Pleegzorg wordt door velen gezien als een beter alternatief dan institutionele opvang, omdat het meer lijkt op de natuurlijke omgeving waarin een kind normaal gesproken opgroeit (een familie). Pleegzorg geeft de kinderen meer stabiliteit en continuïteit, waardoor ze beter in staat zijn om een relatie op te bouwen met hun pleegouder(s). Om daadwerkelijk iets te kunnen zeggen over de effecten van de pleegzorg moeten longitudinale onderzoeken worden gedaan. In deze studie wordt een meta-analyse gedaan, en wordt voornamelijk gekeken naar adaptief functioneren en gedragsuitkomsten (internaliserend gedrag, externaliserend gedrag en gedragsproblemen).

Wat is het gevolg van pleegzorg?

Tegen de verwachtingen in wordt gevonden dat pleegkinderen niet verbeteren in hun functioneren nadat zij in de pleegzorg worden opgenomen. Ook al zou men verwachten dat stabiliteit en continuïteit positieve aspecten zijn, wanneer de kinderen de pleegzorg in gaan hebben zij al veel gedragsproblemen. Blijkbaar is de pleegzorg niet in staat om deze problemen te verminderen. Zelfs de kinderen die langere tijd in de pleegzorg zitten laten geen verbetering zien. Het is logisch dat kinderen die sterk getraumatiseerd zijn niet snel verbetering laten zien, maar dat zelfs na een lange tijd in de pleegzorg nog geen verbetering is te zien, is zorgwekkend. Vooral ook omdat de gedragsproblemen vaak de oorzaak zijn dat de pleegkinderen worden doorverwezen naar andere pleeggezinnen.

Wat zijn onderzoeksbeperkingen?

Interessant genoeg laten sommige onderzoeken, wanneer individueel bekeken, wel bepaalde verbeteringen zien. Het resultaat dat er dus geen verbeteringen worden gevonden, kunnen mogelijk het gevolg zijn van de onderlinge verschillen tussen de onderzoeken. Een zo’n verschil is dat de onderzoeken zijn gedaan in verschillende landen welke pleegzorg op verschillende manieren uitvoeren. Zo richten de Verenigde Staten zich vooral op permanente pleegzorg, terwijl men dit in Australië niet doet. Daarbij bestaan binnen de Verenigde Staten ook tussen de staten nog verschillen in het beleid met betrekking tot pleegzorg. Er zijn verschillen in nazorg, therapeutische steun, toegankelijkheid van psychische hulp, etc.. Tevens is in dit onderzoek geen onderscheid gemaakt tussen de verschillende plaatsingen (plaatsing bij familie, zwaarte van trauma, etc.), omdat daar niet genoeg consistente data van was. Subgroepen van pleegkinderen kunnen verschillende uitkomsten vertonen, die nu niet naar voren komen. Er is ook geen rekening gehouden met het aantal plaatsingen van de kinderen in pleeggezinnen, omdat daar ook geen consistente data beschikbaar over was. Terwijl uit eerder onderzoek blijkt dat meerdere plaatsingen negatieve invloed hebben op het welzijn van het kind.

Wat zijn de aanbevelingen?

Men raadt aan dat de sociale welzijnsdienst al voordat het kind in de pleegzorg wordt geplaatst, zich goed mengt met de familie en het kind voorbereid, om zo de opvang te versoepelen. Het zou helpen als de verschillende pleegzorginstellingen vergelijkbaar beleid zou gebruiken, en het verloop van de plaatsing beter zou monitoren om zo de ontwikkeling van het kind in de gaten te houden. Met betrekking tot wetenschappelijk onderzoek moet er niet alleen gekeken worden naar sociaal-emotionele problemen, maar ook naar psychosociale sterkten, zowel bij het kind als bij de ouders. Ook moet gekeken worden naar de effecten van het verschillende beleid. Op basis van nieuwe wetenschappelijke resultaten kunnen kinderen beter worden geplaatst en beter worden gemonitord.