Laos: selectie van blogs en bijdragen van WorldSupporters
Selectie van blogs en bijdragen van WorldSupporters over Laos
Wonen, werken en leven in Laos
Verstoppertje in de tempel, een jaar wonen en werken in Laos
Fragmenten uit mijn boek Verstoppertje in de tempel, een jaar wonen en werken in Laos
Wonen en werken in laos
'Broem broem. Stop, hier is het ziekenhuis. Is hier een dokter? Nee, kom kind. Deze dokter weet het niet, we gaan naar een ander ziekenhuis. Broem.' Zo speelt mijn dochter doktertje. En dat is helaas niet zo gek.
Het is vrijdagavond 6 uur, moe maar voldaan na een werkweek. We zijn net de tafel aan het dekken als we buiten een hoop lawaai horen. Gauw kijken! Een man in een wit ruimtevaartpak loopt door ons straatje met een enorme bladblazer. Er loopt een mannetje voor hem uit zonder pak en bladblazer, hij roept en gebaart dat iedereen naar binnen moet. De buren verzekeren ons dat we echt naar binnen willen en de ramen moeten sluiten. Naar binnen gaan we maar ramen sluiten zit er niet in. De ramen bestaan uit hor met traliehek. Al gauw merken we hoe jammer dat is. De bladblazer blijkt een gifspuit, tegen denguemuggen horen we later. In no time staat ons hele huis blauw. We kruipen met de kindjes in de keuken achterin het huis. Aan deze kant van het huis zijn geen ramen of deuren. We zitten als ratten in de val. Het stinkt, we voelen ons benauwd en misselijk. What the hell?! .
Een jaar lang woonde ik met mijn gezin in Laos. Eerst in Vientiane waar ik vrijwilligerswerk heb gedaan op de Sunshine School. Een lokale school met prachtige ideeen. Een school waar -in tegenstelling tot de doorsnee school in Laos- wordt gezongen en gedanst. De school besteedt ook dagelijks aandacht aan yoga en meditatie. Op gebied van onderwijs; didactisch en pedagogisch, is de school echter nog niet zo ver ontwikkeld. Over mijn ervaringen op deze school en over het leven in Laos lees je verder in mijn boek.
Voeding in laos
Organisaties als Unicef en World Health Organisation doen hun best het beeld van gezonde voeding weer terug te draaien naar hoe het niet lang geleden moet zijn geweest. In de ziekenhuizen en klinieken hangen posters van het ideale voedingsschema voor baby's. In het zuiden van het land bereiken we uiteindelijk een plek waar televisie en reclameposters geen voet aan de grond hebben weten te krijgen. Op het eiland worden baby's rustig gevoed op de veranda van de houten paalwoning. Het blijkt een puur praktische overweging. Poedermelk is er niet, men eet wat er is afhankelijk van wat de boot die week brengt. Want echt aandacht voor de voeding van de kinderen lijkt er niet te zijn. Kinderen sabbelen aan de zakjes oploschocomel omdat ze niet weten dat er eerst water bij moet. Ze hebben zeker de reclame gemist. Tijdens ons avondeten kruipen de kindjes die in het restaurant wonen bij ons aan tafel. Gezellig bij onze kinderen. Ze grissen een fles Pepsi uit de keuken en een grote mand plakrijst. Die kunnen er mooi weer tegenaan tot de volgende ochtend. Leven in Laos.
Wonend in Laos ervaar ik dat weinig baby's borstvoeding krijgen, ook oudere kinderen krijgen niet het eten dat goed voor ze is. Door gebrek aan kennis en verkeerde voorlichting denken veel ouders dat westers eten een goed idee is. Poedermelk, chips en cola staan dan ook op het menu. Lees verder in het boek over mijn zoektocht naar fatsoenlijke gezondheidszorg..
