Preface

An emotion consists of various components, namely physical arousal, motor expressions, action tendencies and subjective feelings. These components have an effect on social cognitions, attitudes and social interactions. That is why it is important that emotions are signaled during a conversation. This is about the emotion that is being emitted, so the non-verbal communication. Emotions play a role in forming and breaking social relationships. People also like to talk to others about emotions. One of the most important areas of social psychology where emotions are important is within group dynamics. This concerns the effects of 'contagious emotions'; passing a felt emotion over to others. Examples of contagious emotions are laughter and yawning.

What is an emotion?

The James-Lange theory

The James-Lange theory takes a peripheral position (which means that it focuses more on the somatic and autonomous rather than the central nervous system). In addition, it is suggested that someone first perceives an event, after which a physical reaction occurs. Then, only after the sensation of that physical reaction, an emotion occours. The difference between the James-Lange theory and the theories before, was that in the James-Lange theory it was thought that an emotion would come only after the physical reaction and in the theories before the main idea was that that an emotion would come before a physical reaction.

Emotion as a social-psychological construct

Nowadays there is a growing consensus that 'emotion' should not be used as a synonym for 'feeling'. Instead, researchers suggest that feelings are one of the three components in the emotion construct. Other components are the neurophysiological responses and motor expressions. These 3 components together are called the 'emotional reaction triad'. Another component that belongs to this emotion construct is the action tendency, although this is also seen as a behavioral consequence rather than a component of emotion. In addition, the emotion construct includes a cognitive component, because there is always evaluative information processing when it comes to emotion-generating events. The cognitive interpretation of an event is also called an appraisal. An emotion is described as a fierce, dynamic and short process with a clear beginning and an end. This involves as a crisis response, in which the physiological and psychological components interact with each other during an emotion episode. Systems that were previously independent suddenly start working together in synchronization to ensure survival.

Why do we have emotions?

Emotions cost a lot of energy, so why do they exist?

The evolutionary significance of emotions

According to Darwin, emotions exist because they are adaptive and help regulate interactions within social living species (for example, raising eyebrows provides better vision).

Emotions as a social signaling system

Another explanation for the existence of emotions is that, because one person can express emotions, another person can respond to this more easily and this can also lead to a certain tendency towards action.

Emotions provide behavioral flexibility

Emotions are almost automatic, but are more flexible than normal stimulus-response responses. Emotions ensure 'latency time' between stimulus and action, which ensures that people are better at evaluating the situation. During that period, the chance of success and the seriousness of the consequences are examined, after which an optimal response can be chosen. If there is a negative consequence, the motivation to take action will be great. Therefore, emotions have a strong influence on motivation.

Information processing

Information processing which is done people, especially in the social field, usually consists of 'hot cognition'. These are emotional responses that help to evaluate relevant and irrelevant stimuli. The criteria used in the evaluation of stimuli are learned during conversations and are influenced by needs, preferences, goals and values.

Regulation and control

Our feelings are a constant monitor of what is happening, and thus serve as the evaluation and appraisal of the environment, physical changes in the central nervous system and action tendencies. This is a requirement when controlling or manipulating the emotion process.

So, an emotion:

• decouples stimulus and response
• ensures the (correct) action trends through a 'latency time'
• provides signals for the outside world (others)
• feelings can regulate emotional behav, which can be strateic in social interactions

How are emotions elicited and how are they distinguished?

Philosophical notions

It is clear to most philosophers that a certain situation is reacted with a certain type of emotion.

The Schachter-Singer theory of emotion

According to Schachter, two factors are important in eliciting and distinguishing emotions, namely the perception of arousal and cognitions. Arousal is always the same (non-specific) and cognition leads to a label of the emotion (for example fear). In an experiment, arousal was generated in participants by means of an adrenaline injection. This showed that cognitions labeled this arousal for events that were taking place in their environment at that time. Emotions are thus formed by felt arousal and by the cognitive interpretation of the situations that are based on the behavioral model of expression. The results have not been replicated.

