Een van de verrassende resultaten van recente onderzoeken is naar hoelang hersenontwikkeling precies door gaat. In de jaren ’90 deed het Nationaal Instituut van Mental Health een grootschalig onderzoek naar de ontwikkeling van hersenen van kinderen (door middel van MRI-scans) tot hun 16^e jaar, de leeftijd waarop het brein volledig uitgegroeid zou moeten zijn. Voor de zekerheid meten ze ook nog bij 18 jaar. Toch bleek dit eindpunt pas 7 jaar later te liggen, bij 25 jaar.

Een vraag die veel wetenschappers hebben is of tieners risico’s en voordelen anders afwegen dan volwassenen bij het nemen van beslissingen. De besluitvorming wordt bepaald door een beloningssysteem in de prefrontale cortex, deze is in staat signalen te evalueren, plannen te maken en beslissingen te nemen.

Een theorie hierover is dat deze systemen op verschillende momenten in de ontwikkeling volwassen worden, waardoor tieners op bepaalde gebieden relatief volwassen zijn en op andere gebieden (het beloningssysteem mechanisme) niet.

In verschillende studies is dit gebleken. Zo blijkt dat bij een experiment met een gokmachine dat 14 en 15-jarige veel enthousiaster reageerde als zij bijna kans hadden dan oudere en jongere proefpersonen. Uit ander onderzoek kwam naar voren dat jongeren ‘verslaafd’ lijken aan zogenaamde ‘reward kicks’, waardoor zij waarschijnlijk ook bepaalde situaties opzoeken om deze succesvol te volbrengen en zo een ‘kick’ te krijgen.

De resultaten van gedragsstudies laten overeenkomstige resultaten zien in hersenactiviteit analyses. Hieruit bleek dat volwassenen het beste zijn met het aanpassen van hun gedrag op een verlies/negatieve feedback, daarna tieners en daarna kinderen. Positieve feedback en winsten beïnvloeden de keuze van tieners juist meer as die van kinderen/volwassenen. De adolescentie is dus ook een tijd waarin cerebrale ontwikkeling plaatsvindt, een wijzing van het evenwicht tussen de prefrontale cortex en het beloningssysteem dieper in de hersenen, zoals de Amygdala. Killgore en Todd hebben aan deze theorie toegevoegd dat het tiener brein meer gedreven wordt door emotie dan door controle. Dit zou kunnen liggen aan de Amygdala die een rol speelt in (overdreven) emotionele reacties.

Bekeken vanuit een evolutionair perspectief kunnen de verschillende reacties van tieners ook toegeschreven worden aan het feit dat roekeloos gedrag van belang was voor de menselijke ontwikkeling. Wanneer we kijken naar dieren zien we namelijk dat dieren zich in deze periode helemaal los maken van de sociale groep om een nieuwe partner te vinden. Om je zo volledig los te breken van het vorig leven moeten risico’s genomen worden. We zijn evolutionair echter wel voorbereid op risico’s als het beklimmen van hoge bomen, maar niet op het innemen van coke, oplopen van soa’s en drank in combinatie met autorijden.

Neurobiologie en de Wet

Er is nog steeds weinig onderzoek gedaan naar het tienerbrein. Toch kunnen we dit wel gebruiken voor de beleidslijnen, zoals wanneer iemand rijvaardig genoeg zou zijn. Jongeren worden bijvoorbeeld beoordeeld door autoverhuurbedrijven; ze mogen niet huren onder de 25 jaar. Andere wetten zijn die de juridische wetten die soms 16-jarige als volwassenen berechten in soms als volwassenen.

Er valt veel te zeggen over de invloed van neurowetenschap op wetgeving, en of dit zou moeten of niet. Moeten we niet verantwoordelijk gesteld worden voor daden als dat “onze hersenen waren?” Aan de andere kant zijn er al specialisten op dit gebied die bepalen of iemand “toerekeningsvatbaar was”. Nieuw is wel dat de kennis steeds groter wordt, op het gebied van genen en het brein. Wetenschap is niet alleen bedoeld om iets te zeggen over de extremen maar ook over hoe normale variatie in een persoon het functioneren kan vormgeven.