Accra

Daar zit je dan in het vliegtuig, uit het raam zie je een oneindige wolkenzee en je hoort de motoren brullen. Voor je in de stoel een beeldscherm, om films te kijken of spelletjes te spelen, maar natuurlijk zit jij nou net bij het beeldscherm dat kapot is. Dan maar tussen de stoelen met degene schuin voor je meegluren, een film met chinese ondertiteling, ook niet interessant. Terug naar het raam dan, door de wolkenzee zie je enkele bergtoppen, maar welk gebergte het is? Geen flauw idee. Eten word geserveerd, vis of kip. Mijn buurman aan het gangpad heeft de maaltijden al voorbij zien komen en raadt de vis aan, wat helemaal geen slechte keuze blijkt te zijn. Als je dan uiteindelijk bent geland en het vliegtuig uitkomt wordt je stevig omhelst door een benauwende warmte. Tussen de rijen zwetende mensen langs de paspoortcontrole en de bagageband. Gelukkig niet helemaal alleen aangezien Fleur dezelfde vlucht had en we dus samen worden opgehaald, maar natuurlijk wel door iemand anders dan aan ons was doorgegeven. Een klein uurtje later zitten we dan samen in een mini appartementje, geen simkaart, geen geld en ook al snel geen stroom meer. Stroom kwam gelukkig midden in de nacht weer terug, zodat je wakker schrikt van fel licht en een brommende airco, desondanks heb ik prima geslapen. Ondertussen heb ik al geld gehaald, een ghanese simkaart gekregen en een prima onbijt met geroosterd brood en jawel vruchtenhagel, kaas en jam. Het is even wennen, een koude douche zal ik waarderen, maarja water was er vanochtend ook niet. Toch ben ik verliefd, op de gekko die vanochtend over het plafond rende, op de spelende kinderen in de straat, de vriendelijkheid en de drukte. Maandag reizen we door naar Tamale en zal het avontuur pas echt gaan beginnen, ik hoop voor die tijd nog even te kunnen douchen.