Appraisal theory

The appraisal theory of Lazarus consists of primary appraisal (fun / dislike, helps / hinders achievement of the goal) and secondary appraisal (to what extent can the person deal with the consequences of an event, given his or her competences, resources and strength). Lazarus calls this model a transactional model, because the outcome of the event is not only influenced by the nature of the event, but also by the needs, goals and resources of the person. It is different for each person and often leads to a mix of emotions (emotion blend).

Cultural and individual differences in appraisal at events

Culture causes differences in appraisal, for example socialism versus individualism. In a collectivist culture, guilt and shame are seen as the result of immoral things. In an individualistic culture this only applies to guilt and this emotion also lasts longer than in collectivist cultures. So the socio-cultural value can influence someone's emotional life. Individual differences in appraisal also cause different emotional responses.

Are there specific response patterns for different types of emotions?

There is agreement about the differentiation of the emotional component of emotions, but not about the reaction patterns of the peripheral system. James uses proprioceptive feedback (sensory information from organs about physical changes) to differentiate between emotions. Schachter and Singer, on the other hand, believe that non-specific physiological arousal combined with situational factors ensure that emotions can be differentiated. Tomkins spoke about discrete emotions, where he talked about neural programs that can control a certain emotion and the associated facial expression and motor skills.

Wat are motoric expressions?

Facial expressions

Evidence has shown found that facial expressions are universal, even though small differences have been found between cultures due to cultural desirability (display rules). 

Vocal expressions

Emotions are not only recognizable by facial expressions, but also by vocal expressions. Here too there are differences between people and cultures. Emotions in voice are partly universal, even though there are language differences between cultures. This is proof of a partial biological basis of emotions.

Control and strategic manipulation of an expression

Cultural norms about appropriate expression of an emotion are called display rules. It concerns the regulation of 'congenital' systems. In addition to the fact that it is appropriate to control your emotion expression because of cultural norms, it is also important from a strategic point of view. This would allow someone to manipulate someone else. Emotion expression often only comes into being when we see other people and that is why it is seen as a communication tool. But the more an emotion overwhelms us, the harder it is to regulate it.

Physiological changes

Physiological activity is not communicative, but it provides energy. This can ensure that someone is prepared for a specific action. Studies show specific patterns for the emotions fear and anger. These are functional: in case of fear, blood flows to the heart and brain to prevent blood loss. In the case of anger, the blood flows to the muscles for action.

Subjective feelings

This involves someone's conscious experience about the processes that take place in his or her body.

Dimensions of feeling

Wundt made a three-dimensional system to display the precise nature of all complex emotional states. The three dimensions are: excitement - depression, tension - relaxation, pleasant - unpleasant. There is only evidence for the first and third dimensions and therefore, in other studies, they often use a two-dimensional model of emotions. 

Verbal labeling of feelings

Emotions are socially structured (which means that the social and cultural factors create a reality for an individual). Cultural differences in value judgment systems, social structures, communication habits and other factors influence the emotion experiences and are reflected in culturally specified states of feeling. Feelings that are verbally expressed are influenced more quickly by sociocultural variations than other components of the emotion process. This makes sense because the subjective state of feeling represents the cultural and situational context and the other components of the emotion process.

How can emotion components interact?

Research has shown that the components of emotions are all strongly interconnected.

Catharsis

Catharsis revolves around the interaction of three components of emotion, namely expression, physiology and feeling. Through an expression, a person can calm himself down, reduce his arousal and at the same time change his state of feeling.

Proprioceptive feedback

Proprioceptive feedback (or the facial feedback hypothesis) states the opposite of the catharsis hypothesis. In this case, inhibition of facial expression reduces the intensity of an emotion and emphatic facial expressions can enhance the intensity of an emotion. In an experiment, participants had to hold a pen between their lips or teeth. The participants who used their laughing muscles to hold their pen rated the cartoons they saw as funnier. The effects were even stronger when the participants saw themselves in the mirror and the effects were also stronger with participants with high self-awareness. This has the opposite effect when someone has to smile kindly, while the person is actually furious, because this only reinforces the anger.

