Uitgelichte schimmels: Candida Albicans en Aspergillus

Schimmels en gisten vormen een grote, diverse groep met diverse (potentieel) ziekmakende soorten. In de cursus waar deze samenvatting op gebaseerd is, werden slechts 2 schimmels uitgelicht ter illustratie. Mocht je uitgebreidere samenvattingen hebben over deze groep micro-organismen deel ze dan vooral op WorldSupporter.

Candida Albicans

• Karakteristieken: Candida soorten zijn rond of ovaal en groeien onder de meeste condities en meeste temperaturen. Formatie van hyphae en chlamydoconidia zijn onderscheidend, carbohydraat assimilatie en fermentatie ook. Candida soorten produceren heel snel koloniën.

• Mycologie: Na veranderingen in de pH, temperatuur en voeding kan de candida albicans gisten, hyphae, pseudohypae en chlamydoconidia vormen.

• Ziekte: Op de mucosa komen witte vlekken met erytheem eromheen. Deze plekken kunnen gaan jeuken. Pneumonie en urineweginfecties kunnen ook door de albicans worden veroorzaakt.

• Epidemiologie: De candida albicans behoort tot onze normale flora. Daarom worden we er niet snel ziek van.

• Pathogenese: Om van deze fungi toch ziek te worden moet er eerst iets veranderen in of de host of in de fungi zelf. De vorming van hyphae kan zo een verandering zijn.

• Immuniteit: Door het slikken van antibiotica wordt ook de normale flora aangedaan. De albicans heeft dan meer kans om uit te groeien. Dit gebeurt ook bij patiënten bij wie het immuun systeem is onderdrukt zoals patiënten met AIDS. Om deze candida te onderdrukken wordt zowel het cellulaire als de humorale afweer gebruikt.

Aspergillus

• Mycologie: de aspergillus is een schimmel met hyphae. De soort aspergillus is gebaseerd op de rangschikking van de conidia en de conidioforen.

• Ziekte: Vooral in immuun onderdrukte patiënten kan een aspergillus infectie snel tot de dood leiden. Soms is er bij patiënten alleen sprake van koorts en een droog hoesje.

• Epidemiologie: Conidia worden vooral verspreid via bepaalde bouwwerken zoals in de airconditioning in kantoorpanden.

• Pathogenese: Conidia binden aan fibrinogeen en laminine. Door deze binding gaat het extracellulaire protease produceren die weefsel beschadigingen veroorzaken.

• Immuniteit: Alveolaire macrofagen doden de conidia en de PMN’s vallen de hyphae aan.