Marcavalle

Hola Causa’s en Cauzinnen,

Na een tijdje niks meer te hebben laten horen omdat mijn geliefde postduif door de douane is onderschept, heb ik weer een nieuwe kunnen vinden genaamd ‘’patrick’’. Ik hoop dat het bericht nu wel aankomt want deze postduif is uitstekend getraind.

De afgelopen maand ben ik voor het eerst naar een voetbalwedstrijd van de plaatselijke voetbalclub ‘’Cienciano’’ gegaan. De enige club in peru die ooit de Copa sudamerica heeft gewonnen (ook al zijn ze nog nooit landskampioen geweest), sommige mensen hier zeggen dat ze die eigenlijk niet hadden mogen winnen. Dit omdat de finale in Cusco werd gespeeld, Cusco licht erg hoog wat het zwaar maakt om te voetballen. De spelers uit Cusco waren er aan gewend maar de spelers van de boca juniors niet.  Toen ik het voetbal die dag zag toen begon ik toch sterk te geloven dat ze gelijk hebben. Het leek net op een wedstrijd van orion 10 tegen sce 6. Het grote voordeel dat de club uit Cusco had was dat ze een boomlange spits hebben en alle spelers uit de peruaanse competitie klein zijn. Hij heeft daarom ook die wedstrijd twee keer gescoord, waardoor ze de wedstrijd hadden gewonnen. De peruanen zijn overal het algemeen heel erg klein. Ik ben hier echt een giant, dat is voor mij n unicum. In een aantal bussen pas ik zelfs niet in de stoel met mn benen. Er woonde bij mij bij het appartementen complex een kerel die wat weg had van hagrid maar dan wat langer. Hij kon amper door de stad lopen zonder peruanen die vroegen om een foto met hem te maken.

De stage is inmiddels ook al begonnen, de eerste week was het echt peruaans. De eerste 4 dagen ging het om de een of andere reden niet door en begon het pas de vrijdag. Toen het eindelijk begon was ik een soort van attractie daar, de nieuwe gringo of coloured ‘’gekleurde’’ (dacht dat dat woord alleen voor zwarte werd gebruikt, maar hier dus voor blanken). De eerste paar dagen was ik echt het middelpunt van de aandacht, toen de ene groep uitgepraat was met me kwam de andere zo snel mogelijk weer aanzetten. Allemaal hadden ze de zelfde vragen; heb je al seks gehad met n Peruaan, heb je n vriendin, zijn Nederlandse vrouwen mooi, gebruik je drugs, wil je drugs hebben, kan je wat drugs mee naar binnen nemen en ga zo maar door. Was wel echt grappig met die kinderen te ouwehoeren. Ik heb een paar uur meegeholpen met een groep jongeren dat een gat moest graven. Het graven van een gat deden ze in sessies van 15 minuten, waarna er een nieuwe groep begon. Toen onze groep aan de beurt was bleef iedereen om het gat heen staan, elkaar belachelijk maken, wat zand op elkaar gooien totdat de nieuwe groep kwam en we weer voor een half uur konden wachten. Het gat was dus aan het eind van de dag niet verder dan aan het begin van de dag, maar de begeleiders die wisten dat niet. Ik merk wel heel erg een verschil in de verschillende groepen waar de jongeren in zitten. De jongeren zitten namelijk in verschillende groepen, ze stromen in in groep 1, bij het vertonen van goed gedrag mogen ze naar groep 2 en zo verder tot groep 5. De jongeren in groep 1 zijn de kleine beilhamers, de druktemakers. De jongeren die in de laatste twee groepen zitten kan je al wat normaler mee communiceren en zijn ook echt serieus bezig met hun studie. Zij studeren aan de universiteit en gaan een of twee keer per week de gevangenis uit om de klassen te volgen, de rest doen zij in de gevangenis. Er hangt een vrij relaxte sfeer in de gevangenis buiten dat de jongeren regelmatig met elkaar op de vuist gaan. De mensen die er werken doen niet veel, de jongeren doen niet veel en eigenlijk is t ook niet echt n gevangenis (Buiten dat er een hoge muur met prikkeldraad om de gevangenis heen zit en de jongeren er verplicht moeten blijven). Tussen de mensen die er werken en de jongeren hangt er ook n informeel sfeertje, het is niet echt dat dit twee gescheiden werelden zijn. Het word voor mij nog een beetje uitzoeken wat ik precies moet gaan doen, tot nu toe is het nog aan mijn Spaans werken. Dit omdat het daar nog een stuk lastiger is als in de school. Ze praten stukken sneller en gebruiken totaal andere woorden als op de Spaanse school. Dit omdat ze in Peru voor een bepaald woord, zeker 5 verschillende woorden hebben en iedereen gebruikt dus weer een ander woord. Ik denk dat het een leuke tijd gaat worden daar. Als ik er wat langer zit zal ik weer even mijn postduif op pad sturen.

Nos vemos