Een strategie wordt gedefinieerd als een opzettelijk geplande campagne, met als doel het beïnvloeden van het gedrag op basis van het ‘fair play’ ideaal. Er kan onderscheid worden gemaakt tussen verschillende strategieën. Het beste resultaat wordt meestal behaald door meerdere strategieën te combineren. Strategieën kunnen op twee niveaus worden toegepast: op individueel en organisatieniveau (besturen en dergelijke). Lokale, regionale en internationale sportorganisaties zijn in de gelegenheid om fair play door middel van gerichte campagnes te promoten. Er zijn twee algemene benaderingen:

• Top-down strategie: het management maakt en implementeert de beslissingen. Deze benadering wordt vaak gebruikt bij urgente zaken, die niet vertraagd kunnen worden.

• Bottom-up strategie: de beslissingen worden in dialoog met de leden van de organisatie gemaakt.

Daarnaast kan het volgende onderscheid worden gemaakt:

• Proactieve benadering: inspanningen zijn gericht op het verbeteren van de huidige praktijk en het voorkomen van potentiële toekomstige problemen.

• Reactieve benadering: inspanningen zijn gericht op het corrigeren van de huidige praktijk en het oplossen van bestaande problemen.

Individuele strategieën

Strategie om kennis te verbeteren

Het doel van deze strategie is het verbeteren en verbreden van de kennis van sporters, zodat gedrag en fair play bevorderd worden. De invloed van deze strategie kan relatief beperkt zijn vanwege de discrepantie tussen kennis en actie. Een voorbeeld van deze strategie is het verbeteren van de kennis van regels, bijvoorbeeld door middel van een quiz. Een andere preventieve strategie is het geven van voorlichting over het mogelijke letsel dat men tijdens verschillende sporten op kan lopen.

Actieregulatie strategieën

Actieregulatie strategieën zijn gericht op het beïnvloeden van het gedrag van sporters in reactie op de ongewenste actie, bijvoorbeeld door middel van waarschuwingen van de scheidsrechter. Deze strategieën worden gebruikt in negatieve situaties. Een voorbeeld hiervan is dat een voetballer het veld af moet wanneer hij een rode kaart heeft gekregen.

Er zijn ook actieregulatie strategieën voor positieve sportsituaties. Bij kinderen kan wekelijks iemand worden benoemd tot eerlijkste sporter. Hierdoor laat de club zien dat er veel belang wordt gehecht aan fair play, respect en prosociaal gedrag in de sport. Een derde voorbeeld van een actieregulatie strategie is richtlijnen over gewenst gedrag die direct en indirect bij sport betrokken zijn, zoals sporters, ouders en sportartsen.

Strategieën om de morele houding te beïnvloeden

Deze strategieën zijn gebaseerd op de aanname dat fair play wordt bevorderd door persoonlijke normen en waarden aan te spreken van mensen die betrokken zijn bij sport. Veel van deze normen en waarden zijn specifiek voor sport en gerelateerd aan competitieve sport, zoals zoeken naar je eigen fysieke grenzen. Andere normen en waarden zijn meer universeel, zoals respectvol zijn.

Deze strategieën bevinden zich meer op het motivationele niveau. De meest vanzelfsprekende en effectieve strategie in deze context is het voeren van gesprekken. Hierbij kunnen audiovisuele hulpmiddelen, zoals video-opnames, gebruikt worden, zodat objectiever op eigen en andermans gedrag gereflecteerd kan worden. Een ander middel is om sporters in de positie van de trainer of scheidsrechter te plaatsen, zodat ze leren om eigen gedrag vanuit andermans perspectief te bekijken.

Strategieën voor sportorganisaties

Veel individuele strategieën worden ook binnen sportorganisaties geïmplementeerd. Er zijn echter ook strategieën die op de organisatie zelf zijn gericht. De eerste proactieve strategie betreft het creëren van een positief beeld van sport. Daarnaast moeten sportorganisaties zorg dragen voor de gezondheid en het welzijn van sporters. Regels hiervoor kunnen worden opgesteld en verbeterd. Een voorbeeld hiervan is het dragen van helmen bij wielrennen. Sportorganisaties hebben ook een onderwijskundige rol. Ze zijn vaak direct verantwoordelijk voor de training van coaches en het gebruikte cursusmateriaal. In brochures die gericht zijn op kinderen, waarin de regels worden uitgelegd, kunnen aspecten van fair play worden uitgelegd en geïllustreerd.

Een ander voorbeeld is de organisatie van jeugdkampen door sportorganisaties of het uitreiken van prijzen voor mensen en organisaties die een belangrijke bijdrage hebben geleverd aan fair play. Om fair play in de praktijk te brengen in de zin van eerlijke deelname aan sport, moeten er speciale voorwaarden worden gecreëerd voor groepen die vaak niet gelijkwaardig worden behandeld in sport, zoals mensen met een beperking en vrouwen.