Jambo!

De laatste week is over en vandaag is de dag dat ik naar huis vlieg. Een dubbel gevoel, want wat wil ik graag naar huis, maar wat ga ik mijn familie hier missen.

Afgelopen week is er nog veel gebeurd, want zoals ik in mijn vorige verslag beschreef zijn we een weekje naar de kust geweest. Op woensdag 29 oktober hebben we eerst een markt bezocht in het gebied isili. Hier verkopen ze heel goedkoop doeken en kruiden. Noem maar op. Niet echt een gebied waar je als blanke alleen veilig bent, maar onder begeleiding van Diana ging het prima. Na de laatste souvenirs ingeslagen te hebben, snel naar huis toe, want we vlogen om 19.30u 's avonds naar Mombasa. Ruim op tijd hadden we alles ingecheckt, wel was de koffer 2 kg te zwaar. Na uitleg dat het om spullen voor schoolkinderen in Malindi ging knepen ze een oogje dicht. De koffer mocht mee. Er gingen wat kilo's aan donatiespullen mee. Wel 25kg ofzo. Dus als je rekent zul je je afvragen, waar is de andere 10 kg dan heen? Nou verdeeld over onze tassen handbagage waar ook onze reisspullen inzitten.

Rond half 10 kwamen we aan in het centrum van Mombasa, waar Esther het nichtje van Diana ons ophaalde voor de eerste overnachting. Deze woning was toch wel een belevenis. We sliepen in een huis met 12 mensen. Er was geen stromend water. De toilet was een smerig hurktoilet, de douche was er niet. We sliepen op een muffe kamer met 6 vrouwen en er waren overal muggen. De kamer was heet en al het Nairobi vuil kwam van ons lichaam af. Heel lekker als je niet kunt douchen, haha. 's Ochtends vroeg begon de moskee om 5 uur, het hele gezin besloot toen ook om te gaan leven. super vervelend als je uit wilt slapen. Maargoed, het gezin daarentegen was super gastvrij, het nichtje heeft ons de volgende dag naar Nyali beach gebracht. Hier hebben we lekker verse kokosnoot genuttigd, gezwommen en gezond. Misschien wel iets te veel want we waren verbrand haha.

Na ons stranddagje snel onze spullen opgehaald bij Esther en daarna in het hotel in het centrum gewacht tot Diana arriveerde. Samen met haar gingen we in het centrum wat eten bij een klein eettentje: Taboush. Ik heb hier heerlijke mishkaki gegeten. Toen met de taxi door naar het huis van Diana's vriendin Beth. Hier hadden Hannah, Kamila en ik ons eigen appartement. Alleen hier ook was sinds twee dagen geen stromend water. Heel fijn, maar nu gelukkig wel een schone ruimte om me te wassen. Dit was ook echt nodig. De eerste nacht begon ook hier de moskee weer om 5 uur. Vlak daarna ook de lokale bouwvakkers. Gelukkig wel een heerlijk ontbijt. Vervolgens begonnen we onze reis naar Malindi. Met de loodzware koffer van matatu naar matatu op de Malindi express. En die bestuurder reed als een malloot. Even zag ik mijn leven aan mij voorbij flitsen toen de beste man net op tijd opzij ging voor een vrachtwagen.

De omgeving richting Malindi was gewoon weg adembenemend. Prachtige natuur en de mooie zee die af en toe zichtbaar was. In Malindi aangekomen met de tuk tuk naar het schoolgebouw. De kinderen hadden een optredentje in gestudeerd en toonde dit. Hierna hielden we een korte speech en lieten we de spullen achter bij de school. Snel weer wat lunchen in een klein eetcafeetje en door met de tuk tuk naar de Mombasa express. Deze reis verliep wat veiliger. 's Avonds naar een halloween party. Het zou een veel belovend feest zijn, maar niets was minder waar. Het bleek een kinderfeest te zijn. Of we even wilde stoelendansen enzo. Nou doei, mij niet gezien. We waren dan ook aardig chagrijnig dat Diana ons hier mee naar toe had genomen en hebben haar een beetje genegeerd. Rond 11 uur gingen we naar een kroegachtig iets. Diana, Beth en de anderen hadden besteld na ons maar kregen het eerder. Hierop vroeg Diana aan ons, drinken jullie niets? 'Wacht maar', zei ik. Haar ogen werden groot toen ze zag wat wij besteld hadden. Vijf heerlijke cocktails kwamen onze kant op, dat hadden we wel verdient dachten wij zo. Zo eindigde de avond toch nog heel leuk!

De volgende ochtend weer de alom bekende moskee en bouwvakkers. Dus dat betekende dus weer niet uitslapen. Wel hebben we lekker lang in bed gelegen. En na een laat ontbijt zijn we rond twee uur naar een ander strand gegaan. Sai Rock beach. Hier hebben gerelaxt samen me Diana. Er kwamen nog jongens met ons kletsen. Ze vroegen onze namen waarop we antwoordde: 'Claudia (ik), Beatrice (Hannah) en Janet (Kamila)', deze namen hebben we al enige weken geleden bedacht voor al die mannen die ons lastig vallen. Diana deed gelukkig mee en noemde me direct Claudia, haha! Twee van hun wilde graag een fotoshoot met Kamila en mij. Dus wij: 'Tuurlijk, maar dan willen we wel geld zien'. Uiteindelijk boden ze een van ons een kamelenritje aan, hier gingen we niet mee akkoord Kamila en ik samen of niet. Wel hebben we een leuke foto op de kameel, haha!