Uit onderzoek van het afgelopen decennium blijkt dat een significant aantal zeer jonge kinderen sociaal-emotionele problemen hebben of psychopathologische kenmerken vertonen. In de groep 2- en 3-jarigen betreft het ongeveer 10 tot 15 %, gebaseerd op de gedrags- of sociaal-emotionele problemen die door de ouders gemeld worden. Bovendien blijkt dat de problemen vaak blijvend zijn en de ontwikkeling kunnen verstoren, mits niet wordt ingegrepen. In sommige gevallen kunnen niet-herkende sociaal-emotionele problemen escaleren en/of de effectiviteit van de opvoeders dusdanig verminderen. Daarom is het van belang dat op vroege leeftijd wordt gediagnosticeerd en zo nodig wordt ingegrepen. Er is echter ook weerstand tegen het idee dat 1- tot 4-jarigen ook gedrags- en/of sociaal-emotionele problemen kunnen hebben. Er zijn hiervoor 4 verklaringen te geven:

1. De impact van cognitie en taalontwikkeling van zeer jonge kinderen krijgt meer aandacht dan de mentale gezondheid.

2. De invloed van emotionele ervaringen van zeer jonge kinderen op het sociaal vermogen en cognitief vermogen is pas recentelijk geaccepteerd.

3. Er is sprake van een sociaal stigma wat betreft de mentale gezondheid van kinderen; de ouders vrezen vaak als schuldigen te worden bestempeld wanneer er iets mankeert aan de mentale gezondheid van hun kinderen.

4. In de maatschappij bestaat een soort mythe dat de vroege kindertijd enkel een gelukkige en veilige periode kan zijn in iemands leven. Dat er eventuele sociaal-emotionele problemen kunnen zijn wordt ontkend.

Daarnaast is er ook sprake van vier moeilijkheidsfactoren bij het diagnosticeren van zeer jonge kinderen. In de volgende sectie gaan we hier verder op in.

De 4 moeilijkheidsfactoren bij de diagnosestelling voor zeer jonge kinderen

Diagnoses stellen voor 0- tot 4-jarigen is een proces dat bemoeilijkt wordt door vier factoren:

• De snelle ontwikkelingsovergangen in de vroege kindertijd

• het vinden van valide en betrouwbare meetinstrumenten

• diagnose stellen bij een andere cultuur

• het inschatten van de gevolgen in het dagelijks leven en ontwikkeling van het kind.

De eerste factor

De snelle ontwikkelingsovergangen zorgen voor problemen bij het stellen van een diagnose, omdat de normgerelateerde groep een kleine leeftijdspan heeft om te vergelijken. Zo bedraagt de leeftijdsspan van 0 tot 2 jaar slechts 1maand. Een dreumes van 11 maanden kan dus niet vergeleken worden met een dreumes van 13 maanden, wat betreft de ontwikkeling. Bovendien is er een gebrek aan informatie over de normale sociaal-emotionele ontwikkeling van zeer jonge kinderen. De combinatie van een kleine leeftijdsspan en gebrek aan informatie maakt het diagnosticeren moeilijk. Verder zijn sommige leeftijdsspecifieke gedragingen in de vroege kindertijd, symptomen van sociaal-emotionele problemen op latere leeftijd. Als de problemen gekenmerkt worden door de graad van intensiteit, frequentie en duur wordt diagnosticeren bemoeilijkt. Bijvoorbeeld, agressie op de leeftijd van twee is zeer gewoon. Bij Disruptive Behavior Disorders zijn regelmatige woede-uitbarstingen één van de symptomen. Een tweejarige die woede-uitbarsting heeft is dan ook moeilijk te diagnosticeren. Het is dan ook van belang dat een cluster van gedraging wordt gebruikt bij het diagnosticeren in plaats van enkele symptomen.

