Combodja, Bangkok

De laatste dag van onze reis is aangebroken. Na 6 maanden is het helaas weer tijd richting Europa te gaan.

 

In Combodja zijn we naar Angkorwat gegaan, het grootste tempelcomplex ter wereld. Het was erg indrukwekkend om te zien. Het was ook zo groot dat we langerna niet alles hebben kunnen zien. Maar i.v.m. tijd en geld besloten we toch maar om 1 dag te gaan. 

 

Na Siem Reap zijn we doorgegaan naar de hoofdstad van Combodja, Pnohm Penh. Deze stad deed ons weer aan Nepal denken. Je zag meer armoede, veel kleine winkeltjes en de mensen waren er erg aardig en behulpzaam! 

Het was leuk om door de stad heen te lopen, je zag ook weer mensen veelsteveel sjouwen en de kappers stonden op straat te knippen. Het was een erg levende stad.

Op een avond hebben we het avond leven bekeken. Hier zag je meteen een groot verschil met Nepal en de meeste andere landen waar we zijn geweest. Je zag namelijk de locals alcohol drinken, maar dan ook niet in kleine hoeveelheden. Toen we bij een lokaal tentje gingen eten zag je ze tijdens het eten biertorens bestellen (die dan door vrouwtjes in sexy pakjes werden gebracht en de glazen werden ook door deze vrouwen bijgevuld) en aan het eind van het diner lagen ze half van hun stoel af. 

Verder zag je de prostitutie overal. In Thailand hebben we ook het red light disctrict bezocht. Hier was ik zelf al vrij van onder de indruk. Het was allemaal heel open en ze spraken je allemaal aan. De bezoekers die binnen zaten waren wel wat ik van ze verwacht had, wat oudere (vaak niet de knapste) mannen. Maar Combodja was echt een graadje erger. De hoerenkroegen waren namelijk overal in de stad, niet op een plek geconcentreerd. Op een gegeven moment zijn we bij een naar binnen gegaan om te kijken wat het nou inhield. Ik heb die tijd dat we er waren constant in shock gestaan. De meiden die er werkten waren namelijk mijn leeftijd en vaak nog wel jonger. Ook hadden ze thuis vaak kinderen en zelfs een man. Toen ik vroeg wat haar man er van vond vertelde ze dat hij het niet erg vond, geld is geld. De vrouwen waar ik mee heb gepraat waren erg open.

We hebben ook nog even met de manager gesproken, zij vertelde dat de meiden niet in de kroeg sex mochten hebben. Wel werd er hevig geflirt natuurlijk bij elke man die binnenkwam. Als de man ze vervolgens mee naar huis wilde nemen was dit geen probleem. Ze verdiende via de kroeg geld via de drankjes die er gedronken werden. Hierdoor waren het officieel geen hoeren. De manager zei dat ze tussen de $200 en $300 verdienden. Wij hadden een sterk vermoeden dat dit met de extra verdiensten erbij was. Ik had nog even nagevraagd hoe duur het was en voor $2 ging ze met je mee.  Dit was nog wel een van de grootste shocks voor mij, dan moet je flink wat klanten per dag hebben om op het salaris te komen.

 

Verder zijn we naar de gevangenis en killingfields uit de tijd van de Khmer Rouge geweest. Ik zal hier eerst even een stukje uitleg over geven.

Het begon op 17 april 1975, de Khmer rouge nam de controle over het land over. De Khmer rouge geloofde niet in studie en stuurde ongeveer 2 miljoen mensen uit de steden naar het platteland om hier te werken. Hierdoor waren de steden leeg, Pnohm Penh, de hoofdstad was een soort spookstad met alleen soldaten van de Khmer rouge. 

Ze wilden een land waar geen armen, geen rijken en geen uitbuiting bestond. Om dit voor elkaar te krijgen verboden ze geld, markten, schooling, prive bezittingen, buitenlandse kledingstijlen, geloven en traditionele Khmer cultuur. Alle scholen (van basisscholen tot universiteiten), moskeen, kerken, pagodas, winkels en overheidsgebouwen werden gesloten. Van veel van deze gebouwen werden gevangenissen gemaakt. Er waren geen publieke of prive transportmiddelen, geen prive eigendommen, geen entertainment. 