's Avonds nog ergens wat gedronken met z'n allen. Erg gezellig!

De volgende ochtend was het ontzettend aan het regenen. We zouden eigenlijk heel vroeg vertrekken naar Wasini island, maar dat zat er niet in. De hele wijk was namelijk overstroomd. Nee dames en heren, het afwateringssyteem is hier niet geweldig. Rond 1 uur klaarde het wat op dus we begonnen onze tocht. Met opgehezen broekspijpen en blote voeten door rivieren op straat met de koffer en onze rugtassen. Over met de veerpont en daarna met de matatu naar Shimoni. Na een lange tocht kwamen we rond 18u aan in Shimoni. Hier stapte we op de boot van mister Ali naar het eiland. Terwijl we overstaken begon het weer te regen en steeds harder. We kwamen helemaal doorweekt aan op het eiland, ook een bijzondere ervaring. In de woning kregen we allemaal een lesso (Keniaanse doek) aangereikt. Deze hebben we dan ook lekker gedragen om op te warmen. Na een stevige maaltijd en een peperige thee direct naar bed.

Ook hier hebben we twee eigen kamers, het washokje en het toilet zijn buiten. Naar Nederlandse begrippen best primitief, maar voor de eiland bewoners verblijven wij in een luxe woning.

Op maandag hebben we de Mpunguti tocht gedaan. Het was prachtig weer en we hebben veel gezien, zoals kokosnootkrabben en hele grote en kleurrijke vissen. Helaas werd ik zeeziek waardoor ik moest stoppen met snorkelen. 's Middags terug voor een lunch en daarna wat gerelaxt. In de avond leidde Omali (onze persoonlijke bodyguard op het eiland) ons rond. We hebben het dorp bekeken en gezien hoe visnetten hier gemaakt worden. Als afsluiting hebben we een prachtige zonsondergang aanschouwd.

We hebben alle tripjes op dit eiland trouwens met locals gedaan, super gaaf!

Op dinsdag hebben we een bordwalk langs de mangrovebomen en het koraal gemaakt. Prachtig die natuur, maar wel verschrikkelijk om te zien hoe de Kenianen met hun land omgaan, want ook hier weer... PLASTIC. Overal ligt het en ze gooien het ook gewoon overal neer waar je bij staat.

Na deze wandeling en het bezoek aan de andere twee dorpen van het eiland en het nuttigen van een vers geplukte kokosnoot gingen we terug naar het dorp waar we verblijven met de boot. Ik was met uitstappen een beetje ongeduldig waardoor ik in het water sodemieterde onder het oog van het hele dorp. Ik en alle dorpelingen konden er gelukkig wel om lachen en eerlijk is eerlijk. Wat heerlijk verkoelend! In de middag nog wat zwemmen en daarna weer huiswaarts.

De volgende ochtend vroeg op de boot en met de bus naar Mombasa. Over met de pont en met de tuk tuk naar een taxiplaats. Hier snel met de taxi naar het vliegveld en het was kantje boord. Vijf minuten voordat de check in sloot kwamen we aan. Dit betekende wel dat we direct konden doorlopen om te boarden. Rond 13u00 kwamen we dan ook aan in Nairobi en jeetje wat is hier hier dan koud als je Mombasa weer gewend bent!

's Avonds m'n haar laten vlechten (ik weet niet of ik het wel zo mooi vind haha) en daarna uit eten met Diana en Charlene. Als dank voor de afgelopen periode. We hebben genoten gisterenavond.

Nu wachten we tot onze vlucht vertrekt. We kletsen nog zoveel mogelijk met Diana en Charlene, want wie weet hoe lang het duurt voor we ze weer zien.

Zoals ik het verslag begon. Ik ben blij om naar huis te gaan, maar het is wel een dag met een vervelend onderbuik gevoel. In ben zo gewend geraakt aan deze situatie, soms denk ik wel eens, konden ze maar mee naar Nederland. Dan bedenk ik me dat ze helemaal geen Nederlands spreken en dat ik in het Engels met af en toe wat woordjes Swahili klets. De bittere waarheid helaas.

Ik hoop ze ooit weer te kunnen zien en te kunnen opzoeken. Wat ze altijd zeggen: 'Als je echt iets wilt, dan kom je er wel'.

Voor nu hou ik het hierbij.
Ik wil iedereen die gereageerd heeft op de blogs, via mails of per telefonische berichtjes ontzettend bedanken. Dat heeft mij heel veel goed gedaan!

Morgenochtend 5 uur zet ik weer voet op Nederlandse bodem.

Kwa heri Kenia.

Liefs, Stephanie