De tweede factor

Hoewel er onderzoek wordt gedaan naar de normale ontwikkeling van zeer jonge kinderen en nieuwe meetinstrumenten worden ontwikkeld, voldoen de huidige meetinstrumenten niet om op zichzelf de problematiek bij de kinderen vast te stellen. Het advies luidt om informatie te verzamelen met meerdere instrumenten vanuit meerdere bronnen, om zo een completer en duidelijker beeld te krijgen van de ontwikkeling van het kind. Meetinstrumenten om de gevolgen van de stoornis bij zeer jonge kinderen vast te stellen zijn zeldzaam. De Vineland adaptive Behavior Scale is zo`n meetinstrument. Dit instrument kan het huidige functioneren van het kind goed meten. Echter of een vertraging van de ontwikkeling komt door psychopathologische redenen kan bij dit instrument niet worden vastgesteld. De conclusie is dan ook dat er geen meetinstrument is die de gevolgen van sociaal-emotionele problemen op zeer jonge leeftijd kan weergeven.

De derde factor

Over het algemeen bevatten testen die worden ingevuld door ouders meetfouten. Deze meetfouten komen voort uit de partijdigheid van de ouders ten opzicht van hun kind. Als de ouders afkomstig zijn uit een cultuur die afwijkt van de dominante cultuur, wordt dit effect versterkt. Daarnaast zijn de dagelijkse routine en de opvoeding gekleurd door cultuur. De diagnosticus moet dan zich bewust worden van de cultuur en kijken of gedragingen van het kind cultuurafhankelijk is. Op deze wijze zijn vooroordelen en meetfouten te voorkomen. Bij culturele verschillen wordt door de DSM outline for culturale formulation aangeraden om met de familie te praten over:

• moeilijkheden of stress van het kind

• hoe het gedrag van het kind gezien wordt in de cultuur

• culturele verklaringen voor het gedrag

• ervaringen van ouders en voorkeur voor behandeling van het kind

De vierde factor

Bij zeer jonge kinderen valt moeilijk te beoordelen hoe een stoornis of een sociaal-emotioneel probleem het dagelijks leven en de ontwikkeling wordt beïnvloed. De reden hiervoor is dat het leven van het kind en de opvoeders op een dergelijke wijze met elkaar verweven is. De gevolgen voor het kind enerzijds en het gezin anderzijds zijn moeilijk te onderscheiden. De gevolgen moet worden in ieder geval worden beschreven op deze 4 gebieden:

• Het aanpassingsvermogen in verschillende omgevingen van het kind

• De ontwikkeling van nieuwe vaardigheden en kennis van het kind

• Het sociaal functioneren en de relaties van het kind

• De fysieke gezondheid van het kind

De opvoeders spelen een actieve rol bij de regulatie van de emoties en het gedrag van het kind. Aldus, de opvoeders kunnen een bepaalde invloed hebben op het kind zodat, de gevolgen en zelfs symptomen van de stoornis niet zichtbaar zijn. Bijvoorbeeld, de ouders ontwijken situaties waar het kind het negatieve gedrag vertoont. Om deze reden is het gepast de gevolgen van de stoornis niet alleen te beschrijven voor het kind maar ook voor het gezin. In de volgende sectie gaan we hier verder op in.

Het gezin en de familie

Het is cruciaal om de omgeving van het kind te begrijpen wanneer de sociaal-emotionele ontwikkeling van het kind wordt onderzocht. Het is namelijk niet ongebruikelijk dat, bepaalde probleemgedragingen van het kind specifiek zijn voor de context of de opvoeder. Er zijn 4 stappen voor het schetsen van een duidelijk beeld van de familiesituatie.

1. identificeren van het gezin (de primaire opvoeders) en de huidige relatie met het kind en elkaar in beeld krijgen.

