HvJ 22 november 2012, NJ 2013/347 (Handlowy ook wel Christianapol) - Arrest

Feiten

Christianapol, met statutaire zetel te Łowyń (Polen), is een 100 %‑dochteronderneming van een

Duitse vennootschap, die zelf voor 90 % in handen is van een Franse vennootschap.

Bij vonnis in 2008 heeft de Franse handelsrechtbank te Meaux tegen Christianapol

een insolventieprocedure geopend. Deze rechtbank heeft haar bevoegdheid gebaseerd op de

vaststelling dat het centrum van de voornaamste belangen van de schuldenaar in Frankrijk is

gelegen. Mid 2009 heeft Bank Handlowy, gevestigd te Warschau (Polen), als schuldeiser van Christianapol verzocht om tegen deze vennootschap een secundaire insolventieprocedure te openen op grond van art. 27 van de Europese verordening betreffende insolventieprocedures.

Op 20 juli 2009 heeft het Tribunal de commerce de Meaux een herstelplan van Christianapol

bekrachtigd. Op 2 augustus 2009 heeft een andere schuldeiser, Adamiak, gevestigd te Łęczyca

(Polen), ook verzocht om de opening van een liquidatieprocedure naar Pools recht.

Christianapol heeft aanvankelijk verzocht om afwijzing van het verzoek om opening in Polen van

een secundaire insolventieprocedure op grond dat deze procedure in strijd is met het doel en de aard van de sauvegarde-procedure in Frankrijk. Na de bekrachtiging van het herstelplan door de Franse rechter heeft zij betoogd dat niet hoefde te worden beslist over de procedure betreffende

de opening van een secundaire insolventieprocedure, aangezien de hoofdprocedure was

beëindigd. Zij heeft verklaard dat zij haar verplichtingen overeenkomstig het door de Franse rechter bekrachtigde plan nakomt. Dit betekent dat naar Pools recht er jegens haar geen opeisbare geldvorderingen bestaan, zodat er geen grond is om haar insolvent te verklaren.

De Poolse rechter heeft het Tribunal de commerce de Meaux verzocht aan te geven of de daar geopende insolventieprocedure nog steeds aanhangig was. Het antwoord van de Franse rechter gaf niet de nodige duidelijkheid. De Poolse rechter heeft zich toen gewend tot het Hof van Justitie met prejudiciële vragen inzake de interpretatie van artikel 4 en 27 verordening (EG) nr. 1346/2000 betreffende insolventieprocedures, zoals gewijzigd bij verordening (EG) nr. 788/2008.

Hof van Justitie

Het Hof van Justitie stelt dat artikel 4, lid 2 j, van verordening (EG) nr. 1346/2000 betreffende insolventieprocedures, zoals gewijzigd bij verordening (EG) nr. 788/2008, zo moet worden uitgelegd dat het aan het nationale recht van de lidstaat waar de insolventieprocedure is geopend, staat om te beslissen op welk tijdstip deze procedure wordt beëindigd. M.a.w. de lex concursus bepaalt op welk tijdstip een insolventieprocedure kan worden beschouwd als beëindigd. De beëindiging van de insolventieprocedure heeft dus geen autonome betekenis.

Over artikel 27 van de verordening heeft het Hof aan dat op grond van dat artikel een secundaire insolventieprocedure kan worden geopend in de lidstaat waar de schuldenaar een vestiging heeft, wanneer met de hoofdprocedure een saneringsdoel wordt nagestreefd. De tot opening van een secundaire procedure bevoegde rechter moet rekening houden met de doelstellingen van de hoofdprocedure en de opzet van de verordening, met inachtneming van het beginsel van loyale samenwerking. Over ditzelfde artikel wordt voorts gesteld dat de rechter aan wie een verzoek om opening van een secundaire insolventieprocedure is voorgelegd, niet de insolventie van de schuldenaar mag behandelen tegen wie in een andere lidstaat een hoofdprocedure is geopend, ook al wordt met deze hoofdprocedure een saneringsdoel nagestreefd.

M.a.w. het is de rechter die wordt belast met de vraag om een secundaire liquidatieprocedure te

openen toegestaan deze te openen, zelfs wanneer de hoofdprocedure een saneringsdoel

dient. Deze rechter moet wel rekening houden met het doel van de hoofdprocedure en het

opzet van de verordening. En hij moet het principe van loyale samenwerking respecteren. Zelfs wanneer de hoofdprocedure een saneringsdoel dient, mag de rechter die belast is met een vordering tot opening van een secundaire procedure, de insolventie van de schuldenaar niet meer beoordelen.