Ik inspireer vrienden en zij inspireren mij.

Het is alweer een tijdje geleden dat ik wat heb gepost, vandaar vandaag een nieuwe blog!
De laatste tijd is het allemaal wat druk; werk, school, vrienden, enzovoort.
Hoewel het lijkt alsof dat iets anders is dan het wereld supporten, komt dit toch ontzettend dicht bij elkaar.
Ik inspireer vrienden en zij inspireren mij. Ik vertel natuurlijk veel over mijn reiservaringen en koppel elke dagelijkse gebeurtenis aan mijn ervaringen in Ghana. Zo heb ik laatst een urenlange discussie met iemand gehad over het verspillen van water. Ik douche namelijk sinds mijn reis naar Ghana, véél korter dan eerst en veel van mijn vrienden verbazen zich hierover. Uiteindelijk weet ik ze te overtuigen dat je best de douche 10 minuten korter kan laten aanstaan. Maar dit voorbeeld even terzijde.
Het is leuk om te horen hoe vrienden en kennissen met je bezig zijn. Vaak krijg ik van iemand, die ik soms niet eens echt ken, te horen: 'Hé, jij bent toch dat meisje dat naar Ghana is geweest, ik wil ook zoiets doen, kun je me er wat over vertellen?'
Op deze manier maak ik de wereld dus toch iets beter, door anderen te inspireren.
Anderen vertellen soms dat ze een leuk project ergens op de wereld gevonden hebben maar dat ze zelfs zoiets niet aandurven, maar dat het ze wel wat voor mij lijkt.
Zo wil ik graag de aanstaande zomervakantie ook (in ieder geval gedeeltelijk) besteden aan vrijwilligerswerk.

Natuurlijk ben ik ook nog dagelijks bezig met Ghana en hoe het mijn leven veranderd heeft, zoals ik ook al in eerdere blogs beschreven heb.
Bijvoorbeeld denk ik nog elke keer voordat ik iets eet of drink, hoe het daar was, wat (en óf) ze te eten kregen. En ook wanneer ik iets weggooi, voel ik toch een lichte pijn en frustratie opkomen.

Daarnaast ben ik niet alleen bezig met het buitenland, maar ik ben nu ook bezig voor kinderen binnen Nederland die ook geen perfect leven hebben.
Voor mijn kunstopdracht heb ik namelijk een soort fonds opgericht (het bestaat niet echt, nóg niet misschien) wat als doel heeft kinderen met kanker een cadeautje te geven. Met deze kinderen samen ontwerp ik dan bijvoorbeeld sleutelhangertjes, poppetjes, armbandjes, enzovoort. Deze verkoop ik dan in mijn omgeving om vervolgens met dat geld een echt cadeautje voor hun te kopen.
Ik maak de wereld misschien niet direct beter hiermee, maar ik probeer op deze manier wel anderen te inspireren om ook eens iets voor een ander te doen zonder dat je daar zelf iets voor terugkrijgt. Hoewel dit laatste niet helemaal waar is, aangezien je er wel een heel goed en voldaan gevoel aan overhoudt. Dit is misschien nog wel hetgeen waar je het voor doet.

Daarnaast heb ik contact met een Duits meisje dat samen met twee andere Duitse meisjes ook in Gomoa Buduatta Orphanage is geweest. Zij is er voor drie maanden geweest en de anderen zitten er nog. Met één van de andere meisjes heb ik al eerder contact gehad. We hebben haar toen gebeld en zo hebben wij ook wat van de kinderen kunnen spreken.
Nu heb ik via de mail contact met dus dit andere meisje. Ze vertelt me over wat ze heeft gedaan en ik vertel wat wij hebben gedaan. We delen onze ervaringen en foto's en het is heel bijzonder om deze geweldige ervaring met iemand anders te kunnen delen.
Door alle foto's die ze mij gestuurd heeft, ben ik op een idee gebracht. Ik wil van een verzameling foto's een filmpje maken waarin ik dit project promoot. Op deze manier hoop ik mensen aan te sporen om naar dit of een ander goed project te gaan om ook hun steentje bij te dragen.

Hier is nog één foto waar ik iedere dag naar kijk, omdat de blije gezichten van de kinderen mij al mijn zorgen laten vergeten.