2. identificeren van de familie (secundaire opvoeders), de familie is in deze context niet per se biologisch verwant aan het kind.

3. De wederkerige interactiepatronen tussen kind en primaire opvoeders in kaart brengen.

Deze wederkerige interactiepatronen hebben invloed op sociaal-emotioneel gedrag en ontwikkelen zich. Deze relatie is dan ook van groot belang voor het welzijn van het kind. De volgende meetinstrumenten meten de interactiepatronen:

• The Nursing child assesment satellite

• Clinical Problem-Solving Procedure

• Emotional Availability Scale

• Parent-child early relational Assessment

Naast het analyseren van het gezin en de familie zouden risicofactoren die buiten het gezin liggen moeten worden meegenomen in het onderzoek, bijvoorbeeld armoede.

De ontwikkeling

Een ander aandachtspunt dat moet worden meegenomen in het onderzoek zijn de ontwikkelingen op andere domeinen. Met name taalachterstand, want kinderen met taalachterstand hebben een verhoogd risico op sociaal-emotionele en gedragsproblemen. De volgende meetinstrumenten kunnen worden gebruikt voor de meeting van ontwikkeling.

• The Ages and Stages Questionnaires: Parent-Completed, Child Monitoring System. Dit meetinstrument meet de communicatie, grove motoriek, fijne motoriek, probleemoplossend vermogen en sociaal vermogen van kinderen tussen 4 en 60 maanden. Dit meetinstrument heeft een hoge betrouwbaarheid en een acceptabel validiteit.

• The Macarthur Communicative Development Inventory Short Form. Dit meetinstrument meet de productieve vocabulaire van kinderen tussen 12 en 26 maanden. Dit meetinstrument heeft een hoge betrouwbaarheid.

• The Brigance Infant and Toddler Screen. Tweeledig meetinstrument de infant version is te gebruiken voor kinderen 0 en 11 maanden en de toddler version is te gebruiken voor kinderen van 12 tot 36 maanden. Het instrument meet de fijne en grove motoriek, zelfstandige vaardigheden, luister en spreek taalvaardigheden en sociaal-emotionele vaardigheden. Dit instrument heeft een acceptabel betrouwbaarheid en validiteit

• The language Development Survey. Dit instrument meet de taalachterstand van kinderen van 18- 35 maanden. Dit instrument heeft een hoge validiteit en betrouwbaarheid.

Naast meetinstrumenten voor specifieke domeinen zijn er twee testen die de gehele ontwikkeling meten;The Mullen Scale of Early learning en Bayley Scale of Infant Development.

De ideale situatie

In de introductie is het belang onderstreept van vroege detectie van sociaal-emotionele problemen. In de ideale situatie worden alle zeer jonge kinderen gediagnosticeerd op het consultatiebureau. Het diagnoseproces heeft drie stappen. Stap 1 is een algemene test, die op het consultatiebureau doorlopen wordt. Zodoende, worden kinderen die risico lopen geïdentificeerd. Het is belangrijk, dat het meetinstrument zo wordt afgesteld dat de balans tussen valse identificatie en juiste identificatie goed is. Een balans is goed wanneer, 80 % of meer kinderen juist geïdentificeerd worden.

De volgende screening instrumenten kunnen worden gebruikt:

• The Ages and Stages Questionnaire- Social-emotional version

• The Brief Infant Toddler Social Emotional Assessment

Deze meetinstrumenten moeten nog getest worden op de validiteit in de kliniek, met andere woorden het is nog onduidelijk of deze meetinstrumenten juist zijn afgesteld. Bij Stap 2 wordt een kindrapport ingevuld door de ouders. Tevens, wordt geïnformeerd naar de zorgen van de ouders en teken van verstoring in de dagelijkse routine. Bij stap 3 wordt een uitgebreide diagnostische evaluatie gedaan met meerdere testen of één uitgebreide test. De volgende drie meetinstrument zijn adequaat voor een uitgebreide meting voor sociaal-emotionele problemen:

• Infant -Toddler Social and Emotional Assessment. Meetinstrument voor kinderen van 12 tot 36 maanden

• Child Behavior Checklist. Meetinstrument voor kinderen van18 tot 60 maanden.

