Nobody can do everything, but everybody can do something

 

De afgelopen twee weken kreeg ik meerdere malen het verzoek om meer foto's. Mijn eerdere reactie hierop was dat ik niet weet waar ik foto's van moet maken aangezien het hier niet echt mooi is... Vies, druk en veel armoede en ongelijkheid. Jullie wezen mij erop dat ik niet alleen foto's moet maken van de mooie plaatjes en daar hebben jullie helemaal gelijk in! Het is fijn om te weten dat jullie geïnteresseerd zijn. 
 
Daarom heb ik deze week meer foto's gemaakt, zodat jullie een impressie hebben van waar ik nu woon: Quezon City, de grootste stad van de Filipijnen, gelegen in Metro Manila, waar de verschillen ongelofelijk groot zijn. 
 
Het ene moment loop je tussen grote vrijstaande huizen en het andere moment loop je langs huizen gemaakt van afvalmateriaal zoals hout- en golfplaten. De mega grote shopping malls en hotels worden afgewisseld met sloppenwijken. In de straat waar ik woon vind je veel hippe 'artsy' restaurantjes, maar ook hier worden 's avonds de vuilniszakken doorzocht en liggen mensen op straat te slapen. 
 
Afgelopen woensdag zijn we naar Manila geweest, omdat ik de zee en zonsondergang graag wou zien. Het uitzicht over Manila Bay en de zonsondergang waren inderdaad mooi, maar de bedelende kinderen maken mij verdrietig. Hoe ga je daar als 'rijke' westerling nou mee om? 
 
Een meisje van 3 of 4 jaar oud die bewusteloos op een trap ligt en een bekertje met kleingeld naast zich heeft staan. Kinderen die je hand vastpakken, om je heen gaan hangen en vragen om geld. Een jongetje die bij je aan tafel komt vragen of hij je overgebleven eten mag opeten.  
 
Een kind zou niet mogen bedelen. Deze kinderen hebben rechten. Zij horen naar school te gaan en de kans te krijgen zich te ontplooien. En zolang bedelen loont, houd je het eigenlijk in stand. Maar probeer dat maar eens aan een kind uit te leggen. En het voelt ook niet goed om nooit iets te doen of te geven. Waarom zou je eten weg laten gooien als je dit ook aan een kind kan geven? Het is moeilijk om een middenweg te vinden en te bepalen wanneer je handelt in het belang van het kind.
 
Als ik er dan ook nog over na ga denken dat er mensen zijn die misbruik maken van de kwetsbaarheid van arme en ongeschoolde kinderen door ze seksueel uit te buiten, wil ik het liefst een directe oplossing bedenken, maar ik ben bang dat die niet bestaat en zoveel invloed heb ik niet. 
 
Daarom probeer ik zoveel mogelijk te genieten van de vele lachende kinderen, lokale jongeren die begaan zijn met een organisatie als ECPAT en de interessante en gezellige gesprekken met mijn collega's en andere vrijwilligers. 
 
En die full body massage van ruim een uur was ook best lekker... ;) 
Access: 
Public
Comments, Compliments & Kudos

Helpen en veranderen

Je dochter zegt ineens mam ik ben van plan om vrijwilligerswerk in de Fillipijnen te gaan doen voor een maand of 3.....je slikt even,denkt even na,mist haar dan al...maar dan bedenk je je als moeder dat het toch wel heel mooi is als JOUW kind haar luxe leventje met al haar vrienden en familie even wil opofferen om te gaan helpen en misschien iets te veranderen in die andere wereld. Ga kind van me en doe,help waar je kan en door dat verander je soms al even een moment een ander zijn leven,die t minder heeft. Al is het maar door dat ijsje wat je voor dat jongentje gekocht hebt of die glimlach die je schenkt aan een moeder en haar kind terwijl je even tijd voor ze maakt om hun verhaal aan te horen of 3 uur achterin een bloedhete auto zitten,krap op elkaar,terug komend van de rechtbank. Met een dropje uit Nederland geef je een meisje die eigenlijk geen jeugd gehad heeft even een beetje troost en afleiding van alle ellende die ze meedraagt.Ja de contrasten zijn groot...jeetje dat laat je duidelijk met je foto's zien en we schrikken er zelfs een beetje van. En toch hebben ze ook daar mooie zonsondergangen. Ook die moeten we kunnen en willen zien. Het leven kent vele kanten.Tot slot las ik dit vandaag: Als je doet wat je leuk vindt, hoef je nooit te werken....Ga zo door....xxx je mama

Dan pas besef je dat je niet

Dan pas besef je dat je niet mag zeuren als je kassarij iets te lang is, je boodschappentas te zwaar of je pindakaas te plakkerig!! Deze kant van het leven triest en ik ben trots op je dat je er wat aan probeert te doen (ook al ben ik soms een zeur ;p )

Wauw mooie foto's en weer een

Wauw mooie foto's en weer een goed verhaal Robin :)!! Snel maar eens skypen? Liefs

Wauw mooie foto's Robin! Je

Wauw mooie foto's Robin! Je mag trots op jezelf zijn dat je dit bent gaan doen, want heel veel mensen willen dit doen maar het gaat er uiteindelijk om wie het lef heeft om het ook echt te gaan doen. Ik weet zeker dat je iedereen daar aan het lachen kan maken en ze heel blij zijn met jouw aanwezigheid. Geniet ervan! Ik ben jaloers op je! X

Hee meis!! Wat een goed

Hee meis!! Wat een goed geschreven blog zeg. En die foto's erbij maken het heel sprekend. Het lijkt me behoorlijk moeilijk om te doen wat jij daar doet. Succes lieve vriendin en ik spreek je snel! Xxx

Add new contribution

CAPTCHA
This question is for testing whether or not you are a human visitor and to prevent automated spam submissions.
Image CAPTCHA
Enter the characters shown in the image.