Hoofdstuk 1
Wetenschap als sociaal construct: laten zien hoe je tot een conclusie bent gekomen. Dmv
bvb samenwerking, lezingen, conferentie toespraken, debatten, seminars, tijdschriften
→ Henry Oldenburg publiceerde eerste journal, Philosophical Transactions nieuw 
tijdperk
Verloop van wetenschappelijk onderzoek:
● Lezen van wetenschappelijk relevant materiaal
● Opstellen van onderzoeksvraag, idee, theorie, hypothesis, experiment etc
● Aanvraag financiering voor apparatuur, materialen, werving deelnemers
● Dataverzameling en data-analyse
● Vorming van wetenschappelijk artikel
Opbouw van een wetenschappelijk paper
● Abstract: samenvatting van ongeveer 150 woorden van de hele studie en resultaten
● Inleiding: korte samenvatting van bekende informatie en relevantie
● Methodesectie: gedetailleerde uitwerking van uitvoering van experiment
● Resultatensectie: documentatie van cijfers, tabellen, grafieken, statische analyses
● Discussie: doordachte, geïnformeerde overwegingen over betekenis van resultaten
→ desk rejection: paper wordt door tijdschrift afgewezen omdat het niet voldoet aan de 
kwaliteit, interesse of dat het niet passend is bij het tijdschrift
→ peer review: vorm van intercollegiale toetsing om kwaliteit te verbeteren, verifiëren of te 
controleren. Na succesvol peer review wordt een wetenschappelijke paper gepubliceerd.
Mertonian norms (Robert Merton): goede ambities waarnaar gestreven moet worden
● Communism: gezamenlijk eigenschap van wetenschappelijke goederen 
(intellectueel eigendom) om collectieve samenwerking te bevorderen.
● Universalism: wetenschappelijke validiteit is onafhankelijk van de sociaal-politieke 
status en persoonlijke attributen van de deelnemers.
● Disinterestedness: gehandelt in het voordeel van gemeenschappelijke 
wetenschapelijke onderneming en niet persoonlijk gewin van individuen
● Organized skepticism: kritische beoordeling van wetenschappelijke claims en 
openlijke discussie van onderzoeksresultaten en methoden. 

Hoofdstuk 2
Replicatie Crisis: voortdurende methodologische crisis waarin is vastgesteld dat veel 
wetenschappelijke studies moeilijk/onmogelijk te repliceren/reproduceren zijn
vb priming studies, gevangenisexperiment (Zimbardo), Diederik Stapel
→ Veel in psychologie doordat we ongrijpbare dingen proberen vast te leggen
→ in de medische wereld was een probleem met onvoldoende specifieke details
● Repliceerbaarheid: opnieuw uitvoeren door onafhankelijke onderzoekers, verificatie
● Reproduceerbaarheid: heranalyseren van oorspronkelijke data door onafhankelijke 
onderzoekers. Heruitvoering van data-analyse met dezelfde data
medical reversal: nieuwe onderzoeken halen de uitkomsten van oude onderzoeken 
onderuit
Cochrane Collaboration: gerenommeerde instelling die systematisch de kwaliteit van 
medische behandelingen beoordeelt. Voor 45% is onvoldoende bewijs van effectiviteit

Hoofdstuk 3

Onderzoekers die fraude hebben gepleegd
● Paolo Macchiarini: onethische uitvoering van experimentele operaties. Bijna alle 
patiënte overleden na synthetishce luchtpijptransplantaties
● William Summerlin: wetenschappelijke fraude. Kleurde een stukje witte vacht zwart 
van een muis en claimde dat dit een geslaagde huidtransplantatie was
● Woo-Suk Hwang: manipulatie en opzettelijk foute etikettering van foto’s over 
stamcelonderzoek voor klonen van mensen
● Haruko Obokata: bewerking van illustraties over ontwikkeling van STAP-cellen
● Diederik Stapel: manipulatie/zelf verzinnen van gegevens en verzinnen van 
volledige experimenten
● Andrew Wakefield: vervalsing van medische gegevens over verband tussen BMRvaccin en autisme bij kinderen
● Lawrence Sanna, Dirk Smeesters:

Samenvatting Ritchie & lewis (2003) - "The stages of a focus group" p. 176 - 179

De fases van een focusgroep

Fase 1: een veilige omgeving creëren en de grondregels

Op het begin verwelkomt de onderzoeker de participanten. De onderzoeker voert een gesprek met de participanten om ze op hun gemak te stellen en vermijdt hierbij het onderzoek als gespreksonderwerp. Wanneer de groep compleet is, geeft de onderzoeker informatie over het onderzoek en benadrukt dat deelname en informatie vertrouwelijk blijft.

De onderzoeker benadrukt dat het een gesprek is en dat er geen toestemming nodig is om in dat gesprek te stappen. Er zijn geen foute of goede antwoorden, elk perspectief is interessant. Er wordt niet door elkaar heen gepraat, maar reageren op elkaar is gewenst. Dit zorgt voor meer perspectieven.

Fase 2: De individuele introducties

Hier introduceren de participanten zich. Dit zorgt ervoor dat de participanten zich meer verbonden voelen met hun mede-participanten en zich zo sneller durven uit te spreken. Daarnaast wordt er een naam gelinkt aan de stem, dat is handig voor de transcriptie van de focusgroep. De onderzoeker sluit af door de samenstelling van de groep nog eens te omschrijven. Hij kan hier verschillen benoemen en benadrukken dat dat fijn is voor de discussie. Ook kan hij juist overeenkomsten benoemen, waardoor de participanten zich nog meer tot de groep voelen horen.

Fase 3: Het openingsonderwerp

De onderzoeker start dan met het eerste gespreksonderwerp. Vaak is dit een makkelijk onderwerp om over te praten, waardoor de participanten rustig kunnen wennen aan de focusgroep. De onderzoeker wil de discussie laten starten en is verbaal actief, hij vraagt door of vraagt of de participanten hun antwoord willen herformuleren. Het is belangrijk dat iedereen wat zegt in deze ronde, hoe langer de participant stil blijft, hoe moeilijker het later is om mee te doen in het gesprek.

In de eerste fase zullen de participanten hun antwoorden nog richten op de onderzoeker, maar dit zal later minder zijn. Dan zullen de participanten meer op elkaar gaan reageren. De onderzoeker laat stiltes vallen en moedigt aan met non-verbale signalen om meer te vertellen, zoals oogcontact.

Fase 4: Discussie

Door actief luisteren en observatie zal de onderzoeker in de gaten houden wanneer het nodig is om in te grijpen. De onderzoeker gebruikt open vragen in simpele taal. Hij vraagt door en vraagt om verdere toelichting bij sommige antwoorden van participanten. De taak van de onderzoeker is om de participanten bij het onderwerp te houden en een nieuw onderwerp aan te kaarten wanneer dat nodig is. De verantwoordelijkheid van de onderzoeker is om iedereen aan het woord te laten en iedereen erbij te betrekken. Wanneer er een keer een stilte valt, is het slim om ook als onderzoeker stil te blijven. Dan zal vaak iemand in de groep de verantwoordelijkheid op zich nemen om het gesprek te vervolgen.

Fase 5: De discussie eindigen

De onderzoeker moet ervoor zorgen dat de discussie goed eindigt, zowel positief als