• Preschool Age Psychiatric Assessment. Meetinstrument voor kinderen tussen 24 en 60 maanden.

De uitkomst van deze testen wordt verwezen naar een interventie of alsnog geconcludeerd dat er geen sprake is van sociaal-emotionele problemen.

De aanpassingen

Het is niet alleen nodig om een meetinstrument aan te passen voor de sociaal-emotionele problematiek van zeer jonge kinderen, maar ook de criteria van sommige stoornissen moeten worden aangepast. Zeer jonge kinderen kunnen namelijk:

• Andere symptomen vertonen

• Minder frequent of intens de symptomen vertonen bij depressie

• De vereiste symptomen liggen buiten de cognitieve capaciteit van het kind, bijvoorbeeld bij Posttraumatic Stress Disorder (PTSD)

• De symptomen zijn nog niet aanwezig

Conclusie

Dit artikel beschrijft de noodzaak om te diagnosticeren op zeer jonge leeftijd, maar ook de obstakels van diagnosticeren op deze leeftijd. Op dit moment is er een discrepantie tussen de huidige situatie en de ideale situatie. Onderzoek naar psychopathologie bij zeer jonge kinderen en het ontwikkelen van adequate meetinstrumenten zijn nodig om de ideale situatie te realiseren.

Doel artikel: een pleidooi voor de inzet van peer support om zo ruimte te scheppen voor zelfonthulling en het aanboren en ontwikkelen van aanwezige ervaringskennis van studenten > het concept van peer support moet stevig verankerd worden binnen het hedendaags Social Work onderwijs.

Tot voor kort was het voor hulpverleners ongebruikelijk om eigen ervaring/kwetsbaarheid in te zetten. De campagne ‘Zet ervaringskennis in’ roept een brede doelgroep op om meer ervaringskennis in te zetten.

Deskundigheid door ontwrichting en herstel

Vanwaar de groeiende belangstelling voor ervaringsdeskundigheid? Te danken aan inzet van een groeiende herstelbeweging, erkenning door het werkveld dat de zorg veranderd moet worden en meer ondersteunend moet zijn bij de herstelprocessen van hen die van de zorg gebruik maken.

Wat is ervaringsdeskundigheid? Door eigen ervaringen te analyseren en erop te reflecteren, ontstaat ervaringskennis. Deze kennis is eenzijdig en wordt verbreed door ervaringen te delen met lotgenoten, die ook geanalyseerd en gereflecteerd worden. Zo ontstaat er een brede en genuanceerde ervaringskennis. Wanneer deze ervaringskennis op professionele wijze wordt ingezet in cliëntcontact, is er sprake van ervaringsdeskundigheid

Het potentieel aan ervaringskennis

Veel (aankomend) hulpverleners blijken over een behoorlijk potentieel aan ervaringskennis te beschikken, ze hebben alleen geleerd dat het niet professioneel is om deze ervaringen bekend te maken of te gebruiken. Opmerkelijk: ‘op afstand het meest nabij’, ‘critical friend’. Wetenschappelijke kennis, beroepspraktijkkennis en ervaringskennis kunnen elkaar juist aanvullen en versterken. Echter, vanwege gebrek aan veiligheid en andere basale randvoorwaarden blijven vele kansen onbenut.

Een introductie op het concept peer support

Wat is peer support?

‘Sociaal-emotionele ondersteuning, vaak gekoppeld aan praktische steun, dat onderling gegeven wordt door personen met een psychische aandoening, teneinde een gewenste sociale of persoonlijke verandering te helpen tot stand te brengen.’ Sleutelbegrippen hierbij zijn: respect, gedeelde verantwoordelijkheid en een gedeelde opvatting over wat helpend is.

