Geen omgangsplicht verwekker/ Jeroen HR 22-12-1995 - Arrest

Artikelen

EVRM art.8; Verdrag inzake de rechten van het kind art. 7; BW art. 1:162a (oud); BW art. 1:377 a-f

Feiten

Moeder heeft een in periode juli 1984 tot september 1989 een seksuele relatie gehad met de man. Zij woonden niet samen. De man verbrak de relatie toe hij hoorde dat zij zwanger was. Op 21 juni 1985 is zoon J. geboren. De moeder heeft geen vaderschapsactie ingesteld. De man erkent gemeenschap gehad te hebben met de vrouw tijdens het conceptietijdvak maar betwist de verwekker te zijn. Zoon J. heeft te kennen gegeven zijn vader te willen ontmoeten. Vader, die nooit contact gehad heeft of willen hebben met J., is inmiddels gehuwd. Hij wil niet vrijwillig meewerken aan een omgangsregeling omdat hij dat niet emotioneel aankan en hij bang is dat het zijn huwelijk onder druk zet. De moeder heeft, als wettelijk vertegenwoordigster van J., bij de rechtbank verzocht om een omgangsregeling.

Beslissing

De eisen die aan "family life" gesteld worden zijn afhankelijk van de context waarin op art. 8 EVRM een beroep wordt gedaan. Het is mede van belang wie dat beroep doet en dat indien een kind de bescherming van art. 8 inroept teneinde enige vorm van contact met zijn biologische vader te realiseren, niet dezelfde voorwaarden behoeven te worden gesteld als wanneer de biologische vader op enige vorm van contact met een door hem verwerkt maar niet erkend kind aanspraak maakt.

Terecht wijst het Hof op de mede-verantwoordelijkheid van de biologische vader voor het bestaan van het kind. In deze context dat het kind om een omgangsregeling vraagt kan men niet spreken van een als "family life" in de zin van art. 8 aan te merken betrekking op de enkele grond dat het kind door de biologische vader is verwekt. De aard en de bestendigheid van de aan de geboorte van het kind voorafgegane relatie tussen de moeder en de verwekker mogen niet buiten beschouwing worden gelaten. Art. 7 lid 1 van het Verdrag inzake de rechten van het kind bepaalt dat het kind, voor zover mogelijk, het recht heeft zijn of haar ouders te kennen en door hen te worden verzorgd. Het bedoelde recht van het kind om zijn ouders te kennen, omvat meer dan het enkele recht om de namen van zijn ouders te vernemen.

Niet aannemelijk is echter dat de verdragsluitende staten een zo ver gaand recht op het oog hebben gehad, dat in een situatie, waarin het gaat om een door de biologische vader niet erkend kind waarmee hij geen persoonlijk contact wil hebben, het kind het recht heeft dit geweigerde persoonlijke contact tegen de wil van die vader af te dwingen.