Hoofdstuk 1: Inleiding

Ouders hebben recht op eerlijke voorlichting over ADHD en op de best mogelijke hulpverlening. Leerkrachten halen alles uit de kast om de kinderen goed onderwijs te bieden, maar dit wordt vaak ‘beloond’ met bezuinigingen die zorgen voor toenemende werkdruk. Ook zij verdienen eerlijke voorlichting over ADHD, want in bijna elke klas zit wel één kind die zich druk of dromerig gedraagt.

Ouders en leerkrachten kunnen de sleutel tot verbetering zijn van het hoge aantal ADHD-diagnoses. Er bestaan nogal wat misverstanden over het gedragsprobleem ADHD, waar gedragswetenschappers het meest over weten. Ouders en leerkrachten krijgen vaak het verwijt dat ze zich aanstellen, maar dit is niet waar. Ook zouden ouders uit gemakzucht/luiheid om pillen vragen voor hun kind, zodat hij rustig wordt. Maar ouders willen alleen maar pillen omdat hen is wijsgemaakt dat ADHD een aanwijsbaar probleem in het brein van hun kind is. Ouders en leerkrachten worden eigenlijk massaal verkeerd voorgelicht.

Met dit boek wordt geprobeerd de misverstanden en belangen rondom ADHD zo toegankelijk mogelijk te beschrijven. Psychiatrische diagnose en medicatie zijn niet altijd en alleen maar slecht, maar vaak wegen de baten niet op tegen de nadelen en risico’s

Hoofdstuk 2: Wat is ADHD niet?

ADHD staat voor Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder (aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit). In een liedje van Kinderen voor Kinderen komen al twee misverstanden over ADHD naar voren. Dit zijn:

• Het idee dat je met ADHD geboren bent

• Het idee dat ADHD betekent dat je een stofje in je hersenen mist

Word je met ADHD geboren?

Je wordt niet met ADHD geboren, want om ADHD te hebben moet je aan de criteria van de DSM voldoen. Hier zie je al dat je onmogelijk met ADHD kan worden geboren, want een baby kan bijvoorbeeld niet ‘aan een stuk doorpraten’. Je kan wel geboren worden met een aanleg voor deze gedragingen en deze aanleg zou dan kunnen uitmonden in de gedragingen en functioneringsproblemen die in de DSM-IV onder het kopje ADHD staan

(maar dat hoeft niet!).

Uit gezins,- tweeling- en adoptiestudies blijkt dat ADHD voor 75% erfelijk bepaald is, maar hier worden kanttekening bij geplaatst door Lydia Furman:

• In gezinsstudies zijn erfelijke factoren bijvoorbeeld niet te onderscheiden van het effect van omgevingsfactoren.

• Bekend is dat eeneiige tweelingen vaker allebei ADHD