Peer support-programma’s komen in verschillende vormen voor, maar meestal betrekken ze altijd mensen met vergelijkbare achtergronden die emotionele, sociale of praktische ondersteuning bieden aan elkaar. Een belangrijke veronderstelling van het concept peer support is, dat vanwege gedeelde ervaringen en levensomstandigheden, peers beter in staat zijn om een steunvolle vertrouwensrelatie tot stand te brengen met mensen die hulp nodig hebben.

Is het effectief?

Onderzoek laat zien dat peer support vergelijkbare of verbeterde resultaten oplevert ten aanzien van traditionele behandelmethoden waarbij geen peers worden ingezet (minder ziekenhuisopnamen, toegenomen gevoel van controle en onafhankelijk, verhoogd zelfbeeld en vertrouwen, uitgebreidere sociale ondersteuningsnetwerken en verbinding met de gemeenschap, verbeterde sociale vaardigheden etc.). Drie belangrijke voordelen:

1. Een groter gevoel van hoop door positieve zelfonthulling;
2. Gebruik van vergelijkbare achtergrond en ervaring (ervaringskennis) om positieve rolmodellering te faciliteren;
3. Meer vertrouwen, begrip, en empathie tussen de peer-supporter en de ontvanger.

Angst voor zelfonthulling

Wat zijn de verschillende rollen van een zorgprofessional? De expertrol (meer kennis hebben dan de leek), de niet-wetenrol (zoals vaak gehanteerd in psychotherapie) en de persoonlijke rol: de relatie van mens tot mens. Bij de persoonlijke rol hoort ook professionele zelfonthulling: een professional verschaft persoonlijke informatie aan de cliënt.

Waarom delen studenten dikwijls hun verhaal niet? Ze voelen schaamte/ongemak wanneer het eigen ervaringen betreft of zijn zich er onvoldoende van bewust dat dergelijke ervaringen zodanig gebruikt kunnen worden dat ze hierdoor juist iets extra’s te bieden hebben in de praktijk.

Begeleiding tijdens de studie

Bijna zeven op de tien studenten ervaart vaak tot zeer vaak prestatiedruk in het dagelijks leven. Bovendien heeft 14,4% zeer serieuze angst- en depressieklachten en zou bijna een op de vijf studenten een hoog risico op zelfdoding hebben.

Wat is het probleem? Studenten blijven rondlopen met psychische klachten of delen problemen uitsluitend in eigen kring. Een peer-supportprogramma maakt de weg vrij om het hebben van psychische problemen bespreekbaar te maken binnen de opleiding > leren van elkaars ervaringen en onderlinge ondersteuning bij het studeren met psychische problemen.

Ervaringskennis als kennisbron, pilot peer support op de HU

De HU heeft in het afgelopen jaar grote stappen gezet in het positioneren van ervaringskennis als een waardevolle en gelijkwaardige kennisbron naast andere kennisbronnen. De wens van studenten om meer te doen met eigen ervaringen en psychische kwetsbaarheid is vertaald in een peersupportgroep voor studenten.

Wat gebeurt er in zo’n peersupportgroep voor studenten? Aankomend sociaal werkers delen ervaringen gerelateerd aan de ontwikkeling van hun beroepsidentiteit. Dit helpt hen bij de overweging of en hoe ze persoonlijke ervaringen in willen/kunnen zetten ten behoeve van hun professionalisering al sociaal werker.

Hoe ziet het programma eruit? Acht bijeenkomsten zijn onderverdeeld in vier thema’s: herstel, empowerment en stigma, ervaringsdeskundigheid en herstelondersteuning. Deelnemers hebben tijdens en na afloop van de bijeenkomsten meermaals benadrukt hoe inspirerend en leerzaam het is om in deze setting ervaringen en ervaringskennis met elkaar te delen.