Waar gaat het artikel over?

Jeugddelinquentie is een belangrijk sociaal probleem, dat veel negatieve emotionele, fysieke en economische consequenties met zich mee brengt. Het gaat onder andere samen met slechte gezondheid, slechte educatie, interpersoonlijke problemen en verdere misstappen. Wanneer kinderen als ze al heel jong zijn grote misstappen hebben, wordt dit vaak steeds erger en heftiger naarmate ze ouder worden. Daarom is het van groot belang om te kijken hoe jonge jeugddelinquenten het beste behoed kunnen worden van het ontwikkelen van een chronisch criminele toekomst. Dit artikel zoekt naar de effectiviteit van programma's van jeugdigen die een risico lopen voor persisterende misstappen, die al kleine misstappen hebben begaan, maar nog niet een antisociaal patroon laten zien van delinquent gedrag. 

Verschillende therapieën die zijn onderzocht bestaan uit cognitieve gedragstherapie, familietherapie, skills training, slachtoffer-dader mediatie, wildernis challenge programma's en specifieke therapieën (denk aan multi-systemische therapie). 

Onderzoek heeft nog niet laten zien welke onderdelen van preventieve programma's het meest effectief zijn bij de preventie van een jeugddelinquente toekomst. Positieve effecten werden gevonden bij diverse programma's, waaronder gedrags- en familie strategieën en gedrags- en structurele multi-systemische therapieën. Deze resultaten zorgden voor een reductie van de arrestaties. Daarnaast liet onderzoek ook zien dat programma's gebaseerd op families en gezinssituaties ook zorgde voor een reductie van recidivisme. 

Waarom dit onderzoek?

Verschillende onderzoeken hebben gekeken naar specifieke typen van programma's voor de afname van recidivisme en jeugddelinquentie, maar er is geen enkel onderzoek dat kijkt naar de algehele effectiviteit van preventie programma's, en niet specifieke onderdelen. Programma's die zich focussen op jeugddelinquentie in plaats van algehele bevolking zijn ook een stuk duurder. In dit artikel willen ze kijken naar hoe effectief de programma's zijn, gekeken naar type en intensiteit van het programma.

Wat zijn de gekozen methoden?

Studies zijn geselecteerd op deze 4 criteria:

• Metingen moesten zijn delinquentie, strafbare feiten of recidivisme. Studies die zich focuste op algehele externaliserende problematiek werden niet meegenomen in het onderzoek;
• Studies die gingen over jeugdigen van 8-20 jaar werden meegenomen. Dit zijn dus de jeugdigen die mogelijkheid hebben tot persisterend delinquent gedrag;
• Selectieve preventie programma's voor jeugddelinquentie, met ook een kans op het ontwikkelen van mentale stoornissen;
• Alleen studies met een experimenteel of quasi-experimenteel design werden meegenomen (dus de combinatie met een control groep). 

Wat is de file drawer problem?

Publicatie bias is een bekend probleem binnen het doen van meta-analyses. Waarbij studies die niet-significante resultaten laten zien in de 'la' blijven liggen en minder snel worden gepubliceerd dan studies met zeer sterke significante resultaten. Hier heeft dit onderzoek voor getoetst. 

Wat is de conclusie van het onderzoek?

Het doel van deze meta-analyse was het onderzoeken wat de deelnemer, het programma en studie karakteristieken voor invloed hadden op de effectiviteit van het preventie programma voor jeugddelinquenten. Het onderzoek heeft gevonden dat in het algemeen de programma's zorgen voor een preventie van persisterende jeugdcrimineel gedrag. Misstappen kunnen met ongeveer 13% verminderd worden. 

De preventie programma's zijn even effectief voor jongens en meisjes, jonger en oudere jeugdigen en ook van verschillende culturele achtergronden. 

Programma's met gedragsmodellen en aandacht voor ouderpatronen en opvoedingsstijlen zorgden voor een sterkere reductie. Daarnaast zorgde een familie/multi-modaal programma ook voor een sterke afname. Het intensiteit van het programma hangt ook samen met de effectiviteit. Het delinquente gedrag verminderde sterk wanneer programma sessie lang waren, maar ook minder intensieve programma's zijn zeer effectief.