Introductie

Aanvankelijk werd gedacht dat lesbische, homoseksuele en biseksuele (LGB) jongeren medische, psychiatrische en sociale ondersteuning nodig hadden. Over de laatste vier decennia is echter meer onderzoek gedaan waardoor deze eerdere bevindingen uitgedaagd, gemodificeerd of verworpen zijn. Onderzoek gepresenteerd in dit artikel, benadrukt de unieke kwaliteiten en ervaringen van de hedendaagse LGB jongeren.

Hoe zag vroeg onderzoek naar homoseksuele jongeren eruit?

De eerste homoseksuele en biseksuele mannen bij wie onderzoek gedaan werden, waren jongeren in ernstige omstandigheden (delinquenten, overlevenden van zelfmoord), waardoor ze sociale en geestelijke zorg nodig hadden. Dit werd daarom de representatie van LGB adolescenten. Dit stigma zorgde vervolgens voor moeilijkheden bij het werven van participanten voor deze onderzoeken, wat onderzoekers laks maakte omtrent representativiteit, voornamelijk exclusieve gevallen werden geïncludeerd. Pas na 1990 werden representatievere populaties gebruikt voor onderzoek. Het percentage LGB jongeren dat een zorgelijk leven ervaart, is aan het verminderen, waarschijnlijk vanwege meer acceptatie rondom dit thema.

Hoe doorlopen LGB jongeren ontwikkelingstrajecten?

Eerst werd gedacht dat er een vastgesteld traject werd doorlopen bij het uit de kast komen van LGB individuen van aanvankelijk onbewust zijn en verwarring tot uiteindelijke identiteitstrots. Vervolgonderzoek wees echter uit dat er individuele verschillen zijn in deze ontwikkeling van seksuele oriëntatie. De meeste onderzoekers zijn het erover eens dat de timing van bepaalde mijlpalen wordt beïnvloed door een complexe wisselwerking tussen rijpings- en contextfactoren.

Hoe voelen LGB jongeren zich anders?

Vaak is aantrekking tot hetzelfde geslacht al aanwezig vanaf de geboorte en te zien in bijvoorbeeld emoties en interesses van het individu die meer typisch zijn voor het andere geslacht. In de adolescentie komt er een andere bron van anders voelen bij, namelijk seksuele aantrekkingskracht tot hetzelfde geslacht en verwaarloosbare seksuele aantrekkingskracht tot het andere geslacht. Ondanks dat deze gevoelens soms onderdrukt of ontkend worden, intensiveren ze vaak over tijd. Omdat gedrag dat atypisch is bij het geslacht vaker voorkomt bij meisjes dan bij jongens, zullen jongens met atypisch gedrag sneller eigenaardig gevonden worden.

Wanneer wordt aantrekkingskracht tot hetzelfde geslacht ervaren?

Meestal is de eerste keer dat aantrekkingskracht gevoeld wordt voor de puberteit, in de leeftijd van 7-9 jaar. Meisjes herinneren zich deze eerste keer vaker in een romantische context en jongens meer in een seksuele context. Het is niet duidelijk of deze verschillen door biologie of socialisatie of allebei. Bewustzijn van seksuele aantrekkingskracht kan ongerelateerd zijn aan de timing van andere ontwikkelingsmijlpalen.

Veel LGB jongeren zullen zich geen zorgen maken om vroegtijdige homo-erotische aantrekking, omdat de gevoelens natuurlijk en fijn zijn. Deze acceptatie kan veranderen als de aantrekking niet verdwijnt en het kind een adolescent wordt die erkent dat hij/zijn niet heteroseksueel is.

Wat als aantrekking tot hetzelfde geslacht niet verdwijnt?

Als aantrekking tot hetzelfde geslacht niet verdwijnt, kunnen individuen zichzelf afvragen of ze wellicht niet helemaal straight zijn. Dit kan leiden tot seksuele bevraging of onzekerheid. Het bevragen kan intensiveren over de tijd en kan leiden tot duidelijkheid of verwarring. Anderen beschouwen de aantrekking of fantasieën (maar niet zichzelf) als LGB, zo houden ze hoop op eventuele heteroseksualiteit.

Hoe ziet het seksuele gedrag van LGB jongeren eruit?

De onset van seksuele activiteit gaat vooraf aan, tezamen met of volgt na zelfidentificatie. De eerste keer seks is hij de hedendaagse jongeren na de erkenning dat ze LGB zijn. De meeste adolescenten die aangetrokken worden door hetzelfde geslacht, hebben ook seks met het andere geslacht. Degenen die exclusief tot hetzelfde geslacht aangetrokken worden, identificeren zich eerder als lesbisch of homoseksueel en hebben minder vaak heteroseksuele seks. Homoseksuelen hebben vaker seks met iemand van hetzelfde geslacht en meer sekspartners dan lesbiennes. Mannen hebben ook vaker seks puur om de seks, niet in een relatie.