Tijdens deze tijd waren de basis rechten weggenomen. Het was niet toegestaan om buiten hun werkplaats te zijn. Ook was het verboden om met elkaar te discussieren of met meer dan 2 mensen samen te staan. Gebeurde dit, werd je aangezien voor een vijand en werd je gearresteerd of vermoord.

De Khmer Rouge geloofde dat alleen pure mensen geschikt waren voor de revolutie. Snel nadat ze de macht hadden hebben ze duizende soldaten vermoord. In de drie jaar dat ze aan de macht waren hebben ze hiernaast intelectuelen, stads bewoners, buitenlanders en veel van hun eigen party members vermoord. Wanneer ze iemand oppakte en beschuldigde van het zijn van een vijand werd ook meteen de hele familie opgepakt en in de gevangenis gezet. Wat dus vrijwel altijd de dood betekende. In totaal zijn er 3 miljoen mensen omgekomen, waarvan 1 miljoen door ondervoeding. De mensen op het platteland kregen namelijk te weinig eten om te overleven. Maar werden wel geacht om een record oogst te maken. Ze moesten drie ton rijst per hectaren produceren. Dit betekende dat ze 12 maanden per jaar rijst moesten verbouwen, ook moesten ze hiervoor meer dan 12 uur per dag werken. 

In 1979 heeft Vietnam Pnohm Penh ingenomen. Van 1979 tot en met 1990 herkende de VN alleen de Khmer rouge als leiders van Combodja omdat ze tegen het communisme van Vietnam waren.  Zij werden dus ondanks de genocide als enige legetieme leiders gezien door de VN. Wel zaten ze toen nog maar in een klein deel van Combodja, vooral in de jungle van Koh Kong, tegen het Thaise gebied. Tot 1999 hebben ze gestreden, toen zijn de laatste leiders opgepakt of overleden.  

Op dit moment is 40% van de bevolking onder de 16 jaar. Veel mensen die dit overleefd hebben zijn getraumatiseerd. Na meer over deze geschiedenis te hebben gelezen snapte ik het alcoholisme een stuk beter.

In Phnom Penh hebben we dus een van deze gevangenissen bezocht. Het was echt indrukwekkend, je zag nog bloedsporen op het plafond. Ook werd alles vastgelegd, hierdoor is er veel beeldmateriaal beschikbaar. In deze gevangenis hebben 20.000 mensen gezeten waarvan het er 7 overleefd hebben. Dit omdat ze vaak een baantje binnen de gevangenis hadden, zoals schilder. 

 

Verder zijn we naar de Killingfields geweest. Hier werden veel mensen van de gevangenissen heen gestuurd om vermoord te worden. Vaak werden ze de dag zelf nog  vermoord maar als het te druk was werden ze in een soort slaapzaal gedrukt om te wachten tot de volgende dag. ’s Avonds werd er veel muziek en preken door luidsprekers zodat mensen de schoten niet konden horen. 

Het was echt ziek hoe ze mensen vermoorden. Ze wilden zoveel mogelijk geld besparen, daarom werden er niet veel kogels gebruikt. Zo gooiden ze babys tegen bomen dood en werden er bijvoorbeeld scherpen bladeren gebruikt om anderen te vermoorden. 

 

De volgende dag zijn we met een prive boot richting een eilandje gegaan waar een zijdeboerderij stond. Eerst hebben we een rondleiding over het eilandje gekregen. Hier kwamen we ook langs een school. Op deze school waren drie leraren met 300 kinderen. Dit was dus niet te doen. Elke leraar had twee klassen op dezelfde tijd met 50 kinderen per klas. Het was een grote chaos. Naast de school zagen we ook veel kinderen spelen. Toen we vroegen waarom deze niet op school zaten legde de leraar uit dat kinderen een geboortecertificaat moesten hebben om toegelaten te worden tot school. Wat natuurlijk absurt is na de Khmer rouge en sowieso, alsof ze kinderen willen weren uit het buitenland omdat hun scholing zo goed is. 

