Het Paramaribo-effect

Hoi hoi! Fawakka?! Ik heb weer belachelijk veel meegemaakt. Om te beginnen ben ik dus op trip geweest naar Matapicca. We vertrokken met de boot vanaf Leonsberg en voeren toen over de Suriname en krommewijne rivier. Dit zijn twee rivieren die uitmonden in de Atlantische oceaan. En omdat het zoet water rivieren zijn waar dus andere vis zit dan in de zee komen er elke dag een hele boel dolfijntjes vanaf zee naar de rivieren om zoetwatervisjes te eten. Deze lieve dolfijntjes zijn erg speels en toen we ze met de boot tegen kwamen gingen ze met z'n alle voor en naast de boot uit het water springen. Hoe harder wij applaudisseerden hoe hoger de dolfijntjes sprongen. Heel leuk om te zien! Hierna kwamen we aan bij een vissersdorpje aan de rand van een moerassige jungle. Hier aangekomen had een bevriend echtpaar van onze super toffe gids een rijsttafel op z'n Surinaams klaar gemaakt. Na het slaperige vissersdorpje, wat aapjes en bootjes bekeken te hebben en mijn nasi tot de laatste korrel opgegeten te hebben was het klaar door de jungle te gaan varen. Het bootje waar we met ons zessen in moesten was precies even breed als mijn heupen en lag zo diep in het water dat telkens als er iemand instapte we water maakte. Om het allemaal nog spannender te maken ging onze bootsman staan achterop het bootje om te sturen. De zon begon inmiddels onder te gaan en ik besloot voorin het bootje te zitten om de beste foto's te maken. We voeren met een noodgang door super smalle slootjes door een soort van fantasie landschap. Het was moeras deed me denken aan een scene uit lord of the rings. Het was zo bijzonder mooi en een beetje spookachtig en stil met vreemde vogels en dieren dat het echt voelde alsof ik in een ander universum was gestapt. Na een ritje van 30 minuten moesten we plots in een dichtbegroeide sloot uitstappen. Niemand wist waarom maar na een kort wandelingetje stonden we opeens op een strand er was geen gelijdelijke overgang van het moeras naar het strand het was er gewoon opeens. Toen we aankwamen was de zon net bezig met het laatste stukje ondergang. Een prachtig gezicht omdat de zon een stuk groter lijkt in suriname dan in Nederland omdat hij dichterbij staat. Hierna gingen we onder een sterrenhemel waar je je zo klein bij voelt dat je er een beetje bang en stil van wordt langs de zee wandelen op zoek naar zeeschildpadden. Na een tijdje vonden we een lederschildpad (de grootste zeeschildpad die er is) en deze ging eieren leggen op het strand!! we moesten erg stil zijn en afstand houden zodat we de schildpad niet verjoegen. Twee aan twee mochten we kijken hoe de schildpad heel secuur een gat groef voor haar eieren. Als dit gat af is raakt de schildpad in trance en gaat haar eieren leggen. Omdat de schildpad in trance is kan je er gewoon bij zitten als ze haar eieren legt. Ze merkt je aanwezigheid niet eens op namelijk. Dit was een betoverende en tedere ervaring die ik gelukkig helemaal heb mogen filmen. Hierna stapten we terug in ons kleine bootje om op zoek te gaan naar.... Kaaimannen!! We werden compleet lek gestoken door muggen. Het was inmiddels super donker en met zaklampen zochten we naar kaaimannen. Deze waren ondanks de pikzwarte nacht gemakkelijk te vinden omdat hun ogen rood oplichtten als je je zaklamp erop schijnt. Opeens zagen we overal kleine rode ogen oplichten een beetje een eng maar ook tof idee. Uit het niets sprong onze gids uit de bood midden in het water op een kaaiman. Hij bond een elastiekje om de bek van de kaaiman en vroeg wie de kaaiman het komende halfuur vast wilde houden zodat de achtergebleven rest van de groep ook op de foto kon met de kaaiman. Dat aanbod sloeg ik niet af! En dus zat ik met Pauline (het bleek een kaaivrouw te zijn) gezellig knus in ons miniscule bootje op de rest te wachtten. Na een heleboel belachelijke fotos mocht ik Pauline weer vrijlaten. Hierna gingen we terug naar het vissersdorpje en was onze trip afgelopen! Aan deze super toffe trip die ik nooit meer zal vergeten heb ik nog een onvergetelijke ervaring overgehouden. Namelijk Henk de kruipworm die op dit moment onder mijn huid in mijn been en arm logeert. Dankzij Henk hebben twee lieve huisgenootjes en ik op een dinsdagnacht twee uur op de eerste hulp mogen doorbrengen omdat ik Henk voelde bewegen en geen idee wat er aan de hand was. Een ervaring apart! Verder heb ik een heleboel foto's van de lieve kindjes van Arya de Waker gemaakt en deze uitgeprint en ben ik met twee kindjes naar de tandarts geweest. Hier moesten de kindjes net als de kindjes in Nederland een speciaal pilletje in hun mond op laten lossen zodat de tandplak rose wordt en de tandarts kan kijken of de kindjes goed poetsen. Bij allebei de kindjes waren de tandjes compleet rose, er was letterlijk geen wit te zien. Zelfs de tandarts had nog nooit zulke vieze tandjes gezien en ze besloot dus foto's met haar telefoon te maken om andere kindjes te kunnen laten zien hoe het NIET moet. Verder is de grote regen tijd hier nu echt aangebroken en regent het soms een hele dag zo hard dat alle straten onder zijn gelopen. Dat is een beetje gevaarlijk want dat zorgt er ook voor dat er allerlei slangen in het water zwemmen en ontlasting uit rioolen het water inloopt. Verder heb ik het heerlijk naar mijn zin hier. Ik wil niet meer naar huis en begin echt een goede band met de kindjes van Arya de waker op de bouwen. Heel lastig omdat ik ook al bijna (over 3 weken) weer weg moet! Ik vertel snel nog meer van mijn bizondere/bizarre/supertoffe ervaringen hier! Dikke kus Els