Wat houdt zelfidentificatie in?

Het uit de kast komen naar zichzelf toe, is een mijlpaal die veel jongeren herinneren, voornamelijk degenen die deze realisatie als beangstigend of bevrijdend ervaren. Meisjes maken de transitie naar lesbienne/biseksueel sneller dan mannen naar homoseksueel/biseksueel.

Biseksuelen doen er langer over om ontwikkelingsmijlpalen te bereiken, waarschijnlijk omdat hun seksuele identiteit meer veranderlijk is over de tijd, omdat ze minder hulpbronnen hebben of omdat ze te maken krijgen met ongeloof van anderen. Biseksuelen hebben te maken met een complexe integratie van aantrekkingskracht richting zowel hetzelfde geslacht als richting het andere geslacht.

Om te ontsnappen aan conventionele labels, wordt seksuele identiteit door sommigen geherdefinieerd of verworpen. Een andere recente ontwikkeling is de zichtbaarheid van jongeren die naast hun predominante heteroseksualiteit ook erkennen dat ze in lichte mate ook aangetrokken zijn tot hetzelfde geslacht. Een derde recente ontwikkeling is dat sommigen hun seksualiteit als veranderlijk zien.

Hoe vindt onthulling plaats?

Uit de kast komen tegenover anderen kan een langdurig proces zijn, waarin individuen steeds voor beslissingen staan wat betreft wanneer en hoe ze hun seksualiteit gaan onthullen aan vrienden, familie en nieuwe mensen. Mannen komen vaak een aantal jaar nadat ze voor zichzelf uit de kast gekomen zijn, uit de kast tegenover anderen, voor vrouwen is dit gat kleiner. Ouders zijn eigenlijk nooit de eersten tegenover wie LGB uit de kast komen, meestal is dit een vrouwelijke beste vriend. Sommigen zijn angstig om het tegen hun vrienden te vertellen.

De angst om het tegen de ouders te vertellen is niet vanwege het feit dat ze niet belangrijk zijn voor het individu. Vaak willen individuen eerst helemaal zeker zijn om hun seksualiteit te bespreken met de ouders, vaak is er ook sprake van ongemakkelijkheid.

Voor individuen uit bepaalde groepen kan het een uitdaging zijn om uit de kast te komen tegenover zichzelf en tegenover anderen, omdat vanwege bijvoorbeeld religieuze redenen een oriëntatie op hetzelfde geslacht niet wordt geaccepteerd. Deze jongeren worden soms alleen gelaten in hun zoektocht.

Onthulling is over het algemeen een positieve gebeurtenis die de ontwikkeling van persoonlijke integriteit, identiteitssynthese en psychologische gezondheid faciliteert.

Hoe zien romantische relaties eruit?

Doordat daten met hetzelfde geslacht steeds meer geaccepteerd wordt, komt het ook op jongere leeftijd voor dan eerst. Eerder werd er pas gedatete als men ging studeren, maar tegenwoordig nemen partners elkaar al mee naar het schoolbal.

Jongeren in een relatie zijn minder vaak depressief en angstig. Vroege relaties houden echter vaak geen stand, maar ze kunnen wel een goede bron vormen voor onder andere psychosociale exploratie en de integratie van emotionele en seksuele intimiteit. LGB jongeren hebben echter minder potentiële partners, wat de zoektocht lastiger maakt. Er is wel online dating, wat dit probleem deels oplost, maar vaak gaat dit meer om een seksuele relatie dan om een romantische relatie.

Wanneer vinden zelfacceptatie en synthese plaats?

Acceptatie van de seksualiteit en de synthese daarvan kan op elk punt in het leven bereikt worden, of nooit. Degenen die synthese bereiken, erkennen de betekenis van hun seksualiteit, maar ervaren het niet als vernietigend of overstijgend, maar als een van de vele aspecten van hun zelf.

De meeste lesbiennes en homoseksuelen zijn tegenwoordig neutraal of tevreden met hun seksualiteit.

Wat kunnen we concluderen?

In deze 21^e eeuw is er culturele erkenning en acceptatie van LGB jongeren ontstaan en van onderzoek hiernaar. Onderzoek blijft echter wel conservatief op twee manieren: (1) LGB jongeren worden beschreven in termen van seksuele aantrekking, gedrag en identiteit, andere aspecten worden genegeerd, en (2) onderzoek definieert slechts drie types (heteroseksueel, biseksueel en lesbisch/homoseksueel). Een derde limitatie is dat er weinig geschreven is over acceptatie, onthulling, synthese en het seksuele en romantische leven als jongvolwassenen.

Ondanks dat LGB jongeren unieke ontwikkelingstrajecten doorlopen, zijn ze in veel opzichten hetzelfde als de ‘gemiddelde jeugd’ met dezelfde ontwikkelingsmijlpalen en uitkomsten.