Na bijna anderhalf jaar was het een raar gevoel om halverwege december opeens weer in een klaslokaal van mijn oude middelbare school te zijn. Maar nu was ik er niet om les te krijgen, maar zelf een presentatie te geven. Elk jaar organiseert het Zernike een terugkomdag voor oud leerlingen om te vertellen over wat ze nu studeren, of, in mijn geval, afgelopen jaar hebben gedaan en bereikt. Samen met drie anderen die een tussenjaar hebben gedaan (Else, Marijke en Niek), en een meisje dat binnen een maand naar Zuid Amerika ging (Lotte) hebben we in twee presentaties van in totaal honderd leerlingen verteld over wat je kan doen in een tussenjaar.
Voor de presentatie vroegen we de ongeveer vijftig leerlingen of ze al enig idee hadden wat ze wilden gaan doen. Een paar handen gingen langzaam omhoog, maar de uitdrukkingen vertelden dat niemand écht zeker wist wat hij of zij ging doen. Daarna was de vraag: wie wil een tussenjaar gaan doen? Eén hand ging omhoog, en de rest keek naar zijn buurman of vrouw, met een half lachje op het gezicht. Vervolgens hebben we geprobeerd om in twintig minuten een beeld te schetsen van onze tussenjaren. Alle vier heel verschillend, maar toch, een aantal dingen hebben we alle vier gemeenschappelijk. Ten eerste maak je in een hele korte tijd heel veel mee, en je ziet ontzettend veel. Wij als Westerlingen zien op best jonge leeftijd een hele andere kant van de wereld, letterlijk en figuurlijk. Daardoor kijk je op een andere, meer bewuste, manier naar je acties en wat je voor een ander kan doen.
Daarnaast hebben Else, Marijke en ik vrijwilligerswerk gedaan. Daarover hebben we verteld hoe dat voor ons was. Voor Else was het bijvoorbeeld heel moeilijk om te wennen aan het leven in Nepal, en hoe kinderen daar geslagen werden als ze iets niet goed deden in de klas. Voor mij was het lastig om mee te maken dat je als vrijwilliger niet altijd kan bereiken wat je wil. Marijke werkte in een National Park, en daar heeft ze meegekregen dat je hard moet werken om iets goeds te onderhouden. Lotte heeft iets verteld over de voorbereiding omdat ze daar midden in zat. Het is heel belangrijk om met vrijwilligerswerk een goede organisatie uit te kiezen, zodat je weet waar je aan toe bent.
Vervolgens vertelden we hoe het voor ons was om terug te komen. Je bent een hele tijd weggeweest en als je thuis bent je al je ervaringen, laat je foto’s zien, en that’s it? Nee, eigenlijk niet. Je bent best veranderd in die periode, en voor mij heeft dat invloed gehad op bijvoorbeeld mijn studiekeuze. Bij mijn studie is een groot onderdeel het verbeteren van de wereld, en hopelijk kan ik uiteindelijk iets met mijn baan doen waardoor de wereld een betere plek wordt. Je bent zoveel ervaringen rijker, en denkt beter na over wat je doet.
Toen was het tijd voor de vragen, een aantal gingen over hoe duur zo’n tussenjaar nou was, of het misschien niet beter was om alleen maar een jaar te werken en dan te gaan studeren, en wat nou een bijzondere ervaring was. Na zo goed mogelijk antwoord daarop geprobeerd te geven hebben, hadden wij een laatste vraag voor de leerlingen: Wie wil er nu wel op tussenjaar gaan? En ja, aanzienlijk meer handen gingen omhoog, bij beide presentaties zo’n tien tot twintig handen. Dus hopelijk zijn er over één a twee jaar allemaal leerlingen van het Zernike aan de andere kant van de wereld.
Access:
Public
Add new contribution