In 2008 sloten de Nederlanse belastingautoriteiten een belastingafspraak met Starbucks (Advanced Pricing Agreement). Hierin werden de vergoedingen die binnen het Starbucks-concern aan het moederbedrijf betaald worden voor het gebruik van de merknaam 'Starbucks' bepaald. Op basis hiervan werd dan weer de belastbare winst voor de vennootschapsbelasting bepaald. Deze afspraak zorgde er echter voor dat er (vrijwel) geen winstbelasting betaald hoefde te worden. In 2015 bepaalde de Commissie daarom dat deze afspraak onrechtmatige staatssteun inhield, en dat deze steun teruggevorderd moest worden. Nederland en Starbucks zijn tegen dit besluit in beroep gegaan bij het HvJ, en hebben 4 bezwaren geformuleerd.
Nederland en Starbucks stelden dat de Commissie de belastingconstructie niet kon beoordelen aan de hand van het at arms length-beginsel (ook wel zakelijkheidsbeginsel). Het Gerecht oordeelt dat de Commissie bevoegd was het zakelijkheidsbeginsel als beoordelingscriterium te gebruiken. Dit vloeit voort uit art. 107 lid 1 VWEU. De Commissie heeft echter onvoldoende gemotiveerd waarom de in de tax ruling betrokken royalty's in strijd zijn met het zakelijkheidsbeginsel. Verder heeft de Commissie onvoldoende gemotiveerd waarom de bestreden tax ruling aan Starbucks voordeel zou hebben verleend. Al met al is de Commissie er dus niet in geslaagd te bewijzen dat er sprake is van een economisch voordeel in de zin van art. 107 VWEU. Het besluit van de Commissie wordt daarom nietig
Join with a free account for more service, or become a member for full access to exclusives and extra support of WorldSupporter >>
JoHo can really use your help! Check out the various student jobs here that match your studies, improve your competencies, strengthen your CV and contribute to a more tolerant world
Add new contribution