: 1) deze te verklaren 2) de perceptie te mediëren 3) reacties te sturen.

Een schema is een abstracte voorstelling van de typerende kenmerking van een gebeurtenis. Het dient als leidraad voor het interpreteren van informatie en het oplossen van problemen.

Schema’s worden steeds verder uitgewerkt en op latere levenservaringen toegepast.

Cognitieve consistentie is het instand houden van een stabiele visie op iemand zelf en de wereld, ook als deze in werkelijkheid onnauwkeurig of vertekend is.

Een schema kan positief of negatief en functioneel of dysfunctioneel zijn. Schema’s kunnen zowel in de kindertijd als in het latere leven ontstaan.

De definitie van een schema volgens Young

Young denkt dat sommige schema’s, met name die zijn ontstaan door schadelijke ervaringen in de kindertijd, de kern uitmaken van persoonlijkheidsstoornissen.

Een oud, onaangepast schema is: 1) een breed algemeen verbreid schema 2) bestaat uit herinneringen, emoties, cognities en lichamelijke gewaarwordingen 3) heeft betrekking tot het zelf en relaties met anderen 4) ontstaan tijdens kindertijd of adolescentie 5) in de loop van de tijd verder uitgebreid 6) disfunctioneel.

Disfunctioneel gedrag is een reactie op het schema.

Kenmerken van oude onaangepaste schema’s

In volwassenheid worden schema’s geactiveerd door gebeurtenissen die als gelijk worden gezien als die in de jeugd.

Oude onaangepaste schema’s zijn het effect van schadelijke ervaringen. Deze schema’s bestaan voort door het verlangen naar consistentie.

Mensen voelen zich aangetrokken tot gebeurtenissen die hun schema’s activeren. De schema’s worden als ‘waar’ beschouwd en hebben invloed op de wijze waarop latere ervaringen worden verwerkt.

Schema’s beginnen als een op werkelijkheid gebaseerde voorstelling van de omgeving van het kind. Het disfunctionele karakter van het schema blijkt als cliënten in hun contact met andere mensen aan hun schema’s vast blijven houden (hoewel de perceptie niet juist is).

Schema’s zijn dimensioneel, zij verschillen in heftigheid en omvang. Hoe heftiger het schema, hoe groter het aantal situaties dat het activeert. Des te strenger het schema, des te heviger het negatieve affect wanneer het wordt opgeroepen en des te langer het aanhoudt.

Stephen E. Finn & Jan H. Kamphuis (2006) The MMPI–2 Restructured Clinical (RC) Scales and Restraints to Innovation, or "What Have They Done to My Song?", Journal of Personality Assessment, 87:2, 202-210

Introduction

The RC scales are a set of nine non-overlapping scales designed to measure the common factor (Demoralisation) and unique components of the eight original Clinical Scales.

The RC scales are robust.

Conceptual and methodological flaws?

Comparing like with like: multivariate scales and ‘syndromal fidelity’

A loss of ‘multivariate structure’ is a critique of the RC scales.

There are several reasons why unifactorial scales may be preferred over syndromal scales: 1) syndromes are generally not true traxa and go through changes in definitions over time. Unifactorial scales have better chance of being useful over time 2) Syndromes consist of subdomains, which are better assessed by multiple-separate measures than by one composite amalgam.

Confusing the Nature of the clinical scales, content scales, RC scales and the DSM-IV

The DSM-IV criteria define a disorder, whereas the MMPI-2 clinical scale items are heterogeneous fallible indicators of syndromes.

The main thing the RC and content scales have in common is their high internal consistency and subsequent face validity.

Item composition and the ‘credibility’ of the RC scales

The RC scales were not a priori meant to be the same as the clinical scales. The idea was to use factor analyses to reshuffle the MMPI-2 items such that eight non-overlapping scales would emerge that captured unique components of the original Clinical scales.

Unfortunate omissions?

Other purely empirical ways to solve the Clinical scale covariation problem

There are other, possibly superior ways to attack Clinical scale covariation. It is an empirical question whether these are better.

On the nature of DEM and Construct Drift

Dem is the theoretically inspired and depressively biased marker that simultaneously overextracts and underetracts unwanted variance from the Clinical Scales, in turn resulting in construct drift in the next step of the RC Scales’ derivation. Construct drift is relative to some other target construct. The RC scales describe related but different constructs than the original clinical scales.

Redundant? Restructured? Clinical?

The RC scales show meaningful relations to the Clinical scales but are not identical nor ‘proxies’ for the Clinical scales nor were they meant to be. They aim

Persons. J. B. Cognitive therapy in practice: A case formulation approach. H1 & H3.

Chapter 1: The case formulation model

Psychological problems occur at two levels

The case formulation model conceptualizes psychological problems as occurring at two levels: 1) overt difficulties, ‘real life’ problems, like depressed moods or panic attacks 2) underlying psychological mechanisms,the psychological deficits that underlie and cause the overt difficulties. They can often be expressed in terms of one (or a few) irrational beliefs about the self.

Overt difficulties

At a ‘macro’ level, overt difficulties include such things as depression, relationship difficulties, obesity and fears. These are problems as they might be described in the clients own terms.

At a ‘micro’ level, problems can be described in terms of three components: 1) cognitions 2) behaviours 3) moods. All three components of problems usually reflect the irrational, maladaptive nature of the underlying mechanism.

Cognitions

A cognitive component can be found for nearly every problem clients report. Negative mood states usually involve negative automatic thoughts. Automatic thoughts are related to problematic behaviours.

Cognitions can involve thoughts, images, (day)dreams and memories.

Behaviour

Three types of behaviours are considered in the case formulation model 1) overt motor behaviours, such things as spending hours in bed, overeating and arguing with others 2) physiological responses, such things as increased heart rate, dizziness, insomnia 3) verbal behaviours, like continual request for reassurance.

Behavioural components of a client’s problems are usually best described as problematic or maladaptive.

Mood

The term ‘mood’ refers to the client’s subjective report of his emotional experience.

Relationships among the components

Synchrony: Usually a problem in one component indicates that problems in other components are also present. An underlying deficit is usually manifested in all three components at the overt level, not just one or two. If this isn’t the case, the problem is desynchronous.

Interdependence: The synchronous relationship suggest that a change in any one component is likely to produce changes in the other components. These interdependent relationships are indicated by the arrows connecting behaviour, cognitions and mood.

Underlying mechanisms

The underlying psychological mechanism is a problem or deficit that produces, or is responsible for, the individual’s overt difficulties. The therapist’s ideas about the underlying cognitions operating in any given case are best viewed as working hypotheses.

Underlying beliefs are often well-expressed in an ‘if-then’ format. Sometimes they are simpler, blanked statements.

Sometimes the client’s central problem