Anger response styles in Chinese and Dutch children: A sociocultural perspective on anger regulation - Novin et al. (2011) - Artikel

Boosheid reactiestijlen in Chinese en Nederlandse kinderen - een sociaalcultureel perspectief op de regulatie van boosheid

Er is geen enkele emotie die zo vaak wordt gereguleerd in de vroege ontwikkeling als de uitdrukking van boosheid. Wanneer een kind drie jaar oud is wordt hij/zij al geleid door sociale overwegingen. Sociaal-culturele normen, overtuigingen en verwachtingen beïnvloeden wat wordt gezien als sociale uitdrukking en beïnvloeden de socialisatie van emoties. Crossculturele studies richten zich op het onderscheid tussen uiten en onderdrukken van negatieve emoties, maar het is nog onduidelijk of culturele groepen verschillen in reactiestijlen voor boosheid.

Boosheid is één van de drie significante emoties van kinderen. De onderdrukking hiervan kan negatieve gevolgen hebben voor de gezondheid, maar de uiting van boosheid kan leiden tot problemen in interpersoonlijk contact (bijvoorbeeld minder vrienden). Vanuit functionalistisch oogpunt is boosheid echter een reactie op een bedreiging van persoonlijke doelen. Boosheid is echter alleen adaptief als het als terecht wordt beschouwd en als de uiting sociaal geschikt is. Wat sociaal geschikt is hangt echter af van de culturele achtergrond. In Aziatische culturen is het groepsbelang belangrijker dan het individueel belang. Hierdoor worden in aziatische culturen emoties aangemoedigd die negatieve gevolgen voor de sociale relatie voorkomen, terwijl in Westerse culturen emoties worden aangemoedigd die persoonlijke behoeftes ondersteunen. Aziatische kinderen en volwassenen onderdrukken vaker negatieve emoties dan Westerse mensen. Confrontatietechnieken worden bijvoorbeeld vaker gebruikt door Westerse mensen, en het afstand nemen van mensen komt vaker voor onder Aziaten. Aziaten delen ook minder vaak negatieve emoties met anderen omdat dit een negatief effect kan hebben op de relatie. In dit onderzoek worden culturele verschillen in de uiting van boosheid bij kinderen onderzocht. De doelen zijn 1) het vergelijken van zelf gerapporteerd gebruik van een groot aantal boze gedragsreacties tussen chinese en nederlandse kinderen en 2) het onderzoeken van de verbale uitingen van boosheid en de verwachtte reacties. Er wordt verwacht dat Chinese kinderen meer passief en subtiel zijn in hun uitingen van boosheid, om negatieve gevolgen voor de relaties te voorkomen, terwijl Nederlandse kinderen meer actief en confronterend zijn. Dit wordt gemeten met een vragenlijst om verschillende gedragsmatige reacties van boosheid na een conflict met een vriend te meten. Vervolgens krijgen de kinderen hypothetische boosheid uitlokkende situaties waarin een vriend de agressor is. Er worden vragen gesteld aan de kinderen om hun verbale reactie van boosheid, de verwachtte reactie van de agressor en het nut van hun reacties te meten. Er wordt in de analyses ook rekening gehouden met geslacht, omdat meisjes over het algemeen minder openlijk hun negatieve emoties uiten. 

Methode

68 Chinese en 73 Nederlandse kinderen doen mee aan het onderzoek. Om de reacties van boosheid te meten werd een aangepaste variant van de Behavioural Anger Response Questionnaire for Children (BARQ-C) gebruikt. Hierbij worden specifieke situaties beschreven van een conflict met een leeftijdsgenoot, en er wordt gevraagd hoe het kind zou reageren. Vervolgens moeten de kinderen van een aantal beweringen aangeven in hoeverre ze zich hierin kunnen vinden op een driepuntsschaal. In de aangepaste versie van de BARQ-C worden twee interpersoonlijke reactiestijlen van boosheid gemeten: Anger Verbalization (het verbaal uiten van boosheid op een gecontroleerde manier) en Anger Out (het uiten van boosheid op een agressieve manier), en twee intrapersoonlijke reactiestijlen: Anger Reflection (reflecteren op wat er intern of met een ander persoon gebeurde) en Anger Diversion (het cognitief of gedragsmatig afleiden van de boosheid). 

