Community policing - Cordner (2014)

Inleiding

In de jaren negentig werd ‘community policing’ het dominante politie paradigma in bijna de hele wereld. Sinds 9/11 is community policing de concurrentie aangegaan met nationale veiligheid, de ‘war on terror’ en informatie-gericht politiewerk.

Het is niet duidelijk waar en wanneer het concept community policing precies is ontstaan en daarnaast is het een term die voor veel mensen iets anders betekend. Waarom werd community policing zo populair vanaf ongeveer de jaren tachtig? In de jaren zestig werd duidelijk dat het professionele model van de politie, waarbij er meer training, specialisatie en technologie was, niet de oplossing was voor alle problemen die de politie trachtte op te lossen. Er was bijvoorbeeld een slechte relatie tussen de politie en gemeenschappen, waarbij de politie op afstand en geïsoleerd van de samenleving stond. Een belangrijk onderdeel van het probleem was verbonden aan de rassenproblematiek.

Er werd onderzoek gedaan naar de effectiviteit van politiewerk en zo werd bijvoorbeeld de patrouille per voet opnieuw geïntroduceerd en er werd getracht om de relatie met het publiek te verbeteren. Ook de broken window thesis had invloed op het politiewerk. Deze thesis gaat ervan uit dat als de politie aandacht besteed aan wanordelijkheden en kleine criminaliteit, dat het publiek zich dan veiliger voelt. Ook de probleem-gerichte aanpak werd geïncorporeerd in de community gerichte aanpak. Vanaf de jaren zestig werd de politie in de VS diverser door het aannemen van meer vrouwen, minderheden en hoger-opgeleiden.

In de twintigste eeuw werd in de politiek vaak een harde aanpak van criminaliteit geopperd, maar in de jaren negentig lukte het Bill Clinton om de community policing aanpak te promoten als goede politiek. Het werd duidelijk dat de politiek kan bijdragen aan de ontwikkeling van civil society, vrije media, politieke partijen en andere democratische instituties. Ondanks de populariteit van community policing, is er weinig bewijs dat het ook werkelijk de criminaliteit verminderd.

Community policing

Een definitie van community policing is dat het een filosofie is die organisatie strategieën promoot waarbij de systematische inzet van partnerships en probleemoplossende technieken gebruikt worden om op proactieve wijze issues aan te pakken, zoals criminaliteit, sociale wanorde en angst. De input van burgers is hierbij erg belangrijk en bij community policing wordt het politiewerk gezien als een brede taak, dus ook de aanpak van angst en het helpen van slachtoffers vallen hieronder.

Met de strategische dimensie wordt de filosofie van community policing omgezet in actie en het gaat hierbij om:

1. Her-georiënteerde operaties: meer nadruk op face-to-face interacties, patrouille per voet of fiets en meer gerichte onderzoeken.

2. Nadruk op preventie: binnen community policing worden politieagenten niet alleen gezien als ‘first responders’, maar ook als ‘first preventers’

3. Geografische focus: focus op bepaalde plekken in plaats van tijden of het uitoefenen van een bepaalde functie

De tactische dimensie vertaald de filosofie en strategieën naar concrete programma’s, tactieken en gedragingen. De belangrijkste tactische elementen zijn:

• Positieve interactie die vertrouwen, bekendheid en geloof doen toenamen aan zowel de kant van de burgers als aan de kant van de politie

• Partnerships tussen politie, andere instellingen en burgers

• Probleem-oplossing in plaats van een incident-gerichte aanpak

De organisatorische dimensie is belangrijk voor de implementatie van de community policing aanpak. Van belang zijn:

• Structuur: decentralisatie, verburgerlijking en het opstellen van teams zijn voorbeelden van herstructurering van de politie

• Management: meer nadruk op talent en creativiteit

• Informatie: bijvoorbeeld meer behoefte aan probleem analyses met behulp van geografische informatiesystemen

Implementatie

Het onderzoek naar implementatie van community policing levert gevarieerde en soms verwarrende resultaten op. Verschillende politie-instanties benadrukken verschillende elementen van community policing en sommigen nemen een specialistische benadering aan en anderen een meer algemene benadering ten opzichte van community policing. Er zijn twee ontwikkelingen die community policing enigzins hebben tegengehouden of zelfs teruggedraaid: 9/11 en de economische recessie die in 2008 begon.

Evaluatie

Aangezien community policing een flexibel en los concept is, is het lastig te evalueren. Ook wordt community policing in de praktijk heel breed en gevarieerd geïmplementeerd en kan het verschillende effecten hebben. Ook onderzoeken op (quasi)experimentele basis zijn moeilijk op te stellen en zijn grote sociale ontwikkelingen lastig te controleren. Verschillende onderzoeken, vaak op basis van case studies, toont aan dat in de VS in de afgelopen 20-30 jaar community policing half geïmplementeerd is en dat het half werkt. Er is echter meer analyse, meer metingen, meer lange-termijn onderzoeken, meer systematische criteria en onderzoek naar new modaliteiten zoals sociale media nodig.

Conclusie

• De onduidelijkheid over community policing is zowel iets positiefs als iets negatiefs: het creërt ruimte voor mensen die hierin geloven maar aan de andere kant is het ook lastig te implementeren en evalueren.

• Community policing is door duizenden onafhankelijke actoren geïmplementeerd en daardoor lastig te meten, ongelijk, inconsistent en soms halfslachtig uitgevoerd.

• Er is een significante afname in criminaliteit, maar er is geen hard bewijs dat dit komt door community policing

• Community policing was een reactie op de verslechterde politie-samenleving relatie en onderzoek lijkt aan te tonen dat het heeft bijgedragen aan een verbeterde publieke opinie van de politie

• Er is al twintig jaar een sterke impuls om problemen op te lossen door community policing en het lijkt de beste manier te zijn om effectief bij te dragen aan de aanpak van criminaliteit

• Community policing blijft een betwistbare strategie met een onzekere toekomst, omdat er veel verschillende belangen zijn die aandacht vragen van de politie