Reisblog Vietnam, Cambodja, Laos
Lieve lezers,
Op 7 januari vertrokken Lydia en ik naar Vietnam om daar vrijwilligerswerk te doen en te reizen. We wilden wat zien van de wereld en meteen iets goeds doen. We kozen Vietnam omdat we beiden geïnteresseerd waren in de mensen, cultuur en natuur in Zuid-Oost Azië. Onze reis zijn we gestart met het vrijwilligerswerk, om zo de cultuur en (een klein beetje van de) taal te leren kennen en mee te draaien in de maatschappij voordat we zouden reizen. Het vrijwilligerswerk was in Can Tho, een universiteitsstad gelegen aan de Mekong in het zuiden van Vietnam. We woonden daar in een huis samen met de andere vrijwilligers, we kregen 5 projecten toebedeeld:
- Pagoda: spelen en knuffelen met de kinderen van het weeshuis van de pagoda,
- City: spelen en knuffelen met de kinderen van het stadsweeshuis, en de gehandicapten (die soms al wel volwassen waren) helpen met eten geven,
- Nhip Cau: Engels geven aan gehandicapte volwassenen die souvenirtjes maken van kokosnoot en dat verkopen aan toeristen in hun shop op de boulevard,
- Charity hospital: helpen koken bij het 'hospital for traditional medicine' en tijdens het wachten tot het gaar was Engels geven aan de Vietnamese vrijwilligers (studenten) die daar aanwezig waren.
- Kindergarten: Engels geven aan peuters en kleuters bij een kinderdagopvang aan de hand van liedjes, plaatjes en spelletjes.
In de weekenden (zondag en maandag) hingen we de toerist uit en maakten we uitstapjes in de omgeving of gingen we lekker luieren op ons dakterras of bij het zwembad of spraken af met Vietnamezen. We aten elke dag buiten de deur, vaak met wat Vietnamese vrienden die ons wegwijs maakten en ons hun stad/land wilden laten zien. De beergarten's, karaokehotels en Vietnamese disco zullen we niet snel vergeten. Ook Tet, het Vietnamees nieuwjaar dat we bij een familie thuis mochten meevieren, was een wonderlijke gebeurtenis!
Na 6 weken zat onze tijd bij het vrijwilligerswerk er helaas op en gingen we aan het reizen beginnen, ook niet vervelend natuurlijk :) We zijn via Cambodja en Laos naar het noorden gereisd en staken daar weer de grens over naar Vietnam, om het land daarna af te dalen, terug naar het zuiden. Het voelde alsof we steeds dichter bij huis kwamen, toch gek na maar 6 weken. Tijdens de reis ontmoetten we nog steeds veel locale bevolking, maar ook heel veel backpackers van over de hele wereld. Het is fantastisch om van zoveel culturen dingen mee te krijgen en om zoveel contact te maken met iedereen! Vanaf Saigon (Ho Chi Minh) vlogen we uiteindelijk op 11 april weer terug naar huis.
Het was een prachtige reis met veel culturen en avonturen, ik zou iedereen willen aanraden om zo'n reis te maken: de combinatie van het vrijwilligerswerk en het reizen daarna was heel erg leuk! Zo leer je het land extra goed kennen en ben je nog goed bezig ook :)
"Laos, the country of the diversified nature"
Laos has a wide range of different landscapes, from jungles to huge mountains, beautiful clear lagoons, wild rivers, high waterfalls, undiscovered islands and dark caves, Laos has it all! With a population of only 6.6 million people, the country is underpopulated. The people are still “pure” and in small villages they look surprised to see tourists. Even though, there is are a lot of exciting activities to do, from kayaking to mountain biking, hiking through the jungle and ziplining across the trees.
With a lot of energy I started in the north of Laos, with the Gibbon Experience. A two days ziplining adventure through the jungle. In more detail, ziplining is just a iron line between two trees where you are hanging under with a pulley. Far above the trees of the jungle I crossed several huge ravines of 570 meters and one zipline crossed the Mekong river. The adrenaline is going through your body rapidly when you reach a speed of about 40 km/h on a high of more than 100 meters. In the afternoon we arrived in our own tree-house in the jungle, a wonderful place to sleep. Unfortunately we did not see any gibbons, but while hanging on a small court I felt to be a gibbon myself.
How it feels to survive in the jungle as a Robbinson, I try to explain to you! In a group of four people I joined a hiking/kayaking tour in the Nam Ha National Protected Area (the jungle). In our first day we hiked steep mountain and went to our place to stay in the night. This place was near the river side in the middle of the jungle. We had to cut some bamboo trees to make our own shelter with banana leaves on the floor as a bed. Afterwards we collected some wood for the camp fire. Our guide went in the water for fishing and I went in the river for a refreshing “bath”. We ate our own caught fish on the campfire, amazing delicious. After a while we got some unexpected visitors in our shelter; two snakes and a big spider. Safe place to sleep according our guide (not really). Even though, I slept very well with the surrounding sounds of the jungle (frogs, birds and many insects). The morning after we woke op early to continue the journey on the Lang Nam Ou river by kayak. The river was wild and we had to paddle hard. Once I felt out the kayak. All together an adventurous experience.