Verder worden de verbale uitingen van boosheid gemeten met vier vignettes. Vervolgens worden ze gevraagd: hoe boos zou je je voelen? Wat zou je tegen je vriend zeggen? Hoe boos zou je je nu voelen? Hun boosheid wordt in drie categorieën gecodeerd: tolerant, open en confrontationeel. Verwachtte reacties van de agressor konden positief of negatief zijn, en als ze positief waren kon het ofwel een excuus zijn of een oplossing. 

Resultaten

Anger Reflection en Anger Diversion werden meer gerapporteerd dan Anger Out en Anger Verbalization. Chinese kinderen gebruikten vaker Anger Reflection dan Nederlandse kinderen, en Nederlandse kinderen gebruikten Anger diversion vaker. Meisjes gebruikten vaker Anger reflection en minder vaak anger out dan jongens. 

Chinese kinderen waren vaker tolerant dan Nederlandse kinderen, en Nederlandse kinderen vaker confronterend. Nederlandse kinderen verwachtten vaker een negatieve reactie van de agressor dan Chinese kinderen. Bij Chinese kinderen nam de boosheid vaker af na het gesprek met de agressor dan bij Nederlandse kinderen.

Discussie

De resultaten laten zien dat beide groepen kinderen vaker intrapersoonlijke dan interpersoonlijke reacties gebruiken. Chinese kinderen piekeren en reflecteren vaker over de situatie, terwijl Nederlandse kinderen vaker cognitief of gedragsmatig afleiding zoeken van de boosheid. Aanvullend onderzoek naar de vraag hoe de kinderen verbaal zouden reageren, laat zien dat kinderen meestal op een open manier reageren door het benadrukken van de negatieve gevolgen en door te vragen naar de bedoelingen van de agressor. Hoe bozer de kinderen zich voelen, hoe minder tolerant ze zouden reageren. Nederlandse kinderen zouden de agressor vaker confronteren, terwijl Chinese kinderen vaker zouden tolereren wat er gebeurt zonder er een groot ding van te maken. De Nederlandse reactie is minder succesvol in termen van sociale interactie en emotionele ervaring. 

Hoewel eerder onderzoek liet zien dat Aziatische expressies vaker passief en teruggetrokken zijn dan Westerse, laat dit onderzoek zien dat beide groepen even vaak verbale reacties laten zien. Het lijkt erop dat Nederlandse kinderen vaker een intern onafhankelijke reactiestijl toepassen, waarin niemand wordt betrokken en de situatie wordt gelaten voor wat het is, terwijl Chinese kinderen vaker willen begrijpen wat er is gebeurd, om een herhaling te voorkomen. De reacties van Chinese kinderen reflecteren acceptatie van de situatie, terwijl Nederlandse kinderen de agressor vaker zouden confronteren. Deze verschillen passen bij de kenmerken van de Nederlandse en Chinese culturele modellen. Verbale communicatie met de agressor leidde bij Chinese kinderen tot een grotere afname in boosheid dan bij Nederlandse kinderen. Alleen bij de Chinese kinderen lijkt de afname van boosheid gevoelig te zijn voor de reactie van de agressor. 

De Nederlandse cultuur kan worden gezien als meer los dan strak. De mate van strakheid van een cultuur is 'de sterkte van sociale normen, of hoe duidelijk en pervasief normen zijn binnen een maatschappij, en de sterkte van de straf, of hoe veel tolerantie er is voor afwijken van de normen'. Hierdoor hebben Nederlandse kinderen een groter repertoire van woede reacties. In de Nederlandse cultuur wordt het kunnen zijn van jezelf als belangrijk gezien. 

Er werden alleen geslachtverschillen gevonden in reacties bij het gebruik van de vragenlijst. Jongens reageren eerder met agressie, terwijl meisjes eerder gaan piekeren. In toekomstig onderzoek moet een grotere steekproef en diversere sociale situaties worden gebruikt bij de vignettes. 

De resultaten van deze studie kunnen niet zomaar gegeneraliseerd worden vanwege 1) een kleine steekproef, 2) gebrek aan informatie over de achtergrond van de kinderen, 3) er zijn ook cross-culturele verschillen tussen Europese landen en Aziatische landen.