Verassing

Na de wat minder gezellige blog van afgelopen week hier wat leuke belevenissen van na die tijd. De drie overgebleven kinderen moesten, vond ik, even in het zonnetje gezet worden (niet zo moeilijk hier met een temperatuur die inmiddels over de dertig graden is). Dus woensdag zijn we niet naar de gipsy’s gegaan, maar naar het centrum van Pondi. Hier hadden Agni en ik inmiddels een “cafétje” ontdekt waar je als westerling echt verschrikkelijk blij van wordt. Ze verkopen er volop (choco)croissantjes, donuts, muffins, gebakjes, appelflappen etc. en het ziet er nog verschrikkelijk goed uit ook. Het idee was de kinderen hier mee naar toe te nemen, ze zelf iets te laten uitzoeken, drinken erbij en er een leuke dag van maken. ’s Ochtens eerst met Bruno gebeld on toestemming te vragen, die was erg enthousiast dus niks stond ons nog in de weg om de kinderen weer aan het lachten te maken. De gezichtjes van de kinderen waren onbetaalbaar nadat ik ze had uitgelegd dat we hier wat lekkers gingen eten en dat ze het zelf mochten uitzoeken. Na een kwartier zaten ze aan tafel met een stuk taart en een flesje drinken en, nog veel belangrijker, een enorme smile!

Donderdag waren het Agni en ik die verast werden. Om half negen kwamen we bij Samugam waar het hek nog dicht bleek te zijn. Swathi liet ons binnen, maar we mochten alleen met gesloten ogen achter haar aankomen. Eenmaal binnen werden we op een stoel neergezet en na nog wat gerommel mochten de ogen open. Ik heb geloof ik drie keer moeten kijken voordat ik begreep wat er aan de had was (ja ik ben wat langzaam van begrip). Voor ons op de grond zaten vier koppies ons aan te kijken. Onze kleine weglopertjes!!!! De avond ervoor om 23:00 had Swathi ze gevonden in Pondi. Na ze helemaal fijn geknuffeld te hebben en de kinderen de tranen van mijn gezicht hadden geveegd, zijn we naar de stortplaats gegaan om de mensen van Andra Pradesh dekens en kleding uit te delen. Daarna nog even het gezin opgezocht waarvan het dochtertje (2 jaar oud) al een week koorts had en ook die bleek na een ziekenhuis bezoek weer helemaal te zijn opgeknapt. Al met al gewoon een top dag!

Ook buiten het project om beleven we natuurlijk nog wel eens wat. Zo zijn we bijvoorbeeld gisteravond naar een bruiloft geweest. Phillip (een Deense jongen) woont hier bij een Indisch gezin, het nichtje van de vrouw des huizes ging trouwen en we waren met z’n alle uitgenodigd. Het is totaal niet wat wij kennen van een bruiloft. Om 19:00 uur kwamen we aan, iedereen gaat netjes zitten (ongeveer 300 man), het bruidspaar komt binnen en gaat op een podium zitten dan stormt iedereen er op af om dat ze hun cadeau willen geven, vervolgens ga je ergens aan lange tafels zitten en krijg je eten en om 21:00 uur zit het bruidspaar nog steeds van alles in ontvangst te nemen en ben jij klaar net eten en ga je naar huis.

Hopelijk wordt komende week net zo’n succes en kan ik foto’s tonen van de een aantal dingen die ik d.m.v. jullie hulp heb kunnen bekostigen!

Liefs xxx