In "het verhaal van"... lees je regelmatig een persoonlijk emigratieverhaal. Deze keer vertelt Esther, die naar Suriname emigreerde.

Wanneer dacht je voor het eerst na over emigreren?

Ik was 23 toen ik met mijn Surinaamse partner naar Suriname vertrok vanwege de liefde. Hij had 12 jaar in Nederland gewoond en vond het wel welletjes. Hij wilde terug naar zijn familie en kreeg een kans om een supermarkt over te kopen en te draaien. Zo kwam ik dus in een land terecht, waar ik eigenlijk bar weinig vanaf wist.  Waar je in die tijd 2002, vrijwel niets over op internet of überhaupt ergens over kon vinden én waar ik nog nooit eerder geweest was!

Als tiener waren de gedachten dat het leuk zou zijn in een ander land te wonen, wel een aantal keer bij me opgedoken, maar serieuze plannen waren er niet. Toen hij met dat idee kwam, was dat voor mij een uitdaging die ik graag aanging. Ik dacht ook vooral dat ik met mijn 23 jaar altijd weer terug kon als het me gewoon niet beviel.

Hoe ben je begonnen met je voor te bereiden?

Dat ging allemaal heel hectisch. Mijn partner ging vooruit naar zijn ‘moederland’ en was alle zaken aan het regelen voor de overname van de winkel die we zouden draaien. In eerste instantie zouden we een tijdje bij mijn schoonmoeder intrekken en daarna op zoek gaan naar een huurhuis. Hij kende het land natuurlijk erg goed, dus dat maakt de situatie anders, dan als je naar een totaal nieuwe omgeving verhuist. In 2002 waren de regels ook vrij soepel voor het emigreren naar Suriname waar bijna niemand naartoe ging, maar juist vandaan vertrok. Het ging beter met het land, na een lange tijd van neergang, maar we betaalden nog steeds met miljoenen voor een brood en pakje boter en de wegen waren vol met gaten. Dat is wat ik me van toen herinner.

Wat vond je het moeilijkste aan de emigratie?

Het achterlaten van mijn familie. Ik kwam in een totaal andere cultuur ( of liever gezegd culturen) terecht. Daardoor had ik best moeite met mijn draai vinden, ik wist niet goed wat er van me verwacht werd. En wilde niet te direct overkomen. Zoals Nederlanders dat sterk kunnen hebben en wat ze in Suriname niet prettig vinden. Alles wordt bedekt met de mantel der liefde, lijkt het soms. Daarnaast had ik opeens een leidinggevende functie in ‘ons’ bedrijf en ik startte dus ook als ondernemer. Dat vond ik erg leuk… eerlijk is eerlijk, ik ben een beetje een workaholic, maar het feit dat ik mensen moest zeggen wat er moest gebeuren en me een witte ‘bakra’ voelde, was ik niet gewend en vond ik niet prettig.

De Emigratiecoach