vrijwilligerswerk en trips

Hoi! Daar ben ik weer, ik heb even de tijd genomen bij te komen van al mijn avonturen van de laatste tijd maar ben nu weer helemaal klaar voor een nieuwe blog!! Ik Ben afgelopen maandag met de taxi afgereisd naar Arya de Waker, het kinderhuis waar ik mijn vrijwilligerswerk zou gaan doen. Nadat ik te laat was omdat het regende en iedereen in heel Paramaribo had besloten met de auto te gaan en het verkeer dus op zijn Surinaams vast zat, kwam ik aan rond lunchtijd. Eerst stelde ik me aan de kinderen die ik zag voor en maakte kort een praatje met ze. Vrijwel direct hingen er 30 kinderen om me heen. Ze waren heel lief en wilde mijn naam weten, mijn haren invlechten en op de foto (ik had mijn fototoestel bij me) Ik heb uitgebreid met kindjes gepraat tot ik de twee andere vrijwilligers zag; Nena en Ingrid. Er werd een bel geluid en Nena en Ingrid legde mij uit dat dit betekende dat de lunch geserveerd zou worden en de kinderen naar de eetzal moesten. Vanwaar wij zaten hadden we uitzicht op de eetzaal. In het kinderhuis heb je twee huismoeders (moeders van een deel van de kinderen die in het weeshuis wonen een meehelpen) de huismoeders en de oudste kinderen gaan met de pan rond en doen de meeste klusjes. De vrijwilligers mochten ook mee eten en dus kreeg ik een bord met pom(een pannekoekje) rijst en pompoen curry. Dit eet je door het pannekoekje af te scheuren en daarmee wat rijst en curry te pakken. Met je handen dus. Wel even wennen maar erg lekker. Na de lunch word er gerust. Dat word er in Suriname sowieso erg veel. Hierna gingen we met de jongste kinderen schilderen en spelen en de oudste gingen naar huiswerk-begeleiding. Het spelen met de kinderen was leuk omdat ze bij je op schoot kwamen zitten maar vooral erg zwaar omdat het moeilijk was om ze te laten luisteren zonder te schreeuwen. Heel veel kinderen in het kinderhuis hebben ook nog eens verschrikkelijke dingen meegemaakt en dit zie je terug in het gedrag. Zo was er een meisje van 3 die telkens deed alsof ze mij een hoek wilde gaan geven. Dit gedrag heeft ze van iemand gekopieerd want een kind van drie bedenkt zoiets zelf niet zo maar. In al dit soort kleine dingen zag ik dus wat een nare dingen de kinderen gezien en meegemaakt hadden. Dit vond ik erg heftig, vooral in combinatie met het in toom houden van de kinderen. Aan het einde van de dag was ik dus emotioneel en fysiek gesloopt en drijfnat van het zweet (het was ondertussen ook 35 graden..) De tweede dag heb ik fietsen geprobeerd op het kinderhuis terecht te komen. Wat helaas niet is gelukt omdat ik het richtingsgevoel van een borrelnootje heb. Na wat heen en weer bellen, de weg aan vreemde(niet al te vriendelijke) voorbijgangers te vragen en een flink potje huilen uit frustratie ben ik na 3 uur verdwaald te zijn eindelijk naar huis gefietst. De leiding van het kinderhuis begreep dat ik een beetje ontdaan was en ik bedacht zelf de gemiste dag de volgende dag in te halen. (het was de volgende dag een nationale feestdag) Donderdag heb ik alle kinderen op de foto gezet ( dat had het kinderhuis mij gevraagd) en heb ik een groepsfoto van het kinderhuis gemaakt. Allemaal erg goed gelukt en ik ga ze proberen op de blog te zetten. Morgen ga ik op een tweedaagse trip door het binnenland om kaaimannen, dolfijnen en schildpadden die eiren leggen op het strand te zien. Suuuuuuper gaaf dus! Verder is het hier fantastisch en heb ik het elke dag meer naar mijn zin!! ik schrijf snel weer een nieuwe blog! Dikke kus, Elselien