Beside the beautiful nature, Loas has one interesting city which is Luang Prabang. A mix of local people, tourists and backpackers. The French colonial influence is everywhere, especially in the many bakeries, sandwich shops and colonial buildings. The food is delicious, for only €1,50 there is a “all you can eat” in some street stalls, and there are pancakes and delicious fruit shakes shops everywhere (for only €1). The night market has a wide range of local products, from snake whiskey to warm slippers.
Famous as well is the backpackers and party scene in Vang Vieng. The main activity is tubing, where you go with a lot of crazy party people in a tube (an old tire) on the river from bar to bar. In every bar some crazy games are going on, from mud boxing to flip cup tournaments. In every bar you get a free shot of local Loas whiskey and at a certain point party people get really drunk. Party as crazy in this place.
Best place for relaxing in Laos is in Don Det, one of the 4000 islands in the south of Laos. This place is calm and a low of backpackers (read hippies) are staying there to chill out in their hammock. The sunset was incredible good on the lake. For only €2 per night I have rented a private bungalow. During a kayaking tour I saw the biggest waterfall of South-East Asia. This island is a perfect area to relax before going to the big city Manila (Philippines).
Compared with Myanmar, Laos has more diverse nature and people do know better how to take advantage of tourists. All through, Laos is less authentic and has less cultural sights. Nightlife is better in Laos, but still bars are closing early. Buddhism is less important compared with the people in Myanmar (at least that seems to me). People are friendly and helpful, even when their English is bad sometimes. Hitchhiking is easily and driving on the trunk of a pickup van is just an adventure. Taken all together, just enjoy the Loas nature and people!
Een jaar wonen & werken in Laos - nieuwe publicatie van JoHo donateur Nynke Bos
In 'Verstoppertje in de tempel' beschrijft JoHo donateur Nynke Bos haar sabbatical in Laos. Een jaar lang woonde en werkte zij in het Zuidoost-Aziatische ontwikkelingsland, met haar drie jonge kinderen. Een jaar waarin haar liefde voor het land groeide, maar waarin zij ook de - vaak harde - omstandigheden ervoer van het dagelijks leven in Laos.
Nynke Bos (1982) volgde de pabo aan de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen (HAN). Tijdens een stage in Thailand werd ze bevangen door een liefde voor Azië. Tien jaar werkervaring in het speciaal onderwijs en vele reizen door Azië verder, vertrok ze met haar...Read more
Lesgeven in Laos
Als je in Azie op een school gaat werken vormen de taalbarriere en het cultuurverschil een interessante uitdaging. Zeker als je intensief wil samenwerken met lokale leerkrachten in een gesloten land als Laos. De leerlingen noch de leerkrachten zijn hier gewend om te praten, hun mening te uiten.
Zie onderstaand fragment uit mijn boek Verstoppertje in de tempel over een jaar wonen en werken in Laos:
Het team van Engelsdocenten zit bij elkaar om plannen te maken voor het projectonderwijs voor M1 en M2 (laagste groepen van de middelbare school) voor de komende periode. De schooldirecteur zit voor en vraagt haar team te brainstormen over nieuwe onderwerpen. Stilte. 'Goed, wat heb je afgelopen jaar gedaan?' De onderwerpen komen na veel gepeins op het bord. 'Wat ging goed, wat vonden de leerlingen leuk?' 'Alleen art!' lachen de docenten, 'ze willen alleen maar tekenen!' 'Waar liepen jullie tegenaan?' 'De leerlingen zijn lui. Ze praten niet. Ze komen niet met ideeen en uiten zich niet.' Goh.
Het blijkt waar te zijn. De leerlingen praten niet. Ze kletsen wel door de les heen, zelfs tijdens een toets. Ze kunnen de leerkracht ook prima herhalen en invuloefeneningen maken. Maar vraag hen niet zelf een vraag of een antwoord te verzinnen, vraag hen niet een waarom- of meningvraag te beantwoorden. Driftig wordt er in het workbook gebladerd. Nee, daar staat het echt niet.
Laos Country Bundle: suggestions, stories and tips
Main suggestions, stories and tips about Laos by WorldSupporters
- 2934 reads