Micheletti (HvJ 07-07-1992, Zaak C-369/90)

Casus

Voor afloop van die periode van zes maanden verzocht Micheletti de Spaanse autoriteiten om afgifte van een definitieve verblijfskaart voor EG-onderdanen, teneinde zich als tandarts in Spanje te kunnen vestigen. Nadat dit verzoek en vervolgens ook het administratief beroep waren afgewezen, heeft Micheletti een beroep in rechte ingesteld bij de verwijzende rechter, strekkende tot nietigverklaring van de beschikking van de administratie, tot erkenning van zijn recht op een verblijfskaart voor EG-onderdanen teneinde zich als tandarts te kunnen vestigen, en tot afgifte van een verblijfskaart voor zijn gezinsleden. 

De weigering van de Spaanse administratie was gebaseerd op artikel 9 van het Spaans burgerlijk wetboek, dat in geval van dubbele nationaliteit en indien geen van beide de Spaanse nationaliteit is, voorrang geeft aan de nationaliteit van het land waar de belanghebbende vóór zijn komst naar Spanje zijn gewone verblijfplaats had. In het geval van Micheletti was dit de Argentijnse nationaliteit. 

Rechtsvraag

De verwijzende rechter wil weten of de bepalingen van het gemeenschapsrecht inzake de vrijheid van vestiging zich ertegen verzetten, dat een Lid-Staat weigert deze vrijheid te erkennen voor de onderdaan van een andere Lid- Staat die tevens de nationaliteit van een derde land bezit, enkel omdat de wetgeving van de Lid-Staat van ontvangst hem als onderdaan van dat derde land beschouwt. 

HvJ

Voor de beantwoording van deze vraag moet erop worden gewezen, dat artikel 52 EEG- Verdrag de vrijheid van vestiging toekent aan personen die de hoedanigheid van "onderdaan van een Lid-Staat" hebben. Het bepalen van de voorwaarden voor de verkrijging en het verlies van de nationaliteit behoort tot de bevoegdheid van elke Lidstaat afzonderlijk; die bevoegdheid dient te worden uitgeoefend met inachtneming van het gemeenschapsrecht. De wettelijke regeling van een Lid-Staat mag echter niet de gevolgen van de toekenning van de nationaliteit van een andere Lidstaat beperken door een extra voorwaarde te stellen voor de erkenning van deze nationaliteit in verband met de uitoefening van de in het Verdrag bepaalde fundamentele vrijheden. Een uitlegging van artikel 52 EEG-Verdrag in die zin, dat wanneer de onderdaan van een Lid-Staat tevens de nationaliteit van een derde land bezit, de andere Lidstaten de erkenning van de hoedanigheid van EG-onderdaan afhankelijk kunnen stellen van, bijvoorbeeld, de voorwaarde dat de betrokkene zijn gewone verblijfplaats in eerstgenoemde Lid-Staat heeft, kan derhalve niet worden aanvaard. De bepalingen van het gemeenschapsrecht intake de vrijheid van vestiging verzetten zich dus inderdaad tegen een scenario waarin een lidstaat weigert deze vrijheid te erkennen voor een onderdaan van een andere lidstaat die tevens de nationaliteit van een der land bezit, grond dat de wetgeving van de Lid-Staat van ontvangst hem als onderdaan van dat derde land beschouwt.