 

De volgende plaats in Combodja was Kampot. Hier hebben we een soort tour gedaan. Zo zijn we eerst naar een grot gegaan, vervolgens naar de peperboerderij, een zoutboerderij,  een vissersdorpje en het strand gegaan. Dit was een stad met ongeveer 40.000 inwoners. Maar ook hier was prositutie te zien. 

 

Als laatste stop zijn we naar Koh Kong gegaan, we hoopten hier een jungle trekking te kunnen doen. Helaas heeft het ongeveer non stop geregend in de tijd dat we hier zaten. Dit kwam mede door een tornado die vanuit China over Vietnam richting Combodja ging. 

Op een avond hebben Johan, Peter en Bert een drankje gedaan met wat politieagenten. Het was bizar om te horen hoe het allemaal eraantoe ging. Zo was er een agent die niet bijverdiende naast zijn werk als agent, hierdoor was hij erg corrupt. Hij moest zijn salaris toch op een of andere manier hoog houden. Verder was prositutie en wiet oke. 

Na hier een paar dagen te hebben gezeten was het voor mij en Johan weer tijd om door te gaan richting Thailand, onze laatste week was alweer ingegaan. Peter en Bert gingen door richting Vietnam. 

In Thailand hebben we eerst een nachtje op het grensgebied doorgebracht. Hierna zijn we doorgegaan naar Ayutthia, de oude koningsstad van Thailand. Dit deed me een beetje aan Ankorwat denken, heel veel oude tempels en ruines. We hebben een fiets gehuurd en zijn de stad doorgereden. Ook deze stad was te groot om in 1 dag te bekijken helaas. In de avond zijn we nog met toeval een dispuutsgenootje van Johan tegengekomen. Dit was wel grappig, je komt echt overal bekenden tegen. 

 

De volgende ochtend hebben we een busje richting Bangkok genomen, hier brengen we onze laatste dagen door. Omdat we de vorige keer vrij weinig gezien hebben, hadden we nu een vrij druk schema. Er is echt veel in Bangkok te zien! 

We hebben onder andere de grootste liggende budha van Thailand bezocht, het paleis en vele andere tempels. Deze week was er ook een speciaal festival in het park voor het paleis. Hier zijn we twee avonden naartoe geweest. Dit was erg leuk, er waren veel optredens. Ze hadden ook spellen die je gratis mocht spelen waarmee je dingen kon winnen. Zoals met dartpijltjes balonnen kapot schieten. Hier stonden dan ook enorme wachtrijen voor. Iedereen won namelijk wel iets. 

Vandaag zijn we naar een weekendmarket toe gegaan en een Thai box wedstrijd. De box wedstrijd was echt bizar om te zien. Het boxen gaat er namelijk iets anders aan toe dan in Nederland, bijna alles is toegestaan. We hebben in totaal 6 gevechten gezien. Tijdens de tweede wedstrijd ging er eentje echt KO. Hij was nog aan het vechten toen zijn gezicht al helemaal onder het bloed zat, hierna werd hij op de g rond geslagen en is met een brancard afgevoerd. Het vierde gevecht was blijkbaar de belangrijkste. De winnaar won een belt, ook ging veel van het publiek weg toen deze wedstrijd was afgelopen. De laatste wedstrijd werd gestreden door twee jongetjes die niet ouder waren dan 13 jaar. Echt bizar hoe sterk ze op die leeftijd al zijn.

 

Nu zijn de laatste uurtjes aangebroken, morgen vroeg om 7 uur vliegen we richting Londen. Om nog twee weekjes in Frankrijk door te brengen met de familie van Johan. Ik moet zeggen dat ik het wel echt eng vind om te moeten vliegen na al die vliegongelukken van afgelopen week.