Hoi, ben ik weer!
Er werd mij verteld dat in de grote regentijd het in Suriname best wel eens flink kon gaan regelen. Nou vond ik dat vrij aannemelijk klinken maar had ik er tot vorige week op een miezer buitje na, nog niets van meegekregen. Helaas snap ik nu wat de grote regentijd precies inhoud. Namelijk, ja het is echt zo, heel veel regen. Zo veel regen dat je op een gegeven moment je afvraagt hoe het was om met droog haar boodschappen te doen, zonder lekkend voor de kassa in je eigen zielige plasje regen af te staan rekenen. Tot na dagen van mistroostige hoosbuien die alleen lijken te stoppen als je binnen moet zijn om te slapen of te douchen (nóg meer water..) er opeens een zonnestraaltje doorbreekt en het hevige beuken op het dak zacht geritsel wordt. tot... een oorverdovende stilte en dan vogels. Zooooon!! Oké misschien een beetje overdreven beschreven maar lang verhaal kort. Het regent hier nogal veel de laatste tijd. Droge zonnige dagen zijn schaars en soms staat het water tot aan de voordeur. Taxi's rijden dan niet meer en je mag er absoluut niet doorheen lopen gezien er slangen uit de bosjes mee worden gesluurd door het water en dus zomaar met hun tandjes in je been zouden kunnen belanden. Verder komt er ook veel rioolwater in het water op straat terecht. Ook niet al te fris. Ondanks deze natte bende kan ik gelukkig nog wel heel veel leuke dingen doen. Zo ben ik afgelopen zondag naar de vlindertuin geweest. De export vlindertuin van de wereld. De hele wereld haalt haar vlinders hier vandaan gezien de ideaale omstandigheden om vlinders te fokken hier. Prachtige dag ennnn droog! Verder ga ik veel uit eten en ben ik verliefd op het gerecht pom. Ik eet hier eigenlijk altijd mijn bordje bijna helemaal leeg (soms zit er sopropo bij een extreem bittere groente die tot moes wordt gekookt in zout water. bah.) Ook ben ik een hele goede band op aan het bouwen met de kindjes van het kinderhuis en wordt mij zo af en toe gevraagd of ik alsjeblieft niet wil gaan. Heel lief en vertederend maar ook wel lastig omdat ik me toch wel een soort van verantwoordelijk voel voor het mentale welzijn van de kindjes doordat ik ze zoveel zie. Ik zal beschrijven hoe ik wordt begroet als ik aankom op stage. Ik doe een poging tot mijn fiets op slot zetten en zodra ik wordt gezien door 1 van de kleinere kinderen komt er een zwermpje van zo'n 8 kinderen naar me toe gehold. Onder het luid schreeuwem 'Juf elselien'. hierna willen alle 8 of meer bij me op schoot (de kinderen hebben luizen dus dit is altijd een soort van ubergymnastiek om behaarde kinderhoofdjes te ontwijken en tegelijk 8 kinderen op twee benen te balanceren) Dan moeten er liedjes gezongen worden en dansjes bekeken en foto's gemaakt (mijn spiegelreflex is immens populair al helemaal nu ze er achter zijn gekomen hoe ze zelf de foto's moeten maken) Na een lange en vooral gezellige stagedag kom ik dan 'thuis' aan en wordt ik door een horde puppy's overspoeld (lucky 1 van onze waakhonden is bevallen) Met andere woorden ik verblijf hier in een warm bad vol regenwater, liefde en puppy's. Komende week heb ik flink wat avonturen op de planning staan waar ik heeeeel veel over ga vertellen. Groetjes en tot snel! dikke kus elselien
Access:
Public
Add new contribution